13397 resultaten.
waterkou
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 538 ze raapt het op en
droogt het in een boek
ruikt natte rozenbottels
wrijft ze langs haar broek
weemoedig weet ze niet
waar dit gevoel vandaan komt
het jaargetij verspert het pad
met weefsels ze rilt en trekt
haar rits iets verder op…
feest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.625 intuïtief gevoel
van een vergissing
met de bijnaam Maro
begint men een verslag
ach heldere lichtplek
maan, door bijkomende omstandigheid
zoon van Agamemnon
gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel
met smart
groei ik in het wild langs de weg
op een beschutte plek
in de wei…
Het wonder van Tibet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 599 Als een excuus van de gouverneur,
als een weefsel van de donor,
als een geschenk van degene wie is.
Vuur!
In een plaats waar alles overlijdt
ben jij het degene die ik volg.
Zie bij het vuur
van mijn lieveling, yeah!
Te midden van de dromers
ben jij, ben jij
in mijn hart.
Als een excuus... Weefsel van...…
Rimpel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 772 De huid spant dubbel gelaagd
Om skelet en vlees en pezen
Vernieuwt zich in een wolk van schilfers
Rekt zich in zijn opperste vorm
Om een leren vlies
Gebonden door weefsel
Dat luistert naar spieren
En traag sterft
Waarna de punt van de zeis
In dat gaaf gelaat
Een kraaiepoot, een rimpel kerft…
moeder waarom
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 921 jouw handen probeerde ik aan te raken
je wassen voorhoofd en rauw weefsel
dat dit dode lijf omspande
je een kus op je gezicht te drukken
als een vogel in koperen lucht weg te vliegen
getekend door beleefde angst
voor elk onverklaarbaar verdacht geluid
en vluchtte met lege handen
liet jou de volledige duisternis
jij bleef tussen planken…
een kind van de maan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 254 zolang als ik mij kan herinneren
voel ik me verwant
met de maan
ik ben haar nacht
in het zwart-witte weefsel
wanneer eerste wolken
over daken lopen
dan denk ik aan een wiegelied
zing stil over alles wat ik
wil teruggeven
aan de wind
aan de bladeren
aan de jonge vogel die overvliegt
hij weet niet
hoe bijzonder zijn vleugels zijn…
reizen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 522 we aanvaarden de reis
leggen een lange weg in stilte af
we vervlechten de beelden
tot een onsamenhangend weefsel
we zijn reizigers zonder woorden
passanten zonder grond
we reizen met gesloten ogen
gekleed in weerbarstige huid
en dan is er het woordenloos weten:
we komen nooit meer thuis…
telomeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 135 het lichaam is een huis
een teken aan de wand
zichtbaar door rakelingse huid
verboden voor onbevoegden
geworteld in aarde, gevoed door
ochtendregen en later op de dag
als een ijzeren wil het zachte weefsel
pijnigt, steeds minder gelijkend
op een gedicht, op amorfe spraak
voorbeeldig en bladverliezend
met het oog op scoren in
hervonden…
preambule
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 mijn vlees nog schuwen
en mijn hart nog kloppend maken
in wat iemand ‘het bestaan’ noemt,
herken ik alleen het voorbijgaan
en het toekomen, het heden is van
provisorische aard, slechts kenbaar
als onbetreden smeltwater, achter-
gelaten tijdens een reis naar het
ruimteloze wormgat waar mijn lijf
zich doorheen wurmt, ik moet mijn
weefsel…
2007 als eitje
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 450 Katten krabben het tapijt
aan flarden zoals de tijd
weefsels van organen slijt.
De aarde tolt en lijdt
onder concurrentie en nijd
wat heet verstandig beleid.
Tweeduizendenzes jaren krijt
op het bord van de vlijt
hebben geen duister bevrijd.
Beminnen rest als respijt
nieuw leven kunnen we kwijt
door heftige liefde, geheid!…
nu je tachtig telt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 275 ik heb de kieviten gevraagd jouw naam te schrijven
de lucht voelt vrij, helder en het liefst
met storm
want daar hield je van
en dan stil tussen rietkragen
de grootste vissen vangen
aan de wolken hangen tranen
licht doorschoten
met wat zon
ze horen daar al te veel jaren, maar
het mooiste jaar dat kon
de fijnste weefsels baren…
De Dood
gedicht
3.0 met 120 stemmen 44.423 zei de Dood…
Dood vogeltje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 331 Een windvlaag,
een knal tegen het raam,
kijkend naar buiten
zie ik nog net,
het beestje zijn laatste
klap wiek slaan,
dan stort ie ter balkon.
Geen terreur maar
domweg de storm.…
Stilte die luid klonk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 435 Na de uitleg, van de ondernemer,
werd het eventjes stil, of er nog
mensen wilden spreken?
Ik zei: ja ik wil.
Opnieuw werd het na geschuifel
wederom heel stil.
Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten
slechts drie, die haar wegbrachten.
Opzij kijkend naar de kist,
zei ik: 't geen niemand wist:
ze hunkerde naar aandacht, toen
ze die niet…
Ik vraag je
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 210 Ik vraag je, blauwe lucht,
met een diepe zucht
En jou, volle maan,
wat heb je met hem gedaan.
En u, fonkelende ster,
hij is weg, zó ontzettend ver.
