Alle inzendingen over Emile Roemer

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd. Ik had in mij zoveel weerbarstig roest Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden, Het vertrouwen.…

nu herfst zijn blad in zekere wendingen op weg laat gaan -dwaal ik door levenslange woorden ik neem ze mee, bezink ze in een kroes de zijde waar ik drink proeft zoet en zilt, waar kleine bittertjes de smaak verkleuren zijn roemer vult; schenkt door een broes wat wijnrood levenswater ik laat het maar gebeuren tot een bank onder een…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

En altijd loop ik in den blinde door de bekende buurten rond om iets van vroeger te hervinden wat ik ook vroeger nergens vond, maar mij zal nimmermeer gebeuren, aan deze gracht, in gene straat, dat een van de vertrouwde deuren als vroeger voor mij opengaat, want achter deze gevels is er in leven geen die op mij wacht; De Houtmankade, Roemer…

is echt een fenomeen alle burgemeesters willen een ware coryfee liefst de nummer één men heeft de oplossing gezocht in spreiding grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren…

Laat en verlaten dit verherfste leven: een nabloei van vergane zomerplanten, terend aan ruige najaarswaterkanten, broos als de vlucht van wintermaan en meeuwen. Bittere schemering, loochen de genade eertijds beloofd achter uw onheilswolken, wentel de wereld in het bloed der volken, ga met de duivel en zijn moer te rade! Wilde verwoester,…

draaddruppelend klein tot kleiner en tot niets vloeibaar stro dat fonkelt en schittert zoals ook jij hebt gedaan – toch en je denkt ik drink m’n glas klakzuigend leeg want wat niet gedronken wordt verschaalt deze droeve wijn verdraagt geen krans tergend lange bitterdronk toch wals je verder schuifelend traag 1 2 3 en roerend met mijn roemer…

Het geestige gedrocht Ziet of het lavenis aan sap van druiven zocht En zit zo kuin, men zou het van de roemer knippen. Neemt gij penseel of naald: daar worden kuil en klippen Geschapen, bos en berg; en 't vochte veld bedocht Met groene grassen, waar 't welvarend vee naar tocht.…

Emile Verhaeren zegt het goed)…

In dit land met slavernijverleden wordt niets gedaan aan slavernijheden Ze heten nu geen slaven maar migranten Vragen nul investering, lezen geen kranten Willen wat verdienen, stellen geen vragen Laten zich misbruiken zonder te klagen want wie zich verzet, wordt onmiddellijk ontslagen Een smoezelig bed voor twee man zodat de ene dag- en de…

Ik zag zo vaak wat is en was de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas, de roemer tot de rand gevuld de trage tred zo zacht verhuld. De rivier, het bed, de overkant, de warme zon, het natte strand ik zag zo vaak de vormen staan de dienstmeid ramen open slaan.…

Hoe high, ik ben een fan van Van der Staaij! Hij dient een ieder snedig van repliek Met rechte rug, taalvaardig, sympathiek Van hem geen trucjes, onverwacht gedraai Geen egotripper, noch een farizeeër Zijn zwakke punt... hij is een SGP'er…

De lijsttrekker wordt graag opgewaardeerd, Dat lukt het beste door iemand te vinden, Die nóg veel minder kiezers weet te binden, Daarna wordt dan de voorganger vereerd. Geef Bassie eventjes de leiderstaken, Om Zalm minister-president te maken.…

Zullen de roemers aan de lippen van andere mensen gezet worden, hun lippen ons als oude wijn genieten. De stoelen waarop we zaten zullen zij voortaan anderen of juist niemand meer dragen. Herinneringen en gevoelens wellen. Wat moest verdwijnen, wegglijden in de vergetelheid.…

Dansend door het leven Dat is mijn voorgenomen wens Geen keuze tussen zwart of wit Maar leven als een kleurrijk mens Op zoek naar de ideale balans Zonder een onaantastbare grens Het is een kwestie van geven en nemen Hebben van respect voor alle levens Dansend door het leven Dat is mijn voorgenomen wens Houden van de kleuren om ons…

Gebruik alleen zwart Dan zie je de kleuren van het leven niet Diegene die slechts wit ziet Wordt verblind voor alle diepere nuances Dans tussen zwart en wit De kleuren daartussen geven ruimte en kracht Relativeren eerlijk zonder verlies Maken het bestaan Maak zelf deze keuze Gun altijd de middenweg ruimte Dans en beweeg erin Mooi zwart…

De Tokkies hebben op bedrijfsterrein Een vrijstaand, afgezonderd huis gekregen Zodat ze daar, afdoende afgelegen Geen sterveling tot last meer kunnen zijn Zo krijgen ze de kans nu om bij deze Hun eigen eengezinsgetto te wezen…

Het mildste zonneschijntje Verleent het landschap kleur Noch geur, Als ‘t gulden Rijnsche wijntje, De roemer, dien ik beur; - Wie zou druilen, Wie zou pruilen, Die ‘t zag blaken, En mocht smaken? ‘k Roep tot morgen Vaarwel aan mijn zorgen, Als ik druiven-zonlicht speur!…

Het mildste zonneschijntje Verleent het landschap kleur Noch geur, Als 't gulden Rijnsche wijntje, Den roemer , dien ik beur;- Wie zou druilen, Wie zou pruilen, Die 't zag blaken, En mogt smaken? 'k Roep tot morgen Vaarwel aan mijn zorgen, Als ik druiven-zonlicht speur!…

Jawel hoor, dit keer heeft hij God genoemd, Maar toch ontbraken er nog zoveel woorden, Die eigenlijk ook in de rede hoorden, Dus werd de tekst beschimpt, alsook geroemd. Hij zeide: ‘Alles hangt met alles samen’, En daarop riep ik geen hoera, maar: Amen!…

Wordt soms iets tot het uiterste van grenzen beproefd drink je dagelijks soms een roemer port met dat levenslot, huilt men zonder tranen om zich staande een weg te banen. Hier is heus wel een schouder een om op uit te huilen, even een oor ervoor, om samen even tijd door te brengen nu te stoppen met het steeds te hard door leven rennen.…

Aan de Joffren* Anne en Tesselschae Roemer Visschers gesonden naer* haar vertreck vanden huijse te Muiden, in 't jaer 1621, spreekt Orpheus* met sijn stem en vinger Maeckte eertijdts den* boomen voeten, Datse* bij gekroonde* stoeten Liepen nae* den soeten singer.…

Respectloos mannetje dat je er bent Schandalen en ellende wat ik hoor Echt walgelijk er zijn geen woorden voor Oprotten Ratelband...weg met die vent Toen keek hij in de spiegel aan de wand En zag de grootste bek van Nederland…

en dit is mijn gedicht, komt u binnen let niet op de galm, wees niet bang laat ons beginnen in leegte welkom in mijn krater van licht ooit kwamen wij samen, u en ik, weet u nog koel leefden wij op in de glans van een roemer onze schaduwen als helder kristal onze roem even terloops als de lichtval op de brief van een windstille vrouw goudbestoft…

'' -- ik zat en wachtte lang, Mijn hart bonsde, ik had haar zachte wang Tegen de mijne -- tot ze fluisterd': ''elke laan Logt noodend open, laat mij hier nu gaan En zoeken wat daar geurt en wat daar blinkt; Hoor hoe de nachtegaal in 't boschje zingt, Waar al de bloemen staan, de volle kelken, Een feestdisch in het grad, en over elken Roemer…