Alle inzendingen over Doolhof

Een weg is nooit een doel op zich een doolhof is een wangedrocht het leven is het èèn of het ander de wandeling is kort of lang maar doorgaan en het eindpunt zien is niet voor ieder weggelegd we willen wel, we doen ons best maar weten toch de route niet je kunt hier links of rechts, rechtdoor of terug de zekerheid is ongewis stel…

Het is een doolhof van rotaties gericht tot de kern van onze paso doble het fundament van onze metafoor tijdens middernacht. Bij een brandende open haard draait jouw been sierlijk uit de split van je jurk met de beheersing als een python rondom mijn utopie vannacht.…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

wat nu nog doolhof is voert naar ik vurig hoop tenslotte naar jouw bron want alles wat nog buitenkant of overwonnen slechts bevochten meeslepend of mislukt als tweede huid nog bij je hoort ja, dat zou je dan achterlaten om weer te keren naar je dromen de passies van weleer toen je nog jong was en zo onervaren weer naar die bron waaruit…

het is de stilte niet die het bestaan ondermijnt wel mijn onzekerheid keuzes maken is een doolhof waar ik nooit zelfstandig uit kan raken in wikken en wegen krijgt elke kant zijn voor en tegens dan keer ik in vraag stilte om goede raad krijg een antwoord dat ik niet versta zo kom ik uit waar ik gebleven ben mijn zekerheid is…

wie kon vermoeden hoe donker jouw laatste dagen waren dat leven een uitzichtloze tunnel leek je al tijden rondzwierf in een onontgonnen doolhof waaruit zonnestralen waren verbannen wie heeft je niet horen schreeuwen in het gevecht waarin je verwikkeld bleek je laat ons met vele vragen achter al wat rest is je te omarmen met onze…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

Eenzaam in een overvolle trein De doolhof met ontelbare gangen de lachwekkende parodie op rijm heet verlangen naar verlangen Zelfs in dit licht zien ze je niet zo ontastbaar onzichtbaar ruis je als de wind door het riet voor mij heel echt... zonneklaar Jij maakt geen hoofden dol alleen dat van mij mijn hart klinkt niet zo hol met jou…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

ik ben verblind door de glinstering van mijn glazen doolhof waar vroeger alles in sierlijk transparante vormen gerangschikt was spiegelen nu onzekerheid en vage angst mij overal tegemoet het spoor van scherven kan ik nog verbergen met onhandigheid maar de weg in het labyrint van inzicht ben ik al even kwijt heb de lichten getemperd…

doolhof van dwarrels losse bladeren bruin herfst wordt winter in herinneringtuin daar kijk ik terug grasland vol bloemen groen, rood en wit teveel om te noemen 't is simpel prachtig sandalen en blouse voel weer de warmte als in een roes het mooiste is nu m'n denken aan toen vol van verwondering over ons en de zoen…

eens is er de tijd dat mijn huid het lijkwit baart aan de dood gelijk en onveranderlijk dan is van aard nog steeds kleur ik naargelang ik ruik en de ander mij proeft of de ander kijkt terwijl mijn geest soms in een doolhof vertoeft de caleidoscoop van de verandering onvermijdelijk besloten in mijn vlees wordt voortdurend vaak…

ik stoppen moet zij graveren dood in mooi kristal uit barst en scherf zal niets herrijzen door vergoten rood die draad houdt mij op aarde als ik los kom uit mijn lijf in verkennen van de grenzen schreeuwt de lokroep mij naar grijs maar geleid door de kristallen klank volg ik mijn rode lijn keer terug uit het angstwekkend doolhof…

Dwalen in een doolhof. Een netwerk van enkel vragen. De uitweg is verdwenen. Teveel om mee te dragen. Verstoppen in het niets. Met het duister verbonden. Ergens toch nog iets. Een antwoord, maar nog niet gevonden.…

die stappen waren te groot voor de maat schoen die haar ten deel was gevallen zevenmijlslaarzen benen oneindig door over dor en leeg en kaal onverstoorbaar evenals de zon brandt het verlangen almaar dieper de uitweg uit het doolhof lijkt hopeloos verborgen troostend de schaduw totdat de zon zakt en de te kleine maat haar brengt…

