Alle inzendingen over Fantoom

Je bent een oneironaut niet wakker maar wel bewust een reiziger in je eigen droom die pas thuis komt bij het ontwaken Lucide, wat een prachtig fantoom.…

ik zie zijn ogen gaan ze schrapen dromen van de muren jagen de fantomen na die spelen in de hoofden van de buren hij stookt hen op brandt ze in hun vuren en rookt ze langzaam uit het zal niet lang meer duren of angsten schreeuwen weer hysterisch hun geluid nu bonken hersens tegen wanden onbegrip de handen zijn gebonden er zijn geen…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

deze kleine witte lieve tornado gaat nergens naartoe deze kleine witte lieve tornado laat alles met rust deze kleine witte lieve tornado neemt het zoals het komt en over tien minuten gewoon verdwenen verwaaid … en natuurlijk is het gratis zoals alles altijd nooit iets hoeft te kosten…

je danst goud in het licht van de zon rank en bevallig zelfs je schaduw kijkt even niet om ongeschoeid beschrijf je aarde jouw liefde zwaait naar het heldere blauw in atmosferische kou een energetisch fantoom met een hemelse droom in paradijselijke schoonheid als eeuwig symptoom nog is het je lach die de toeschouwer pakt…

We zagen vroeger feitelijk fantomen.…

Met een blik van stilstaand water zit grootmoeder tussen haar nageslacht en is zo oud als zij altijd was Een afbeelding van pais en vree van lachende fantomen maar keer de foto om en zie de misverstanden al geloofden we hardnekkig in familiebanden met grootmoeder als aanbeden as Hoe zou het zijn verlopen had de steen ons niet uiteengespat…

Acties tegen China Worden ondernomen Onder verantwoording van Hordes spoken en fantomen Sporters zouden niet moeten gaan Hun baan moeten deserteren In Nederland blijven staan Om ons kapitalisme te vereren Zelfs een liedje werd bedacht Een protest van een klein land Tegen economische supermacht Met onze oude idealen Morgen schrijf ik…

Lief ik het hart van een fantoom die mijn hemel schiep? Wie was jij, mijn lief naast wie ik sliep? Drapeer jouw lover als een schijn op beide slapen waartussen ik mij heb verliefd Geef mij de tijd om te ontwaken Heeft jouw beeld mij nu verlaten? Dan -lieverd- wees één met mij en wordt opnieuw mijn hartendief...…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…

in het onderhuis stapelt hij het onuitsprekelijke onder een stekelige prikkelbare huid gepantserd achter het bureau vullen lange rijen fantomen zijn hermetisch gesloten hoofd het kind barst van verlangen papa!…

De boulevard ligt lang regenglinstrend als een slang, die naar zijn prooi wil glijen en de huizen komen, de sombre fantomen zich roerloos rijen ... Als donkre ziel, waarin nog wanhoop gloeit, jaagt onvermoeid een automobiel door de nacht... Een horen lacht. 't Is laat, en de wind, vlucht door de regenstraat als een kind.…

godin te zijn onmenselijk, een beeld, een avatar om mijn lichaam verhullend dat ik besta en verhinderend dat ik sterf ofschoon iedereen me wil vermoorden om wat Het heeft aangericht in zijn scheppingsdrift waaruit ik geboren ben Alsof ik er iets aan kan doen hoe mannen en vrouwen mij zien en welke dwaasheden zij begaan voor het fantoom…

daar staat zij dan wijd gespreid in t mulle zand armen trekken lichaam open laat zij haar fantomen razen alle gekte en het dazen en de storm jaagt over zee met ‘t snerpend krijsen mee waar haar mond op stukgelopen wat haar hart woest wilde slopen jaagt zij met de noordenwind zij is de vrouw - zij is het kind dat stormen tegenspreken…

er zijn, staat er, wel meer onmenselijke namen zoals die van TUTORIALS, dat noemen wij in algemeen beschaafd standaard nl een NO BODY een NO NAME dus een naam voor 'n FANTOOM ...maar Harpo, staat er, is wel een der engste'...…

doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling en jij tovert leven in in woorden van papier hoor ze ritselend ruisen in de tuin spoken je onuitsprekelijke onbeschrijflijke fantomen…

