Alle inzendingen over HERSENEN

Het maakt me razend en moedeloos steeds weer te ervaren dat de afstand tussen hersens en strottenhoofd zo groot is.…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

vechtend rollen de cellen over de straat die leidt naar het bewustwordingsplein kleine en grote wijze en idiote grijs gekrioel hersenvat vol venijn de dienstdoende hermandad staat passief met zijn gummistok in de hand geschikt voorwerp tot zelfkastijding in deze wirwar allerminst een probaat middel om effectief erop los te slaan plotseling…

Ooglijkende eenvoudige zaken laverend tussen dunne slierten inkt stempelt de dichter hetgeen hem ontriefde bij het wegnemen van zijn hand heeft hij het gelijk aan zijn kant - behalve dat van de liefde.…

Gij kunt de mist niet uit uw hersens jagen. Uw lied is uit, gij kreunt de laatste noten. Daar in de verte wordt een put gegraven; ik hoor zo goed het ploffen van de kluiten. En achter 't huis zie ik een schimme draven: hij staat waarachtig reeds op haar te fluiten. - Kom in, Mijnheer, ik stel u voor aan Moeder.…

Leegte nuttigt, Volheid zint.…

als mezelf iets met ik afspreekt - wat het is, hoe of hoe lang hier niet wezenlijk van belang - en wij het passioneel bezweren; wie en waar is dan dat schepsel dat steeds weet te domineren en het ongevraagd verbreekt ?…

De allerdomste jongen van de klas Lag languit in de bank en snurkte luid, Maar later legde hij zijn leraar uit Waarom hij diep in slaap gevallen was: “Omdat uw lessen uiterst leerzaam zijn Maakte ik gauw meer ruimte in mijn brein.”…

een weekje vrij van denkwerk dat vroeg ik aan mijn brein maar ach die had het veel te druk om vrijaf te zijn…

Wij schrijven zo graag over hersens, wij dichters. We klemmen het brein in de handen; woorden druppen op tafel. Het lukt! Een zoemen start in Wernicke, Broca. Liquor klotst in de ventrikels, ionen krioelen in synapsspleten. Dan een toets van beheerst verdriet: de glorie vergaat als wij uitdoven. Tevreden lezen, achterover.…

van pas, want die stond toch al lager in rang Vingers en tenen dansen een primitief ritueel het torso waant zich een God het is slechts slaaf van het epicentrum zijn water had era's geleden reeds een net gespannen wij nemen de uitgekiende boot en slepen onszelf over een paar vissen * Wernicke en Broca zijn twee gebieden in de hersenen…

Het hoofd tegen de verwarming gesmeten. Tranen als stukken chips over de vloer. Leegte. Als de wereld stil zou staan, en de vader neer zou dalen, dan pas zou, van stof tot stof, verdriet bedaren. Vergeten zijn. Het is als weten dat je niet meer weet of als voelen dat er iets ontbreekt. De wind die langs de ramen blaast heeft de herinneringen…

Maakt muziek een stofje los of lost een stofje op in muziek?? Deze hartenkreet draag ik op aan Dick Swaab, hersenonderzoeker en auteur van "Wij zijn ons brein"…

Ergens in een bovenkamer Bevindt zich een netwerk van miljoenen draden Sommige zijn positief Anderen zijn negatief geladen Het is een doolhof met allerlei gegevens Hoe het erbij staat in ieders leven Zelfs de knapste doktoren Kunnen niet alle geheimen opsporen Het menselijk brein zo complex Met zijn intellect en zijn seks De hele regie wordt…

raken elkaar associëren schijnbaar zonder binding in het grote spel dat denken heet gedachten en herinnering samen in een kronkeling om afgevinkt te worden bijna even snel als licht kleur geluid en smaak maken hun belang iets groter voor een snel bereik van de eerste lijn een hoofd vol wederwaardigheden die het denken sturen hersenen…

Dat wat ik mij herinner blijkt een leugen, Wat op mijn netvlies staat is zelden waar, De - logische - conclusie valt mij zwaar, Vertrouwen kan ik niet op mijn geheugen. Wat na verloop van tijd gewoon gebeurt, Herinneringen worden vaak gekleurd.…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

Ze zouden denken, dat ik gek was op de operatietafel stopte mijn hart geen zuurstof meer in de hersenen mijn lichaam kwam los ik zweefde en zag alles duidelijk ineens was er veel licht en heldere kleuren een heel groot universum opende zich opgewonden werd ik door deze ervaring er was nu bewustzijn buiten mijn lichaam het was werkelijkheid…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

Het meisje klemt een boek dat doorsneden van de hersenen toont op schoot. Ze omcirkelt kwabben en ventrikels en ontleedt dat ik aan haar kan denken en denken. ------------------------------- uit: 'Jaja de oerknal', 2013.…

Als ik èèn ben met mijn gedachten dan heb ik een dialoog die er niet om liegt maar er vooral toe doet en waarvan niets moet als ik èèn ben!!…

Nihilisme zal me altijd vreemd zijn want ik zat, zit en zal boordevol gedachten, gedichten, ideeen blijven dat zie je niet direct aan mijn buitenkant wel als ik praat, teveel, te lang, te druk maar niet meer aan mijn interieur daarvoor kies ik nu het primaire met af en toe een secondair boeket met als basis een gelijmde gebroken vaas…

Toch heeft het onze hersens nodig, voor begrip en onderscheid. Een ingebouwde filter, laat woorden binnen, of juist niet, soms bewust, soms automatisch. Stel jezelf open, of juist niet. Het kan beslissen over dood of over leven. Een waarschuwing opnemen of negeren, hangt af van wie hem heeft gegeven.…

Geacht verstand, Ik ben moe door gezeur en gezemel van geïndoctrineerd gewemel en op kritiek punt aanbeland Beste synapsen, Ik ben moe door nonsensicaal gedaas van betweters en zeveraars en toe aan een hersenscan Zeer geëerd onderbewuste, Ik ben moe door amicale façades van bedrieglijke mombakkes Zo moe, welterusten…

tocht tot irritatie leidend ik kan ook niet tegen tocht snurkende slapers, hinnekende lachers Ik haat hoge scherpe geluiden het luide geschreeuw op straat of het geroep uit een andere ruimte en ook een applaus na een mooi stuk ervaar ik als moordend, wreed en meedogenloos Ik vang zoveel, zoveel op in de netten van mijn hoofd mijn hersenen…

Bij Van der Valk is nu het NK-schaken Voor Neerlands jeugd, die bol staat van talent. Van nummer laatst tot titelpretendent, Je hoort het in hun bovenkamers kraken. Men werkt daar aan het scherpen van de geest, In Assen is het zeven dagen feest.…

Mogelijkheid, kans, geen toeval lot of god, maar de uitkomst van het zelflerende programma in onze hoofden, de besluiten lagen al in ons besloten als toekomst, onze weg Jij kwam de trap af bleef staan in de hal en keek me aan noemde onverwacht liefdevol mijn naam zei jij krijgt post van mij: de belofte…

"Niet zo erg!" De rimpels en de plooien in 't gezicht de verkleuring van ooit het rode haar verraden een gegroefd grijs verleden met kruiwagens vol ellende en ergernis welke als sneeuw voor de zon verdwijnt als de inhoud van een wijnglas zich een weg baant door het aangetaste lichaam maar wel de geest weet te bereiken en verrijkt met…

Dit sonnet is voor C.M. de V. Ter lering en wellicht ook ter vermaak Zij is altijd zo zeker van haar zaak En die van Hugo, Christa en van Mae Maar wacht u voor haar joviale lach Bij tegenspraak is zij kort aangemeten Zij heeft het laatste woord, zíj kan het weten En spreekt u aan op deviant gedrag Leest anderen de les graag bovendien…

Mannen zijn voorzichtig ze versmaden liever hun kansen dan te vertrouwen op hun neus, maar tot een hapje zijn ze wel te verleiden als je aandringt en er zelf niet ziek van geworden bent Inderdaad, het is begonnen met de beroemde appel, een vijg Na de eerste wilde ook hij meer We leerden door het gebladerte heen te kijken te onthouden…