Alle inzendingen over Dood eeuwigheid liefde

O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt, Het is, het is het licht Der Liefde der Eeuwigheid. Gij ligt daarin, Ik zweef daarin.…

jij wint, god van liefde, vloei mij eeuwig aan.…

dat ik de waarheid spreek en dat liefde tussen ons geen enkele kans meer heeft Kan het die eeuwige band of is het maar een verzinseltje uit een of andere harteloze krant…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Het waren niet de klappen, zei je. Maar wel de woorden. Dacht je er nog aan? Denk je er nu nog aan? Dat tere vogeltje? In beide kleine handpalmen omsloten. Hoe je het warm blies. Maar niet voor jezelf zou zorgen. Dacht je nog aan zijn woorden? Op de dorpskermis. Een glimmende ballon aan een touwtje. In je kleine hand. "Niet…

Blijven voor eeuwig en altijd Heel dicht bij elkaar…

Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Ik nam jou liefdevol mee bij jouw slanke hand en op de ruis van de branding op het zandstand dansten wij onze eindeloze liefde in. Na al die jaren schiet mij dit nog in de zin, wanneer ik bij het wakker worden jou beschouw en dan weer besef hoe zielsveel ik van je hou.…

in licht van een liefde die nimmer kan vergaan Daar waar je eeuwig in mijn armen ligt daar waar we enkel voor elkaar bestaan Droom je van die dag zonder einde dan waar de lichtjes op onze liefde schijnen Of droom je dan compleet nergens van; omdat dagdromen in ‘t niet verdwijnen…

van de liefde van het heimwee en de dood…

door mijn schuld mijn eeuwige schuld had je maar een graf dan kon ik naar je toe en mocht ik bij je huilen omdat ik ons zo mis was jij maar dood dan zou mijn hart nog leven en drinken van de liefde onvoorwaardelijk door jou ik zou je kunnen schrijven om je lachen je bezingen omdat je er niet…

ik aanschouw de dode een mens als voorbode voor mij plots een monument doch hij leefde in de eeuwigheid een moment…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

Vandaag of morgen ben ik dood. Dat wist ik al mijn hele leven. Dat was een zeer vaststaand gegeven Waarvoor het lot geen uitweg bood. Maar waarom zou ik daarvoor vrezen? De dood geeft eindeloze rust, Alsof de slaap je eeuwig kust Om je van elk leed te genezen.…

Een sterke belofte na eeuwen bijna in vervulling liefde en goedheid als stralende omhulling de dood niet als einde van het leven bevochten overwinning als gift gegeven eindeloos verlangen houdt nu mijn hart gevangen in sterkmakende zekerheid van een nooit eindigende eeuwigheid.…

Het tij is dood maar toch bewegen ze de golven in de zee die nooit stilstaat Ik laat me meevoeren op hun eeuwige ritme richting onbekend Het tij is dood leve de golven…

Leg op mijn hoofd uw zegenende handen En laat mij wenen om mijn dode Liefde!…

In de liefde, mekaars spiegelbeeld. Zij bleven in leven voor elkaar. Zij werd ziek en zei tegen haar schat: “Man wat word ik hier verwend”. Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur later gleed ze weg. Hij schudde zijn hoofd Blijven leven voor elkaar werd nu heel nijpend niet meer waar.…

niets bestaat dat niet iets anders aanraakt het dodenlied vraagt om je te zoeken laat ik mij toch haasten de dood is om het huis ik hoor van je jurk in blauw zachtlila tint ‘ze lag er bij of ze sliep’ ik wil je eren hardop lezen uit Daantje stap-stap- stap op reis jij las het me voor in het kamp het boek is zoek ik verbrandde te…

en ik kniel haast eeuwig neer…

Eeuwige glimlach van grenzenloze liefde voor mij en ieder. Wanneer ik verwacht je verliefde voetstappen over mijn bospad. Als ik met jou ben, met duizenden geliefden, en er geen dood is. Als alle sterven opnieuw geboren worden en genieten is.…

De stilte is voor eeuwig Geen woorden uit jouw mond De dood heeft jou verslonden Voor altijd is het stil Ik zal je niet vergeten Voor altijd in mijn hart…

de dagen bladeren voorbij en scheuren zo mijn tijd gestaag en rustig, een voor een richting de eeuwigheid. maar eeuwig duurt zo lang daar wil ik niet op wachten de eenzaamheid maakt bang in onzeker lange nachten.…

stiller lijkt de stilte en donkerder de nacht levendiger het leven dat er morgen op me wacht de eeuwigheid samen, duurt langer dan de dood ons scheidt tegen het einde zal het wel wennen maar dat lijkt nog een eeuwigheid.…

Eeuwig gaat voor ogenblik.…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein op de onvermijdelijke dood.…

hoe zou het zijn zonder de pijn van geweten verlies te verkeren slechts als besef het oordeel voorbij een inductie van wat gevoelig was in gangen van verlangens strijdig in zichzelf verblijd en gekweld van aantrekking en afweer verlost zonder keer om te weten wat eenmalig ervaren momenten feitelijk zijn…