Alle inzendingen over Gestorvene

Zo is ze door mensen gestorven... Ziet niemand haar lopen? Ze lijkt wel onzichtbaar en ongewenst. Ze is zo alleen met niemand om haar heen. Is er dan niemand die haar op wil nemen? Nu is ze bevroren van de kou... ------------------------------------ 4e prijs in de categorie jeugd, Poëzieprijs Beringen 07/12/2003…

De stenen zijn haar ogen want ze zijn verborgen in het wachtende gezicht dat slaapt en haar dromen bewaakt en de eenzaamheid niet meer laat geven wat ze in de dood ook niet meer wenst…

ingetogen was jouw leven die eenzame blik staart nog na niet enkel woorden beloftes vervuld jouw liefde naar anderen kwam nooit terug maar zoveel gegeven geraakt in het hart eenzaam dit leven gestorven vannacht…

Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zevenmaal om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal…

Ik was gestorven Van minneweelde; En lag begraven In liefjes armen; En zie, daar wekten Me opeens haar kusjes, En in haar oogjes Zag ik de hemel.…

gestorvene je bent niet heengegaan zoals anderen je spoor is niet doodgelopen niet ver van mij vandaan ben je stil blijven staan er zijn geen woorden voor onder anderen word je verzwegen jij ben de enige van wie ik zeker ben als ik je naam straks noem zul je bewegen…

Ik fluister lieve woorden eigenlijk nu het te laat is je lichaam ligt er koud bij de kleur is ook niet meer van toen. Bloemen waar je niet van hield beklemmen je het adem halen daar waar zuurstof je toch al niet meer redden kan. De foto geeft wel prijs dat je inmiddels veranderd bent dat de lach die jou zo sierde voor altijd verleden…

Eerste wake. Laat mij alleen, Verstoor de stilte niet; Ik kan uw woorden, Kan uw troost niet horen! Als holle klanken kloppen zij me in de oren; Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet. Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb Zó veel verloren! Niemand die weet Wat zij mij is geweest. Midden in smarten…

[Dit schreef ik voor iemand] Ode aan mijn lieve vader Gestorven Je bent in mijn handen gestorven. Het valt mij heel zwaar. Je was mijn lieve vader en ik was trots op je. Nu zonder jou verder, het lijkt onwerkelijk maar het is echt de waarheid. Voor altijd zal ik je dragen in mijn hart en respect blijf ik houden voor jou.…

Opa is gestorven Giserenavond sliep hij in . Mijn eetlust is bedorven en ik heb in niets nog zin want... Opa is gestorven 't ging wel rustig en gedwee Maar toen opa is gestorven, nam hij een stukje van mij met zich mee…

‘k Was voor jou niet meer dan je kind, je eigen kind, dat sprak over de dood, omdat jij, in je vlucht, mijn vleugels brak… vleugels te jong gestorven…

De prinses is gestorven. Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten. Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes krassen de kraaien in het stille winterland. Ik pluk de laatste adem van je lippen. De prinses is gestorven.…

En mijn ziel vecht met de voorsten - Maar hij is gestorven!…

“De avonden” zijn gisteren gestorven, om onsterfelijk te zijn. In toekomst en hiernamaals zijn zij niet voor niets gestorven. In de doka van het absolute zijn leven zij voort over het versteende bruidsbed van Dresden heen. Naoorlogse antihelden met een missie, boodschappers van het gemene goed, die deels nu gestorven zijn.…

Gevoelloos gestorven, gewillig gedood, haar zon was verdwenen, haar licht was verdoofd. Eenzaam verdwenen, vermoord door de tijd, haar blijdschap verdreven door de dood die haar leidt. Eenzaam gestorven, gewillig vermoord, en niemand die haar angstschreeuw hoort...…

Na jouw dood ben je niet gestorven. Zie, ik maak alles nieuw. Uit oud verdriet een nieuw verhaal. Zie, ik maak alles goed. Uit vlees en bloed een laatste avondmaal. Na jouw dood ben je niet gestorven. Als dichter, bleef je dicht bij mij.…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

Zijn auto, zijn jas, en de post wachten op hem – gestorven of niet.…

Ik ben een paar keer gestorven nadat mijn man gestorven was hem begraven viel nog het lichtst maar z'n spullen, z'n dingen, z'n lucht, z'n ziel en zaligheid die waren ook de mijne meer dan 50 jaar lang Ik ben een paar keer gestorven want zelfs de herinnering aan hem voelt als een ding ik voel hem niet meer ik ruik hem niet meer straks…

gestorven tranen van ontdooide verlangens bevriezen langzaam…

Vader Liefdevolle mens Hij lachte altijd Ik was zijn meisje Gestorven…

een warme herinnering aan het gestorven schaap haar wollen trui…

Vlindervrije lucht Afscheid nemen van de dag Gestorven vleugels…

en als ze zich dan omdraait weggaat en geen laatste keer meer zwaait dan heb ik het gevoel dat ik meer gestorven ben dan haar…

de geest in de fles mona lisa met een lipoom en jong gestorven…

mijn wereld om voor te leven is gestorven naakte bomen in een dode woestijn de zee draagt een ijskoud veld van vissen de kust neemt afstand voor wie ik leefde is gestorven de zon poogt verwoed zonder resultaat zijn warmte rilt mij slechts een huid om leegte àlles lijkt dood…

Honderden slakken zijn omgekomen Onnodig gestorven in het gedrang In de kou, zoekend naar de nooduitgang Triest, maar had men dit kunnen voorkomen?…

Gestorven op je lippen.…

Ik wou dat ik een traan was Geboren in je oog, Geleefd op je wang, Gestorven op je lippen. Maar ik zou tenminste voor altijd bij je zijn geweest.…

Vervagen wil soms het beeld van jou, mijn te vroeg gestorven ma, maar bij alles, wat ik doe, denk ik na en zie hoe gelukkig wij hebben gespeeld. Mijn hulpeloos verdriet is met anderen gedeeld; tijdens je lijden, bij je dood en ook lang erna.…