Alle inzendingen over Heelheid

Kijk naar de heelheid Van mijn leven, Naar de heelheid Van mijn bestaan, Waarvan de loper Oneindig ver wordt Uitgerold - Waarbij de tijd Verdwijnt, mijn tijd Verdwijnt, en naadloos Overgaat in de eeuwigheid…

De branding zingt vanuit de diepte: werkelijkheid is aards en hemels, zichtbaar voor elkaar, heelheid begint in de gevoeligste snaar...…

kijk ik lach de heelheid van mijn tanden vertelt een verhaal uit ooit toen knekels nog een huis waren bovengronds scharen zeven vogels en een blauwe lucht…

werkelijkheid voorbij los van gene intimiteit nabij vind ik je weer als mezelf een genietend gerucht die passie prevelt als heelheid onverzadigbaar omdat er liefde meespeelt…

Heelheid in de eeuwigheid beken ik nederig dat ik dankbaar ben voor het licht waar ik voor sta. Alleen de kracht van liefde had mij tot hier kunnen leiden. De zon in mijn hart zal zich nimmer meer scheiden.…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

het zijn de wolken die schaduwen werpen op de berg die ik beklommen heb die me de heelheid van licht en schaduw leven heeft leren omvatten een gevoel van geborgenheid waarbij liefde zich in mij openbaart zonder maar één innerlijke versluiering een droomwereld waar ik op verslingerd raak…

het verstilde leed in oude ogen zegt me, dat ze wacht tot dat, wat onvermijdelijk haar laatste adem draagt er daagt geen hoop meer over alles heen een uitstel slechts, dat iets verlicht de tijd verplicht me blij te zijn met alles dat ze torst in beter weten maar haar heelheid draagt ze, zonder pijn…

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…

Plots in het ziekenhuis geopereerd Een van mijn ogen werkte zomaar niet Mijn blikveld werd verkleind tot half gebied Gelukkig dat de heelheid straks weer keert! Toch brengt zo’n uitval niet alleen verlies: ‘k Zie maar de helft van Peter Air de Vries…

ik zag de hoop de natuur deelde dat wat ze bezat in het wonder van een zonneglans op het schaduwblad een zachte wind blies er bewogen over de nerven tilde het over een grens daar waar de zomer te vroeg dreigde te sterven door mistvlagen heen in een afwisseling van donker naar licht streelde de natuur een speelse heelheid…

gisteren verjaarde je en- ik mis je niet meer zo; je verloor jouw hart en mij woorden kwetsen slechts een lege muur -maar toch- verlang ik nog familiaire banden, strandend in de warmte van een tijd toen heelheid zo gewoon was tussen alle kledingstukken aan de lijn verblijf ik, immer als de mens die slechts ‘van jou’ wil zijn…

Zoals we nederigheid knielend beloven; we onbezield de heelheid passeren; de geest van zijn adem beroven. Zoals een leven lang gesloten ogen, gelijk is aan blind geboren. Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

Het hoofd dat functioneerde te allen tijde bleef draaien op volle toeren om mezelf te vergeven in het geheel der heelheid.…

Wij allen zijn monaden Wij dansen op en neer Wij hinken heen en weer Op steeds andere paden Wij zijn bezielde vonken Op weg naar de mystiek De Akasha Kroniek Voorlopig vreugdedronken Wij vallen terug of stijgen Op weg naar het Niet Iets Naar Heelheid in het Niets Waar wij weer vorm verkrijgen En eindelijk ervaren Waarom wij pelgrims…

ik tracht met mijn scherven, op de Plaza della Pietà, sprakeloos, weer heelheid te verwerven wanneer ik oog in oog sta met de fontein waarvan de stralen huilend de leegte erven, van de val verhalen en druppels uiteenspatten op reeds uitgesleten groeven van de marmeren Moeder, zodat ze verpletterend een verlies vertalen ik zoek…

als mijn adem wenst te stoppen overeenkomstig het aardse lot word ik dan opgenomen in zulke fleurige knoppen ben ik dan in de eindeloze grootsheid van de dood, is dat dan de heelheid gekend onder de naam God…

Niet in de woorden, maar er tussenin Niet in gedachten, maar veel verderop Ook niet persoonlijk, ik zoek waarden op Zowel voor mij alsook de koningin Het is dus niet te vatten in de taal Je kunt het nergens lezen als geheel Het woord hakt ware mootjes, irreëel Helaas, fragmenten klinken magistraal Maar alle onderdelen samen zijn Een machtig…

Rondom het hoofd, als resultaat van heelheid? Of als een krachtveld dat men Aura noemt? Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd Manifesteert in eenvoud of in veelheid? & dat waarneembaar is, niet opgedrongen? Erkend, herkend, door iedereen gevoeld? Een stille ziel, van tweedracht schoongespoeld? Realisatie uit de kern ontsprongen?…

Met stijgende verwondering waardeer ik tegenwoordig wiskunde; logica heeft iets van de heelheid van paradijzen.…

geboren uit het paradijs van warmte en overvloed teloorgang van de wezenlijke verbondenheid ben ik afhankelijk geworden en gebakerd mijn ziel is gescheiden, de Heelheid kwijt hier is mijn eenzaamheid geschapen de mens eigen en zo fundamenteel de onvermijdelijke sterfelijke verlatenheid ik zoek vaak doch ben niet altoos…

ik zoek nog steeds de diepte van binnen tijden lang verlangen de weg te gaan naar verlichte gezangen op de ontgonnen heide waar een zachte mist de velden bekleedt schampt de wazige zon de wedergeboren aarde zij allen hebben weet van mijn innerlijke waarde ik zoek nog steeds de eeuwige verbinding naar herstellende heelheid verloren…

aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand van heden lijken karaf en liggende loper in de ruimte samen alleen alwaar een desolate sfeer over stilte schreeuwt bedekt de strakke blauwe kroon een einderloos korrelig tapijt dat onverstoorbare hitte geeuwt en bijgevolg alles nog in heelheid…

strak strekken naakte lijven rug aan rug en hemel gericht om zich traag tastend als tot heelheid te beklijven zacht zingend in het zicht van de stervende zon die oplost in een stille avondzee waar de dag zich verliest en hun verschijning begon elkaars armen strak dragend naar opzij hechtend als zijnde één voelen zij elkanders bloot…

het is ook moeilijk de zin te beleven bij ongelijke smart ik zie je geloven in vertwijfeling sterft duizend keer de dood hoe moet ik jou beloven dat er een einde komt aan de zielenood mens, trek op met elkander ik zie de schepping verdeeld in zwart en wit in verderf, in mensen meer en minder bedeeld ik bemoedig de heelheid…

Maar diep van binnen roept een stille wens om vrede en een wereld zonder lijden, waarin gebondenheid zichzelf weet te bevrijden; er heelheid komt voor de gebroken mens. Waar grenzen geen belemmering meer zijn.…

zachte lubberen van je billen liever heb dan de jonge harde opgefokte geilheid van vroeger het gaat je bij seks niet meer om jezelf, maar om mij het gaat je niet meer om de voortplanting, maar je wijdt je in alle rust aan mij - in deze schat aan ervaring strek ik me uit. het is alsof je dieper in me gaat, ik stiller word, alsof we in alle heelheid…

* Het Collectaneum van een Mens--Deel 1 1 .CREATIE geboren uit het paradijs van warmte en overvloed teloorgang van de wezenlijke verbondenheid ben ik afhankelijk geworden en gebakerd mijn ziel is gescheiden, de Heelheid kwijt Julius: Vitanova hfdst 3 vers 2 ik ben de Heer uw Herder mijn wijsheid is als water en…