Een wild fantoom van zang stijgt op uit lang vervlogen erotiek de vrucht van samen die ons kon bekoren Gij vroeg was deze hang een zucht van kundalini's passievrucht of was ze puur uit cupido geboren Ik zei het kan geen weemoed zijn geen terugverlangen heimwee vlucht in een melancholie eerlang verloren Ons samenzijn…

Stof stuift door mijn kop zinvolle gedachten vervlogen in mijn denkruimte van zijn waar is de verloren vraag verdwenen in het niets alom een ons onbekend terrein sporen zweven er volop vruchtvolle zaden bewogen in een natuurlijk vertoon waar blijven de vruchten vergankelijk is het verdorde oer onmetelijk fantoom meteen begint het…

Dwars door het hart van de tijdelijke stad smelten aderen in gelopen straten niet gehinderd door bloedstollende vaten baant hij zich een weg door uitgehold hartegat steeds hoger legt hij de innerlijke lat eenzaamheid sijpelt, niets heeft hij in de gaten omhelst met d’ogen zijn omvangrijke zate daarbij vergetend wat hij ooit bezat fantomen…

Uw bijbelse fantomen Benauwen mij, gij oude tang! O maand van preek en psalmgezang! O gloriemaand der vromen! December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen? Ik ben door uw bekeringsdrang Zo in de zeik genomen Dat in mijn bangste dromen Ik u zelfs bied de and’re wang. December: duurt gij maandenlang?…

Ik heb het laatste woord voorbij zien komen De stilte kwam er zwijgend achteraan Een laatste druppel uit een lekke kraan Een laatste deling van de chromosomen Wat ons nog rest zijn geesten en fantomen Hoe kunnen wij elkaar nu nog verstaan?…

niemand dan zal zien dat die traan wordt gebracht Draai in een kans evenwichtig als een ballerina in volle toonaarden Een innerlijke kracht geeft antwoord in liefde en geloofswaarden Jouw liefde vertelde me keer op keer bij elke hand een toekomstige lach Een hartelijke warmte telkens weer gegeven in die blik zoals ik het zag Een fantoom…

Maar waar ben jij als ik mij weer onzeker voel voor het slapen dat de angst overheerst en ik alleen achterblijf in mijn droom met de kilte om mij heen als een sprong in het zwarte gat met het verlies dat ik je in rook zie opgaan als een fantoom.…

Onze wereld uitgesneden langs de sjablonen van het het onzekere, fantomen opgeteld ingelegd met specie van het leven waarvan de bouwstenen in los verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw…

Op winterdagen na een karig maal zwoer hij de wereld af voor dure plichten dan schreef hij verzen op een wand van staal en kerfde zich een weg naar zijn gedichten waarin hij als fantoom, welhaast rectaal de klok van onlust luidde in gestichten.…

Ze maakt zich schoon van dat wat is geweest door 's nachts de vuile was eruit te dromen daar gaan ze: merrie, hengst en fabelbeest chimaera's, wangedrochten en fantomen. En opgewekt hervat de mens zijn queest': het stersignaal naar binnen laten stromen..…

De boeman is weer aangekomen brave kindertjes, verstop je snel nog vijf nachtjes bange dromen dan vertrekt dat bijzondere stel later zal men jou wel uitleggen dat je bang was voor een fantoom waarop jij beschadigd mag zeggen ik heb een hekel aan mijn oom deze traditie zal jou lang heugen oom Peter was er toen niet bij familie en koppel…

ontwaakt, verlangend naar een volgende zwoele nacht om oude leugens lievend te genezen maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad al is het zonder jou alsof de wereld dood; het vuur dat mij van jou laat houden wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan zo weifel ik al blijf ik willig lachen in ‘t morgenuur dat mij in armoe vindt tussen fantomen…

de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel gene zijde van een ijzig koude stroom daar wenkte -tussen lelies- een fantoom ik naderde, gedreven door gevoel hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen en leidde mij naar schimmen in het veld 'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld vervolgens werd hij door de mist verzwolgen de schimmen…

En ’s nachts in bed -getreiterd door fantomen- waar ik nog steeds die zwarte spinsels vlecht in plaats van kalm en rustig weg te dromen, voel ik haar warmte naast me en ze zegt heel zachtjes met haar lippen bij mijn oor ~Slaap lekker schat, het wordt wel beter hoor.~…