Alle inzendingen over Elementen

Water en vuur elementen van deze aarde die sterker zijn dan wat niet en als de wind dan blaast geeft dat je hart een verlichtende zucht omdat je het liefhebben niet alleen leest maar nu ook voelt.…

De prins sprak: “Ja, ik wil een kroningslied Met vroege elementen van Bob Dylan Een sfeer als Zappa, dat zou ik graag willen. Pink Floyd, Led Zeppelin! En mersey-beat.” De componist dacht; ja dat klinkt best aardig Maar díe stijl is een koning toch onwaardig?…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

zag je hoe kalm de zee werd toen de wind zich terug trok hoe luidruchtigheid oploste in stilte zag je hoe zacht achtergebleven vogelveren zich lieten vallen op de platgetreden grond van het verlaten strand zag je hoe stil het werd toen de meeuw het verloor van de elementen en strandde op het zand…

Heb ik de woeste zee in mijn gedachten nu ik over het strand loop nabij jouw droom de geest van de elementen huilt als een wilde hond aan de buitenkant van een gezellige broodjestent krijgt het waaien eindelijk zinvolle bestemming gekoesterd als een kind begint schemering te slapen.…

opgevangen regendruppel in zoveel vormen reeds bestaan zon verdampt en opgestegen eengeworden wolkenpracht afgesplitst en neergedwarreld licht gesmolten hemeltraan neergevallen buienregen kristallen druppel zielsverwant boodschapper van elementen houd ik al is het maar heel even het universum in mijn hand…

je schipperde maar kon de koers niet houden roeide tegen stromen op met een te groot verval pas later in rustiger vaarwater kon jij gaan ankeren de kade trok je niet voor een plaats in het groen zou jij alles willen doen jouw elementen zijn nu in balans jij bent op het water aangeland…

Welnee, zij is een schijnwerper Zij is niets zonder microfoon Beweging mensgejoel uit zaal En is zij in haar element, Dán is zij samen met publiek Experience evenement!…

Ik wil vliegen als een vogel me echt vrij voelen niet meer gevangen en als ik mocht vluchten dan als een vogel het liefst als een meeuw met een smartelijke schreeuw!…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…

Tenslotte zie ik dat zij is: een vrouw die terugvalt in haar eigen element zee, zilt.…

Alles van mij houdt van jou jij wist mijn masker af te zetten een blos op de wangen een firmament het kwade gedrapeerd als hemels element jouw mond spreekt mijn gedachten een traan van liefde is niet slecht gevuld met vocht het geeft te kennen - dat je hart het gewonnen heeft van het kwade -…

en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…

Ik werk graag voor het raam En voor de voorbijgangers werk ik dus achter het raam Ik prostitueer me graag en veelvuldig Prostitueer me met het buitenlicht Kan daar niet genoeg van krijgen Zet het raam het liefst open En als dat niet kan op een kier Mijn longen zoeken frisse lucht Mijn zijn zoekt de elementen De elementen van het buitenleven…

Dromend de stille droom van het weemoedig leven zijn in de kalme stroom de vissen meegedreven tot waar hun element niet zacht en groen meer was maar zilt en flitsend blauw: bijtende scherven glas want rivieren stromen naar zee en wee vissen die dromen het water voert hen mee.…

Sterk zijn de vleugels die de geest tilt van het nest krachtig is de spirit die het lichaam gewillig maakt een strijd tussen elementen van ons bestaan de fantasie van ons leven overwint de cruel reality mits de spirit regeert en niet geroerd wordt door wat hij niet gelooft please laat mijn vleugels groter zijn dan het nest…

telefoon bezet op een gegeven moment krijg je genoeg - terugrekenen negentien dagen terug blijkt onmogelijk zonsondergang naar de spiegel van het meer gakken de ganzen je kracht in het vuur terug naar de elementen je gewicht in water de vraag doet gelijk volschieten met koolmonoxide en zout water -…

het lijkt alsof ik te veel levens leid bomen splijt die eigenlijk moeten groeien voor meer ruimte heb ik het zand laten verstuiven maar de vennetjes zijn opgedroogd de fauna is gestroopt mijn bos is chaos in de greep der elementen mij rest dood hout in wanbeheer het loof dat ik lang koesterde is er helaas niet meer…

wat komt er op mijn pad waar zal ik gaan met wie delen nog houden aardigheden leven zoet voeden die gedaalde vlammen laaien zij het allengs dovende vuur nee ik sta aan het stuur hier is het pad waar ik ga en deel in liefde voor wat leeft in aardse elementen van het grootse geheel…

een toegeknepen vuist kan evenmin water vasthouden het sijpelt door de vingers vogel en vlinder behoren toe aan hun element met eigen vleugelslag ogen sluiten voor geruis van de kwakende wereld vraagt om stille inkeer…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

jij stond niet in de bloemenwei naast zoveel anderen te geuren jij kleurde nog wat hogerop de boomgrens al voorbij waar jouw knoppen met de elementen vochten om te overleven jij wortelt daar vol trots jouw zaden zullen zelfs op de kale rots nog bloemen geven…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

je bereed in storm gekleed de donkerste wolken op je vurigste paard mende het lichten van talloze bliksems joeg op de donder in ontladende vaart zweepte de wind tot orkanische kracht zonde door buien met regenboogpracht jij magistraalde elementen tot vuur ontharnaste naakt het puur van natuur…

Trots staand trotseert hij de ruige leegte, de elementen, de tijd. Millennia kwamen en gingen de seizoenen; geselden regen en storm, brandde de zon en beet de vorst; de steen bleef staan, toonbeeld van kracht en incasseringsvermogen. Fier baken van stabiliteit in de eeuwige stroom van verandering.…

Buiten de deur vertoeft nu een steur, dus hoed je voor de elementen.…

voorbij geen krassen meer op mijn ogen ‘k zie elk addertje onder het gras en krul mij in het verlangen om weer soepel en gefocust aan de laagste tak te hangen ja, ik heb een jasje uitgedaan maar dat is voor mij toch evident want mijn nieuwe kleurenvel geeft weer ruimte om te spelen en speuren langs slingerpaden als een slang in zijn element…

zag mijn schaduw plat een raakvlak dat wij deelden waar ik mijn oorsprong had licht nam vorm en ruimte in een transparant profiel dat mij uiteindelijk beviel maar contrast groeide in het donkere segment nivelleerde de herinnering tot een wegwerp element er is geen samengaan van componenten grijs gezichtloos sluiten zij elkaar…

Met vlag en wimpel bloeit de trots en voelt de vrijheid plots; als een samenbindend element. Een volk dat weer de eenheid kent. Geen vijand krijgt Holland klein. Want voor rood wit blauw in top moet men een morele winnaar zijn.…

de elementen buiten, gaan tekeer onbaatzuchtig in een zee die zich neerlegt met haar golven. betrekkelijk is het te blijven lopen, meelevend te lopen, blijvend meegeleefd achter de duinen. de zee geeft, ja niemand door in heel haar grondig lichaam is het al ondergeschoven.…