Alle inzendingen over Eenheid van alles

Over de eenheid van schoonheid, liefde en zo, over jou en mij.…

Wellicht dat straks Europa wordt gered Met geld van Brazilianen of Chinezen Het zal best voor een tijdje heilzaam wezen Maar onderwijl sluit zich opnieuw het net Wat door een munt geen eenheid is geworden Krijgt men met noodverbanden niet op orde…

velerlei onderdanen -slecht of niet bedeeld- tijdens de verplaatsing al minder van gewicht voormalige eenheid in het metrieke stelsel met voeten getreden door een geraamde post het kan -maar hoeft niet- op een aanplakbiljet: in slaapwandeling listig ontkomen…

Als alle pijpen hun eigen toon laten horen, Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, Om als één klank functioneren.…

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

mag ik mijn dank vereeuwigen met begin en einde zoals eenheid in het sterrenlicht de woorden opvangen in het thuisgevoel als een immer durende dageraad mag ik dicht, in ieders lach, bloemen schenken ook al wordt dit schrijven oud…

Geloof is niet zien en toch vertrouwen Hoop is vol verlangen de hoeksteen waarop je kunt bouwen Liefde is geven en betekent verdragen Geloof, hoop en liefde de drie-eenheid waardevol tot in lengte van dagen…

O Olympus droom van extatische vervoering roes van mythos een wereld zoals die was O Olympus aangetaste eenheid door een bewogen logos van vervallen rust en evenwicht O Olympus een tragedie is geboren…

Gedragen dagen van velours religare relegere Oh Plotinus, ik mis het alomvattend plot De eenheid van getijden, de stroom van woorden, de losheid van betoog I should be going Out west…

Solidariteit werkt pas door wezenlijke eenheid maar daar wringt de schoen want alle mensen zijn anders, pluriform, en divers afwijkend: ieder mens, een uniek potje genen die knellende schoenen snel weggooien!…

Als alle pijpen hun eigen toon laten horen Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, En samen als één klank functioneren.…

zie je verborgen schoonheid in de mist of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt wanneer de nacht het aardse heeft gewist zoals het geluid op't achtergebleven eind of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt zo harmonieus in dit oude verbond zoals het geluid op't achtergebleven eind boven een vrome, gezegende grond zo harmonieus…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Het komt niet slechts op de prestatie aan, maar op de stilte, het luisteren, het vinden van de weg die dwars door alles gaat en die verbindt met allen; de eenheid diep verborgen die trilt doorheen het vele, die hoopvol stemt en leidt naar nieuw verstaan en morgen.…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Het diepe besef van eenheid en nuance, de lach en de traan. Ontbijtje op bed met jou en dan beginnen en niet meer stoppen.…

De eenheid is hersteld; 'Een goed gevoel' Maar is dat zaagsel, daar onder zijn stoel?…

Zichtbare deining beroert het oppervlak waaronder de stilte van een onpeilbaar diep Waar leven wordt gebaard in ontelbare diversiteiten die als eenheid verwekt elkaar al eeuwenlang bestrijden Deze sluier van vergetelheid bedekt het kalme weten van Leven dat IS maar aan hebzucht blootstaat…

de kiem is gelegd voor de solidariteit overeenkomstig de wil van mensen de toekomst tegemoet zien jouw ziel is het genezend lied voor kostbaar leven dat je onbeschadigd door het corona tijdperk tracht te loodsen in eenheid met het orkest het eeuwigheid lied van de violen…

(voor Mirjam Bruijn) Ik heb na mijn lange zoektochten binnen de boeken over spiritualiteit uiteindelijk mijn rust gevonden in bespiegelingen over de Ene en de Eenheid, zoals de Essenen en de Katharen geloofden en beleefden. Niet dualiteit, maar eenheid is de weg, zoals Christus wist en doet.…

Waar duizend bloemen bloeien komen wij samen onder de sterrenhemel waar hemels gevoel een tijdloos boeket geur kleur en warmte schikt naar elkander vochtig zoeken en voeden tot een prachtige ruiker samengebonden eenheid…

Matrassen op de grond Tedere omarming De volle maan volgt ons liefdesspel Aanraking van lichaam en geest Eenheid We voelen ons verbonden en beschermd door haar zilveren licht Zij neemt ons mee naar een eeuwige Bron van liefde weerspiegeld door de zon…

Als de wind zich draait de schreeuw vanbinnen klinkt en de eenheid is verscheurd Dan is er geen weg terug en is de liefde voorbij terwijl tranen zorgen voor regen in ons hart We komen nooit meer terug in die ooit zo mooie wereld die ooit de onze was.…

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…

Ons universum is een eenheid. Heelal betekent alles samen. Toch Koesteren mensen eenzame gedachten. Strijd over mijn en over jouw gelijk. Angst voor leven in de goot. Over oorlog. Over vrede. Over leven na de dood. Met kerstmis heerst een geest van samen. Moge het altijd kerstfeest zijn.…

Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…

Ik zie in het licht wat dwarrelend gruis op gouden koorden een dans creëren in werv’lende warmte vol wondere schijn die me lokt om samen ‘n éénheid te zijn en ik denk aan de woorden bij sterven gesproken stof zijt ge tot stof zult ge wederkeren…

Machteloos bewustzijn, de éénheid veréénvoudigd... Schreeuwend klinken kleuren, een eindeloos refrein. De reis door zinloosheid, medepassagiers zijn afgehaakt, de strijd is reeds gestreden. Eenzaamheid blijkt feit...…

En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

De zachte zoete rust mijn hart murmelt als een beekje harmonie en eenheid die ik nooit meer dacht te kennen De muren die mijn tuin omsluiten zijn dik en hoog sluiten buiten wat ik niet toe wil laten Het pad naar mijn hart is niet eenvoudig te bereiken ik bewaak mijn zijn en ben gelukkig zonder…