Alle inzendingen over Heden en verleden

het heden is verleden nieuwe woorden bleken slotakkoorden ik stierf in schoonheid het verbleekte toen de pijn zich losweekte ik werd wakker en zag dat het vandaag was…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

De tijd verstrijkt voorwaards heden wordt verleden beklemmend voor druk een afspraak met pad concreet door een stip vier letters markering van bestaan…

Rust en stilte, het heden en verleden samen komen.…

Het heden is niet meer het verleden. Wat we doen is niet meer wat we deden. Ik ben je kwijt. Ik ben je kwijt. Het geheugen is noch heden noch verleden Los van de alledaagse realiteit ben ik je voorgoed kwijt…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

Van wie ik ooit hield in jeugdige dromen vol overmoed en energie Je woorden ademen vrijheid maar ook heden vol verleden nostalgie zonder toekomst Laat me maar dromen dromen zijn sterker dan elke dood…

heden ten dage met name in de huidige gedachte heerst de stilte achter aangeslagen ramen diepte beheert de tijd die duurt of lijkt verten te hebben ingehuurd met een woord dat toekomst heden en verleden vult en als het waren mijn zinnen levenslang omhult…

als wind gaat liefde ongrijpbaar mooi en pijnlijk als vuur gaat passie heftig en vluchtig als water gaat bloed in stromen gaat leven als gister over in heden nu verleden voorbij wat blijft…

LIEFDE EN WAARDERING Jij bent mijn sleutel en mijn slot Mijn alfa en mijn omega Mijn licht en liefde in een grot Mijn toekomst, heden en verleden Mijn Windows, mijn Word en mijn Wat-weet-je-toch-veel Fantastisch dat ik elke week de kranten met je deel!…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

Heden is verleden. Ik ben de stem van mijn klaagzang. Het huis zwijgt maar de klokken luiden. Luidkeels.…

verzamel foto's uit het heden en verleden want aan elke foto kleeft wel een verhaal als deel van jouw bestaan van het beginstation tot de allerlaatste halte en alle daar tussen gelegen stations zo krijgt de reis door de seizoenen gestalte en spreekt het gemoed dikwijls boekdelen…

haar geschoeide voeten breken het dode hout een tweede maal naar de verdoemenis mijn laatste klacht vervloekt de schaduw die behoedzaam haar trage tred hardnekkig volgt elke schim omlaag geworpen door het maanlicht jaagt de huiver en het bloed omhoog zo blijft zij in kringen toeven waar het heden steeds verleden tijd omschrijft…

zo dagelijks als daglicht is in de kamer van laaghangende schemer tijdgeest ontdaan van gestalte portretfoto’s zijn ingelijst en inmiddels vergeeld ooit waren wat kleedjes verwisseld de buffetkast is nog dezelfde ieders oog ziet anders eb en vloed heden en verleden vader en moeder…

tussen dove, blinde muren zwijgen stilaan al zijn zinnen vervagen heden en verleden in schaduw en trage dood verbleken mensen en dingen tot grauwe schimmen leeft hij in niemandsland waar Alzheimer koning is zijn schrale lijf van geest en ziel beroofd…

ze schrobt zorgvuldig schilfers balsemt ritueel nieuwe krachten met het oog op de maan als bondgenoot van het leven ze wenkt naar de zon nodigt haar warmte uit zonder schaduwspel van heden of verleden schrijdt verder door de tijd drukt elke voetstap in het zand en vormt een spoor ze noemt het hoop…

Heden is verleden, al niet meer ver van hier. Geheugen zacht bekleden, met spijt en met plezier. Waar eerder werd ervaren, gevoeld met lach en traan, Koel je nu zonder bezwaren, de hitte is gedaan. De pure eerlijkheid die je wilde geven verdwijnt, je wordt wijs, En helaas kleurt ook jouw leven Niet wit of zwart maar grijs.…

Je tuimelt naar beneden gedachten vallen uiteen geen heden of verleden mijn god, waar gaat 't heen. Raak je je eigenheid kwijt laat dat onbewust gebeuren AUB niet in onwaardigheid.…

de Avenida Corrientes slaapt nooit stap in dit schilderij van werkers en wachtenden een explosieve combinatie in de magie van het moment een valstrik verhuld in een dun, wit verenpak papieren verbeelding van de brug die niet wordt gebouwd ontheemd tussen heden en verleden en de dreiging van de zwarte zwanen een man struikelt het struikgewas…

hij was geen clown want in zijn woorden klonk het leven als muziek met bloem en bolhoed het gezicht overbelicht zong hij zijn lied de wereld donker in décor de zaal met sterren in de ogen er bloeiden sprookjes uit de handen van de man die heden uit verleden nam zijn mimiek is generatieloos de woorden internationaal mijn troubadour…

we lopen heen en weer tussen heden en verleden in deze heldere zomernacht een reservoir vol vallende sterren kosmische strohalmen voor wie niet kiezen kan onze dagdromen onbeduidend in plaats en tijd hangen aan een ijle draad in de windstille lucht op onnadrukkelijke afstand van de omslag naar pijnlijk verlangen…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

op Franse ramen bleef jij tegen mij praten en ik luisterde de oude pendule aan de muur tikte zijn seconden strak omlijnd zijn het momenten uit je leven van heden en verleden waar stilte zwijgt in alle talen bied poëzie troost uit licht en schaduw waarover je niet schrijven kan het blijft zich hullen in nevels van stilzwijgen……

Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

heden en verleden zijn verweven door duizend kleine draden samen kijken ze…

Leef liefdevol, zachtaardig Een heksenleven waardig Breng licht waar duister woont Want goedheid wordt beloond Begroet de Zon en laat hem gaan Bij het verschijnen van de Maan Houdt sterren steeds in ere Om wijsheden te leren Begin altijd bij het begin Vanuit de schoot van de Godin Alleen daar huist er vrede Van heden en verleden…

wadend op kniehoogte door mist van heden en verleden ken ik alleen maar mijn eigen unieke wereld van alledag waar elke gebeurtenis zich maar éénmaal voltrekt ondertussen schrijf ik bij gratie van onvolmaaktheid muziek op de blanke muren mijn ideeénwereld is mooier dan de werkelijkheid en denken maakt ongelukkig kom liefste dans…

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

Licht Het licht versnippert mijn gevoelens tussen heden en verleden. Tussen vandaag en morgen In een toekomst die de mijne is En zal worden Het licht doet pijn Omdat de weg ervoor de mijne niet meer is en de grens tussen weten en voelen afwezig is. Voelen is nu weten geworden.…