Dwars door het doolhof van liefde blijf ik doelloos rond rennen paden van passie die mij kruisen maar die mag ik niet verkennen Vergeten gangen van hartstocht gaan aan mij voorbij in een waas ik wil zo snel mogelijk oversteken maar ik ben mijn zenuwen niet de baas Dit labyrint van eenzaamheid blijft aan mijn toekomst plakken zodra ik de…

het was een vreemde die mij de hand reikte de ogen opende ik dwaalde op gebaande wegen in het doolhof van de keus kon de kudde niet meer volgen liep de herder straal voorbij hij was de rots waarop ik strandde toen ik niet verder kon liet mij naar de rust van binnen kijken voordat de stress begon heb zijn hand gevat wist…

langzaam ben ik de stilte verloren bij het luisteren naar specifieke geluiden in het horen onderscheidend is de weg in het doolhof van herrie en chaos maar alleen toegankelijk voor geoefende oren uitgesplitst in geluid met menselijke component uit natuurlijke en mechanische bronnen van meerdere afkomst hun evenknie blijkt…

Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw strompelend in een doolhof van schemer een door de groep verlaten zwaluw ongewild een schichtige deelnemer De weg naar schittering is te lang onontgonnen gebied zonder vrucht ploeterend door uitzichtloze dwang ontelbaar veel wolken zonder de lucht Het hiernamaals lonkt met haar veren prachtige droomtooien…

En de stilte die je spreekt steeds wil vragen wat je nog mag kleuren voordat je eenzaamheid het verteert en niemand blijft luisteren of vragen wat je verliezen wilt maar niet in het doolhof van je geboorte weer kunt vinden.…

Integriteit en waarheid zoeken hun weg in deze woelige tijd vol kronkels in een doolhof van leugen en valse waarden die naar het echte weten leiden en voor duurzame vrijheid strijden licht brengen in het vele duister met de passie van jeugdige luister voorbij illusies op weg gaan vergeten dromen uitstralen als een sprankelende bron…

al rennend en vliegend kleurt mijn leven in alle snelheid dezelfde donkere cirkels na iedere hoek komt weer die identieke straat als net tevoren het zweet verdwaast in de verte kleurt het groen waaraan ik me vastklamp doch blijkt het 'n doolhof van dorre bladeren waardoor mij niets anders rest dan mijn eigen lot in handen te nemen…

Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof van leugens over de heldhaftige strijd voor het vaderland en zijn machtige vaders met gespleten tong…

Ik wil graag fluisteren want leef niet zoals het hoort dat is nu maar voor even omdat nu wegen kruisen Ik wil graag fluisteren overdenkend welke zonden gevoelig en met pijn er in keuzes kunnen huizen Ik wil graag fluisteren want niets is wat het lijkt de regen overtreft de zon in een doolhof vol met buizen Ik wil graag fluisteren…

ik was gestopt kon geen welbevinden meer aan kleuren binden vormen konden mijn grote vragen over alles niet meer dragen de compositie werd een doolhof waar in ikzelf geen uitweg zag doeken staan mij vragend aan te kijken wie hen gaat beschrijven in dit repeterend ochtendlijke spel voel ik mij verliezer en besef dat wel maar…

waar is de waarheid nog wel sneller dan de leugen als dronkenen en kinderen hem ook niet meer spreken en daar het oog van de naald verstopt in de hooiberg de weg niet meer ziet zoek ik vruchteloos in het doolhof naar de vuren die de rook veroorzaken en stel ik me tevreden met een half ei terwijl ik in troebel water naar de nagels…

wanneer een spiegel glijdt uit de nacht het doolhof vult tussen duin en dromen, de maan zich losschudt, minutenlang meer dan vol verandert de zee niets aan zomergrassen, te midden van de dag bloemen zullen opgroeien als sterren in een vijver, hun dorst lessen met golfjes dons geplukt uit het sierspoor van de eend die in…

Eenvoudige antwoorden vinden, is als zoeken in een doolhof. Vraag en aanbod er zijn samen, als zoekenden zoekgeraakt.…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd. Ik ontbind na de genadesteek Meng me door het grondwater Dat later opwelt en verdampt.…