hora est
bij dag begint het:
de dood noemt zichzelf
het licht
alle andere namen
geven nog meer, verleiden
als ontelbare vingers
ik schrei tegen wind in; rood
met het wimperloze van liefde
verderop
laat onvervulde dromen
uit gedichten waaien, ook je stem
en alle stilte, zoveel trager
tijd verstrijkt
in de richting van het raam
en ik kniel
haast eeuwig neer
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 3 november 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie