Alle inzendingen over Door een wond omstot

De vrome oude katholiek ging dood En dacht dat hij de hemel had verdiend, Doch Petrus sprak tot hem: “Vergeet het, vriend, Ik lees je naam geregeld in de Quote. Je staat al tijden in de top-vijfhonderd. Dat is een nieuwe zonde. Opgedonderd!”…

Henk Helmantel greep net in Westeremden Voor weer een mooi stilleven naar zijn kwast Toen hij daar door een aardschok werd verrast Die hem heel even bij zijn arbeid remde. Er stond een potje op zijn schilderij. Daar schilderde hij gauw een scheurtje bij.…

De klus werd op de valreep nipt geklaard, De telling leek wel Russische roulette. Geen Rus die daar zijn centen op zou zetten, En wellicht was het doorgestoken kaart. Laat ze in Oekraïne nou maar schuiven, De Russen rest de smaak van zure druiven.…

Drie bypasses kreeg ik acht maand terug, Een eerste kunstheup dik twaalf jaar geleden. Aanstaande maandag volgt er dan de tweede, En in mijn mond heb ik een kroon en brug. Een vrolijker conclusie tot besluit: Mijn ziektepremies haal ik er wel uit.…

Rusland, stille besneeuwde vlaktes Rusland, op uw vlaktes huilen wolven in eenzaamheid Rusland, een vrouw in barensnood Rusland, om haar heen de verwoesting door geweld Rusland, wij moeders huilen in eenzame stilte Rusland, uw leider regeert de leugen Rusland, verborgen voor uw moeders en haar kinderen leeft uw president in ongekende luxe Rusland…

Hoe zou het zijn zonder benzinestations kantoorkolossen varkensstallen kassencomplexen veehouderijen post- telegraaf- en telefoondiensten zeepziederijen veevervoerbedrijven Hoe stil zou het zijn zonder afhaal- en besteldiensten deltawerken lichtreclames boerenleenbanken luchtmachtkazernes wegrestaurants elektriciteitshuisjes viaducten…

In Bangkok sprak een oude krokodil: “De kok in dit hotel heeft weinig stijl, zijn kookkunst is beneden alle peil. ’t Is bar, hoe of ik soms mijn honger stil. De Thaise keuken is al niet zo fraai, maar deze Thaise was wel héél erg Thai."…

Wat ik de hele tijd heb gedacht, dat het ging lukken, je hebt op me gewacht, kleineer jezelf niet, je hebt evenveel macht, je bent net zo mooi als ieder ander, dame wat een pracht, ik wil je omarmen, teder lief, zacht, je bent zoveel, het meisje met magische kracht, we gaan het zeker maken, lang genoeg gewacht, ik lig lekker naast je, in je bedje…

Een aangespoelde fles, waarin een brief Bevond zich aan mijn voeten in het water Een mooi bericht, al kwam het dan wat later En vroeg of laat… Het is maar relatief Wats’app en mail: nooit zullen ze het halen Bij postduif, brievenfles en rooksignalen…

Verdwaalde bommen sloegen wonden in de wijk Een architect, als tandarts, deed z'n werk En vulde gaten met z'n torens. Hij werd rijk Maar waar is nu mijn uitzicht op het zwerk?…

De tijd voedt mijn wonden eerder dan dat hij ze heelt. Helen doet hij alleen de gezonden, de mensen die goed zijn bedeeld.…

Kijk naar wat we geworden zijn Jij een losgeslagen kind ik een verbitterde oude vrijster Jij eeuwig op zoek naar je identiteit die je steeds denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…

amos zag een vogel in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die dalend in zijn bloeden ging vertolken wat hem als kind reeds zo ontstellen kon ik dool opnieuw door donkerholle zalen waar spiegels voorhistorisch licht ontvingen en in ’t gebinte stil de hymnen hingen – wat dwingt mij hier alsnog verhaal te halen ?…

de werkelijkheid wordt dagelijks opnieuw verzonnen zo verzon ik dat koude kak met Crème de Cacao tot hete bliksem zou amalgameren een soort pepiet maar dan in riffels ik had het nog niet verzonnen of het was al begonnen vrouwen wonden op ze wilden zonder stop een werkelijkheid die men steeds moest repasseren…

Nu 1 jaar later Zit ik in de tuin september in de zon en denk aan wat er toen gebeurde waarvan niemand dacht dat zoiets kon Zij die achterbleven moeten leven met begrippen als “aanvaarden” En “de tijd heelt alle wonden” Wat betekent nog het woord geluk Voor hen zijn het bizarre waarden 11 september ging hun leven stuk ik hoor ze dapper…

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

Op dit moment haat ik jullie terwijl mijn wond weer bloed. Razernij maakt zich van mij meester ik wil schreeuwen, schoppen en slaan! Maar het verandert langzaam in verdriet, wanneer zal dat eens over gaan?.....…

De minaret klaagt, van verre, een flardende litanie die mijn zinnen bedwelmt en mijn borst dreigt te scheuren: Waar het kromzwaard van je hartstocht me doorkliefde, gaapt nog steeds een gruwelijke wond.…

Ook oude wonden kunnen helen, dus trek een vreugdevol besluit.…

gevoelens zaten waait koude wind over het land het trage licht gestaag ontloken zeeft schemering door het gordijn van tederheid voorgoed verstoken klinkt onrust door als een refrein niets wijst nog op het oud geluk waarmee zij eens elkander bonden vervreemd van alles wat er was staan woorden haaks op waterpas likt hij zijn opgelopen wonden…

klaar over de stoel Straks zal er alle reden zijn te treuren De dagelijkse riten wijken nooit Zorgvuldig in het kinderbrein gebrand Geen ramp zo groot, geen volk, nog zo berooid Of 't nam zijn rituelen weer ter hand Zo treedt de ezel in de molen willoos rond zonder te weten wat de waarde is van graan Hij voelt de halster schuren in de wond…

Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde kleren gingen glanzen in het eigeel licht dat zich uit alle hoeken repte de barsten in mijn kop en leden beelden, mijn wonden werden vlees. -------------------------------- uit: 'Bij Verstek', 2002.…

ik was scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen…

Ik heb je zo vaak zo gemist God mag weten hoe In tijden van onzekerheid Wou ik telkens naar je toe In tijden van neerslachtigheid Wou ik dat je me kwam halen Bij ziekte, angst en stil verdriet Kon jij de pijn bepalen Bij leegte, kou en eenzaamheid Wou ik dat je bij me was Als een pleister op de wonde Jouw kracht die mij genas Als baken in…

Zwart is een gezonde kracht verbindt sterren tot beelden hecht de wonden van de tijd verenigt leven met de dood. Kraakhelder vriest de hemel groeit blauw licht tot heelal verdampen stelsels in wervels smelten ijsblokjes in mijn glas.…

ik rust in m’n stoel tegenover de staande klok die m’n tijd wegtikt verzadigd van het verleden gebukt onder druk - van talrijke herinneringen stormt in een stil moment 't ganse verleden het bewuste binnen bladerend door mijn leven - sleurt het onbewuste mij mee langs de ruïne van ongeheelde wonden verborgen en verworden tot…

Als in mijn geschonden gewassen het nieuwe leven riekt naar dood die zonder adem de nacht laat werken zonder licht en op tast het duister wordt verwoord leeft plots het kind al is het schreien nog onverhoord en druipt het bloed dat zich drong in moeder en kind uit wonden die zichtbaar door de tijd zijn gehoond doch wanneer het leven…

Nu bleef zijn hunkren als een open wond En ’t lied van nederwaarts gericht verlangen Zwaar en verzadigd als een boom die treurt, Terwijl die Andre opnieuw de cirkling bond Waaruit alleen de opvaart van zijn gezangen Haar – voor hoe kort, helaas! – had losgescheurd.…

Fel trek je terug, Zoals een leger Na een veldslag haar wonden likt Haar tanden knarst Om te consolideren, te foerageren Voor een nieuwe confrontatie Voorwaarts mars!…