Alle inzendingen over Gordijnen dicht

Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter is soms beseffen, dat je niets veranderen kunt, dus ik sluit de boel, laat alles voor wat het is en kies voor mezelf!…

Zo maar gelaten, een ongemeubileerde kamer met de gordijnen dicht, kieren zonlicht in de leegte waar het evenbeeld van achterhaalde motieven op verbleken, strepen op het behang waarvan de wind en waarden zich hebben losgerukt.…

dicht…

Dus doe ik gauw de gordijnen dicht: in het donker ben ik pas een koning.…

Jouw kunst is mensen te laten oplichten, kom maar met je warmte met je licht, dan doe ik intussen de gordijnen dicht!…

eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht, zij merken niets, de hoeven van de herten op het bladerdak van een ondergronds kasteel, onbewoonbaar verklaard, voorgoed de gordijnen dicht, Godzijdank vrolijk lachend in vredige verten, zijn ziel triomferend als bevrijde homoseksueel.…

dicht…

Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister. Mijn woorden zoeken het vermogen je toe te dekken.…

Ik ken je tranen al schrei je nooit al toon je nooit verdriet doelloos dwaal je door met sfeerlichten versierde straten je ogen te neer geslagen voor jou geen kerstdiner op het menu geen geluid van welkome stemmen in de kamer een bord op schoot wat kaarsjes en wat foto's met kerst ga jij vroeg slapen doe je de gordijnen dicht ik had…

Tussen de sterren In een hemel Zo zwart als de nacht Verschijnt jouw gezicht in de maan Ik doe mijn gordijnen dicht En loop weg bij het raam Het helpt niet Vanuit elk ooghoek Staar jij mij aan Ik wil het uitschreeuwen Ik kan het niet meer aan Wat heb ik toch misdaan Ik huil Uit jou oog Rolt ook een traan Ik wil hem…

De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom. Erheen, steeds maar weer erheen; in kijken schuilt nog altijd wat beweging en in traanvocht hoop.…

De avond doet de gordijnen dicht. De wind trekt aan mijn haar. Het regent wat op mijn gezicht. Of huil ik nou?- Wat raar! Er komt een fietser op de dijk. Wat doet die hier zo laat? Ik wil niet kijken maar ik kijk tot vader voor me staat. Ik wil niks zeggen maar ik praat. Zijn hand ligt op mijn haar.…

er klinkt een schreeuw om aandacht zonder geluid wanneer zij deuren en ramen sluit snakkend naar lucht, op zoek naar het licht liever doet zij de gordijnen dicht, een vlucht naar de veilige stilte binnen het buiten van angstig vergeten waar stemmen roepen, blikken doden en vingers wijzen naar bomen die krijsen...…

tjonge jonge wat een hitte ik zit zwetend in de tuin de zon staat knalgeel aan de hemel en ik word rood in plaats van bruin nu begint mijn huid te jeuken kleine bultjes op het lijf allergie verplaatst zich sneller terwijl ik van mijn stoel afdrijf wat een onzin hier te zitten terug naar binnen gordijnen dicht en een grote ventilator slechts…

Niet bang zijn als het donker wordt want buiten kan nooit binnen komen De muren zijn van hard beton Je voordeur zit op dubbelslot Gordijnen dicht, de televisie dwingt de stilte weg van jou En leve de lantaarnpalen!…

Soms moet ik in mijn hart kijken om daar te zien wie ik in feite ben En er wat plooien recht te strijken zodat ik kan zien of ik mezelf ken Soms moet ik het gordijn dichten opdat niemand ziet wat ik dan zie In ‘t totaal van levensoverzichten van liefde en smart uit de historie Soms moet ik heel even schreien als ik mijzelf in indertijd…

De gordijnen dicht,de open haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken…

heb in zwart wit fragmenten gezien uit de film van mijn leven geen ondertiteling en overbodig commentaar de regisseur riep draaien maar de spelers niet geschminkt in authentiek decor en zonder spel wisselde het jaar de buitenkant gordijnen dicht deuren driemaal in het slot samen eten van de geschafte pot onzichtbaar bleef de vrijheid…

Dus Trekt zij vastbesloten de gordijnen dicht. Niemand gezien maar uitsluiting van mogelijk. Blind verheugd vervolgt zij haar spel En geen medeleven dat stoort.…

Even en je schoof dan de gordijnen dicht Dan zou je mij een kus gaan geven en weende samen met mij, wellicht 21-1-2021 Ton Rijkers…

dicht, verholen achter maskers van een wetenschap, daarachter weet ik nog van niets, wanneer zet ik de wankele stap?…

Ze wenkte en toen op een dag, bleven de luiken en gordijnen dicht, ’t enige wat je nog zag, waren de plantjes die verkommerden. Ze wenkt niet meer, de grijns is verdwenen, net als zij, en wij missen het lachende mensje.…

dicht en kruip onder mijn deken ik wil de ban doorbreken en dim nu maar het licht…

Het licht was uit en de gordijnen dicht. Uit de projector kwam maar weinig licht en 't werd nog minder met de film erin. 'k Hield me muisstil en verroerde geen vin: geen glimp had 'k willen missen van inzicht in 't stom en rusteloos flikk'rend bericht. Maar 't waren beelden zonder slot of zin.…

Doe de deur toe Sluit de ramen Trek ook de gordijnen dicht Blindeer het slotgat Doof de kaarsen Alles raakt nu uit het zicht Laat het licht uit Nu geen lampen Alles moet nu op gevoel Met mijn voeten en mijn handen Friebel ik een heleboel Zoek het wurmpie Zonder handen Verward roep jij: ´Is dit hem wel?…

Ik voel me blij als ik je zie Zingend je prachtige afscheidslied Nog even tot de winter giert De middagen warm en de ochtenden kil Kaarsjes aan en vroeg de gordijnen dicht…

Ik zit hier opgesloten in mijn kamer Gordijnen dicht, niemand die me ziet Zacht huil ik mijn warme tranen Een dag overladen met verdriet Mijn maag bepaalt de verkregen gedachten Mijn brein heeft zich te ruste gelegd De wereld door betraande glazen Ik besta er niet, hoezeer ik ook vecht Door eigen achterdocht werd ´k afgestompt De wereld…

De lucht is helder, de wind voelt kil, De bloesem siert het park rondom, Buiten vangen oudere mensen, De eerste stralen van de zon Het licht valt door het raam naar binnen, Toch moeten de gordijnen dicht, Om mijn vader te beschermen Die in het kleine kamertje ligt.…

Als zij zo is, kan zij beter de nacht in dons verlengen, want voor haar houdt deze dag de gordijnen dicht.…

De zomer van de eerste keer is nu al zo lang geleden ik herinner me haast niet meer hoe en wat we precies deden scheen de zon of was er regen of hadden we gordijnen dicht weet wel dat ik heb gelegen maar van het geheel weinig zicht ben die zomer echt vergeten heeft niet zoveel indruk gemaakt heb van liefde toen gegeten maar had het wel…