Alle inzendingen over Geboorte OR Trauma OR Verlies

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als door een bliksemschicht voelde zij zich geraakt heel haar wezen sidderde het lichaam werd vrijgemaakt van trauma dat haar gevangen hield om een leven te leven met eigenliefde en vreugde voor de gewone kleine dingen van het dagelijks bestaan…

ik voel ze nog, jou armen om me heen jou handen in de mijne samen één ik voel het nog de vreugde en de verwondering toen we keken naar onze zoon zo vol bewondering ik voel nog de eenzaamheid de afstand tussen ons de eeuwige strijd ik voel het nog de pijn en het verdriet toen je tegen me zei dat je me verliet ik voel ze nog jouw…

er zijn van die momenten dan splijt een oud gevoel zich van mijn nieuwe lente als oude zuigende wortels schraal, zo gevoelloos koel een onbegrepen negatief verbeeld in grijs en zwartwit hoe de ziel werd verscheurd nimmer zal die herinnering alsnog in zorgende liefde worden ontwikkeld laat staan in een zomers bouquet worden gekleurd…

vandaag is het sterven weer daar een dag met onvoorspelbaar aantal uren dat het nu oneindig doet duren terwijl ik met gesloten ogen staar de versteende pijn door mij te dragen is niet te verwarmen door welke gloed dan ook ben zelfs niet in staat om naar lucht te vragen ik ben gesloten, gevangen in de levende dood; een uitgedroogde…

een stukje vel van genegenheid is van mijn huid gestroopt naakt sta ik te kijken, andermaal uitgeblust heb moeten wijken voor een vroege doch eeuwige besnijdenis; als in de dood gedoopt…

Over de nerven van de houten vloer kruipt schuchter licht. Tevergeefs; jij zit daar met je ogen dicht. Resideer je nog steeds in je lege pauwenkamer gelijk de vorst van een voormalig rijk? De metronoom tikt verder. De musicus speelt niet. Zijn handen zijn verstard in uitvergroot verdriet.…

Voorgelogen en bedrogen, ge- en misbruikt, uitgelachen en bespogen, weggegooid, kapotgescheurd, als minderwaardig weggepleurd, weggesmeten en verkreukt, neergeslagen en gedeukt, stukgestompt, geestelijk mishandeld en verneukt, verscheurd, vertrapt, tijdelijk en niet meer nodig, nagetrapt en overbodig, beroddeld zonder mededogen…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

Meelzak met wit gestikt lint En uitgelopen vlekken Door chloor hopeloos Achtergelaten op wat Een zwembroek moest zijn Lubberig hangend om het Magere jongenslijf Bibberend van de kou Angstig wachtend op De sprong in het diepe Die komen gaat - maar die Nog niet half zo erg is Als het gejoel, geschreeuw En gefluit van die horde…

Schoorvoetend sla ik Deze bladzij van Mijn leven om Nog niet wetend Of ik de volgende Eigenlijk wel lezen wil - Angst doemt op aan De rand van het Blad dat hier en daar Met ezelsoren verrijkt is Verder moet ik, altijd maar Verder, terwijl de grens Al lang bereikt is…

Honderd keer per dag Vertel ik mezelf Dat wat er achter Me ligt toch zo Langzamerhand wel Een keer verwerkt Moet zijn - tijd Die alle wonden heelt Zegt mijn verstand Tegen de mens die In mijn lichaam Woont - zo praat Mijn verstand tegen Me aan - maar 's nachts Als de slaap mij in Haar greep houdt Schreeuwt heel mijn…

ik deed vandaag de oorlog aan het kind in hem krijste hoor toch, zie in mijn ogen het schokte me, werd meegezogen mijn gevoel eiste, kon niet anders even met zijn tranen mee te gaan de bommen vielen voor mijn ogen hij was zeventig jaar terug twee meter van mij af levenslange straf door de mens bedrogen…

tijdens de ontmoeting van schaduwen blijft taal verborgen in onontwarbare kluwen het zwarte bloed sijpelt aderloos door de hersenpan het ego heeft er weet van weerstand is pijnlijk broos en het gaat aan niemand voorbij vaak al scherven voor het bakken in tere vormen of kleurloze brei men draagt het mee over de horizon heen zonder…