Ik vraag jou, mooi leven,
wil je hem terug geven?…
Koudvuur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 Ontelbare gaten van tig tatoeages
Opperhuid helemaal, lederhuid half
Permeabel, niets helpt tegen jeuk, zelfs geen zalf
Wie mooi wil zijn lijdt, zonder oliemassages
Wie sieren zijn torso, z'n rug en z'n armen
Zijn 't dagpauwoogvlinders ontwaakt in de nacht
Of papillontjoems waar hij stiekem naar smacht
Als koudvuur dat zijn blanke pit moet…
Midzomernacht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 627 glinsterende dauwdruppels
als edelstenen door
het weefsel van de nacht
de maan werpt zilverstrepen
op een zwevende spinragdraad
verstrekkende spiralen
glanzen zijdezacht
een lichtstraal raakt de nevellinten
tekent dansende kleuren
beschijnt zijn zwart gelaat
woorden in eeuwigheid
van stil herinneren
hij kan in gedachten
de wereldtop…
Die donderdagochtend
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 804 Die donderdagochtend dat
Onze blikken zich kruisten
Was er geen weg meer terug
De draden van het web sponnen
Zich razendsnel tot een mooi
En sterk weefsel, dat
Mits zorgvuldig behandeld
Niet stuk te krijgen zou zijn
Hij de schering, ik de inslag
Ik liet zijn glimlach geboren
Worden, om er elke keer weer
Hulpelozer in onder te gaan…
Kringloop van het leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 Zijn geweven huis
van ragfijne draden
glanzend veld van dauw
lijkt in het niets te zweven
Als een echt strateeg
geduldig wachtend
op de nietsvermoedende prooi
verstrikt in zijn weefsel
Waar de woeste trilling
door benarde vrijheidsstrijd
van wat zich daar gevangen zette
zijn schuilplaats bereikt
Schiet hij tevoorschijn
en verslindt…
Waan zinnig opgewekt
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 826 lijden lag licht te weken
tussen dons van zacht vermoeden
geen gevoel gaf meer genoegen
dan te zwelgen zonder reden
ogen zwommen achter glazen
geniepig glurend door het vocht
dat opgewekt meer tranen trok
dan voorspelling kon beramen
onderhuidse spelden prikten
punten in onschuldig weefsel
als een woekerend verzinsel
waarin waarheden…
Fluitconcert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 80 Tradities blijven gewoontegetrouw
noodzakelijk uit hun verband gerukt
door onverschilligen en goedgelovigen
die brakke letters braken in de nacht
hoor het fluitconcert voor dove oren
in het gemis van werkelijkheid
waar sterren de nacht beschijnen
met wonderlijk fonkelend licht
als muze van ons vaderland
tussen de eenzame woorden
hangt het weefsel…
Sensorische dissonantie
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 542 lijden lag languit te weken
tussen dons van zacht vermoeden
geen gevoel gaf meer genoegen
dan te zwelgen zonder reden
ogen zwommen achter glazen
geniepig glurend door het vocht
dat opgewekt meer tranen trok
dan voorspelling kon beramen
onderhuidse spelden prikten
punten in onschuldig weefsel
als een woekerend verzinsel
waarin waarheden…
G-d
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Het weefsel,
waarin mensen rode draden zijn.
De stoffen,
die wij wisselen.
De talen,
die wij allen samen spreken.
De goede gedachten,
die alle mensen samen delen.
Het goede,
dat ook kwade mensen doen.
Stoffen, talen en goedheid
vormen het wonderweefsel
dat alle mensen samenbindt.…
ontwrichting (2011)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 het patina van de tijd
legde een bittere
scherpte over de sluier
van onschuld
de ogen van het kind
dat wordt geminacht
lachen nooit ze leeft
op al te tere takken
onontkoombaar en
smal als een doodskist
wordt het kind bedolven
onder doffe schaamte
in de meisjesbuik groeit
een vreemde bittere
vrucht brandmerk in
aangevreten weefsel…
Spiegelpaleis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Dit spiegelpaleis lijkt heel
gewoon omdat het alles breekt
in googol wezens en objecten en nog
meer weefsels enzovoorts enzovoorts
Ondoenlijk het geheel te zien
Alleen met gesloten ogen
kan het, een geheel denken
van losse mensen en zien
dat ze niet los bestaan
maar in alle spiegelstukjes
leven en bewegen, ook wij -
alleen blindelings…
Bella Odonata
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 Je bent zo mooi Odonata
Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje
gespikkeld en gestreept
en om het uiteinde van je staart
siert jou de blauwe band
en dan die doorzichtige vleugels
weefsel van flinterdunne kristallen draden
waar de zon doorheen schijnt
in een kader had ik je willen vangen
met maagdelijk witte bloempjes
zodat je onderdeel zou…
Ram Allah
snelsonnet
3.0 met 43 stemmen 3.109 Nu hij het islamitische walhalla
Na twee of drie keer doodgaan heeft bereikt
En door een kleine kier naar binnen kijkt
Roept Arafat: u kent mij wel! Ramallah!
Maar de portier, die toen naar buiten kwam
Zegt: Allah heeft genoeg van dat geram…
Bijna dood vogeltje
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 119 Reactie van manlief was supersnel
trapte op de rem, sapperloot
zag je wat dat was, een valk,
die reed ik bijna dood!
Maar met een flinke klap van de vleugels
ging 't beest er levend vandoor!…
Novemberzondag
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 627 Maar in het diepst
van alle weten
knaagt stille pijn:
Hoe dun, hoe lang
hoe teer, hoe sterk
is elke draad waarvan
dit weefsel is geweven,
of zou geweven moeten zijn?
Uit: mijn dichtbundel:Die witte geur.…
SPNSLS
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 223 tooit zich met parelende druppels
als heldere diamantjes en lokt
en verleidt elk onervaren vliegje,
de kruisspin glanst en flonkert,
als een robijn, in briljant gezet,
haar fijne zilverdraden verkleven
de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes,
met afgrijzen moet ik toezien hoe
de spin haar machteloze prooitjes
dodelijk omwindt met dicht weefsel…