Alle inzendingen over Geleefde tinten onge

is het leven dan geleefd? of blijven ik en jij verbonden als een zandkorrel met de wereld. mijn ik aan jou. alles.…

Innemend ontluisterend vergiffenis verdervend zoekt zijn gedachten af langs hoofdpijn om puzzelcontracten die nooit komen eeuwig vragende stukken die passen zoals een steen het gladde water ontmaagd het toch weer zonder rimpel laat de tijd als was het soms de zijne slaat in stukken op de muur waar de klok nog steeds de dienst uitmaakt tot…

Denkend; ik heb nooit echt geleefd En met die gedachten Gaat hij heen.…

mijn hand raakt het kozijn terwijl ik het ijzer beroer duw buiten weg, weg van mij die bedompte lucht van een gesloten cel waarmee ik avondrood voer het is hopen op koelte wanneer de dag is verdreven en de stilte haar diepte zoekt het geruis in mijn lijf neemt tijd om te zweven. indrukken zoeken een bed willen met een geheel…

je hebt je met schaduw gevoed geleefd van contrast tussen donker en licht bent de strijd aangegaan op het schemeringslagveld grijze glinsters gehaald uit zwart en het wit maar ze doofden in donker verkoolden in zwart pas toen jij wit overwon kwam licht van de zon in je hart…

Het leven dat ik leef, moet worden opgeschreven. Van mij hoeft het niet. Gedachten die in mij opkomen, moeten worden vastgelegd. Mij kan het niet schelen. Er leeft iemand in me, die me daartoe dwingt. Hij maakt me wakker, in het holst van de nacht. Hij wil dan dat ik schrijf. Hij laat me mensen ontmoeten, die ik echt niet wil ontmoeten…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet eenzaam in een kamer van hooguit, vier bij vier wachtend op het volgende moment bezoek van een heer of dame gehuld in smetteloos wit brengend het eten, tabletten of prik Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet het kroost opgevoed overdenkend wat eens was met een gevoel…

Geboren, geleefd en gestorven. Dode letters vergulden het gram. Dat wat eens geleefd heeft Om onsterfelijk te wezen Eindigt in stijfheid voor eeuwig stram. Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben onmachtig met al die doden om mij heen.…

verlegenheid kleurt wangen in diepe tint rood, verborgen charme…

De zomer schildert in het zon-gevlekte bos duizend tinten groen…

Met zachte streken zon schildert in tint en toon een nieuwe morgen.…

Met zachte streken lucht schildert in tint en toon een nieuwe avond.…

Geleefd door haar emoties Scherp glas snijdt in de huid Want pijn overheerst de woede En het geschreeuw van binnenuit.…

toen jij was overleden zei ze dat al was je jong 'het een bedoeling heeft' nu ben je langer dood dan je hebt geleefd en nog begrijp ik niet waar zij het over had…

in de samenleving wordt samen geleefd maar niet tesamen men gaat zijn eigen weg omheen de medemens die dwars of tegen ligt…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

op verlangen en op elke beweging in ons meer dan één keer huilen had ik morgen geleefd…

ik kende de kracht van je handen wist hun warmte voelde hoe energie overliep in raken laadde jij mij positief op mijn aura kleurde vitaal rood ver van dood waar in koele tinten eigen pigmenten klinken jij interfereert met licht en zon naar hogere niveaus direct uit de voor eeuwig onuitputtelijke bron…

doorlopen van de zoute tranen Zelfs illusies verbloemen nu hun glans Diep in de kamer van mijn hart verborgen Gokken ze op gratie hopend op een kans Dan wordt er zachtjes geklopt en luister Pompend stroomt er nieuw en warm bloed Mijn fladderaars wakker staan op scherp Voelen ze nu liefde… voelen ze het goed Langzaam verschijnen weer zachte tinten…

Winters gedord, snoeischaar gekort Onooglijk sta je daar, maar de lente geeft je aanzet om reserves aan te spreken, je takken hoog te steken en blad, door dor ogend hout, heen te laten breken Per dag groei je groener in tinten, gaat bloesem stralen Dank, lieve lente dat dat wat levenloos leek, dankzij jou de kracht van leven kan vertalen…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

Hemels blauwe lucht stilte mag ontwaken vanuit het hart een blij verzucht. Uit de verborgen cocon ingetogen smart vleugels zichtbaar hernieuwde krachtbron. Zonnestralen gloed verwarmt elk wezen een nieuwe start ongekende invloed. De vlinder pracht grootse verandering perfecte spiegel subtiel bedacht. (de vlinder, ons prachtig…

Hij boeit haar weer Hij weet haar weer een keer te raken Hij boeit haar weer Al doet het haar soms wel wat zeer Je kan haar botjes horen kraken Je voelt de klemmen en de haken Hij boeit haar weer…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante nattigheid. Vandaar dat ik in stilte prijs de schoonheid die ik zie in lage loden lucht die ongemerkt in grijze regen overgaat en rimpelloos in ‘t even grijze wad ten onder gaat. Of neem zo’n rafelige nevel mist die suggereert wat er niet is, terwijl een winter kale…

Die mijn wereld weer duizend tinten grijs laat worden. Want het antwoord is gegeven. Veel geluk en doe haar de groeten.…

in drie tinten geel voor altijd thuis…

jouw hart weet zich in alle tinten aan de kleuren van het leven aan te passen als een kameleon…

Wanneer je laatste jaar op aarde door jou geleefd wordt, besef je pas hoe waardevol het leven is, altijd te kort! Wanneer je laatste maand op aarde door jou geleefd wordt, schiet het leven je voorbij, nog steeds veel te kort.…