Verdwijnen in de mist van fantasie Ingebeelde, zorgvuldig geboetseerde werkelijkheid van wat zoet is Die zachtjes angst bedekt en verdriet versluierd Vaak is het daar zoveel beter vertoeven, boven de waas Overlevend in ontvluchten Wat je weerhoudt van leven, dat ongenadig wreed kan zijn..…

hij heeft het hart niet als hij het zand ruikt de hitte voelt dicht naast hem het lachen hoort van de jongen hij heeft het hart niet als hij de roerloze jongen ziet en hij de dokter zijn handen tot vuisten balt…

Ben jij mijn oefening in mijn lichaam adem te voelen en te voelen opsteken tot een storm? Ben ik jouw oefening om te luisteren, alleen een vraag te stellen als ik niet verder durf om fragmenten van feiten en verwarring uit te braken in een horten en stoten van stiltes die jij ondergaat zonder comfort, zonder dichterbij te komen…

Ik moet het zelf wel zijn die dagenlang doodgeboren gillend opgesloten zit in de onechte wereld van huis en tuin waar jij de stoelen klaarzet in het gras en de zon schijnt maar geen warmte geeft in de parallelle werkelijkheid van het pilletje onder mijn tong dat een spook van me maakt zonder lichaam om te doden enkel met uitgewerkte…

Zo is het gegaan, we dragen het met ons mee -- Een rugzak vol ijs.…

Het begon zo goed - een zekere herkenning van pijn en de belofte van een helpende hand een Happy Ending van volwassenheid en we gaven elkaar wat ons thuis vroeger had moeten zijn Maar het bleef niet privé niet alleen van ons twee ook onze liefde werd een burgerlijke staat die alles concreet maakt meer dan een daad, liefdesdaad…

uw wond behoeft daglicht en frisse lucht en een zachte omzwachteling voor de nacht hoe verdraagt een open wond de pijlsnelle doorboring en dan de afgewende blik in messcherp licht het advies averechts misschien alleen licht en lucht van de nacht om het trauma toe te dekken alleen overdag vluchtige blikken op…

Ik wil vergeten, en zeker niets vergeten -- toch te vergeten.…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

En dan is er nieuw leven dat ik die negen maanden afwachtend in mij droeg. Had mijn hart dat al lang begeerd mij moederschap innerlijk aangeleerd. Droeg het onze gezamenlijke stam wat uit ons deze vooravond op aarde kwam. Wordt leven manenglans en zomergloed in deze bijzondere november tijd vol moed met een mooi wisselkleed uit sterrenpracht…

Heengaan verdient geen verdriet Die emotie vindt zijn plaats hier niet Om het verlies geen traan Kom liever met een feestje aan In gedachten gaat u allen mee Wees getroost met dit idee De laatste taak om zelf te doen...…

Twijfel valt, telt, de muziek, het verlies, van geboorte, van spelonken, neigen, een neigen, oorverdovend trekt de stilte, ik verberg, mij, het, zij, Zijn, lichaam, ziel, of ik het ben, is niet de vraag, of ik het ben, is plotseling de vraag, melodie in ontkenning, schrijft het woord, roest wappert, fier, tentoongesteld…

Van Barry Opdam tot aan Wilfred Bouma Lijden de voetbalcracks van Nederland Die in het zicht der haven zijn gestrand Sinds deze week aan het lastminute-trauma. Ach, waarom duurt, zo denk ik als supporter, Zo'n wedstrijd ook niet één minuutje korter?…

Er zijn beeldhouwers die herinneringen hakken uit wind en heimwee omdat het trauma probeert te ontsnappen en grafdelvers ongeschonden met het gelaat in de wind die dromen laten ontglippen in zwijgen zonder horizon er zijn steeds grenzen te verkennen maar jouw zielsverwantschap raakt mij tot in de kelders van mijn hart.…

Als woorden niets meer zeggen, Louter stuiten op een muur Van betonnen onbegrip, Dan is er het beeld Dat laat zien hoe het was, Hoe ik het heb beleefd, Dat opluchting geeft en Een onbelemmerde ademhaling Mogelijk maakt, Zodat ik in mijn beelden, De trauma's van de wrede tijd Geleidelijk verwerken kan…