momenten van even

ik zoek nog steeds
de diepte van binnen
tijden lang verlangen
de weg te gaan
naar verlichte gezangen

op de ontgonnen heide
waar een zachte mist
de velden bekleedt
schampt de wazige zon
de wedergeboren aarde
zij allen hebben weet
van mijn innerlijke waarde

ik zoek nog steeds
de eeuwige verbinding
naar herstellende heelheid
verloren in mijn menszijn
geschapen breekbaarheid
in komen, zijn en gaan
wie ben ik nog, zo denk ik
in mijn tastbaar bestaan

de schittering in
je kleine ogen
diep en vol vertrouwen
heeft mij zonder enig denken
eenvoudig naar mijn
wezenlijke kern gezogen
je hoefde slechts spontaan
met je armpjes te wenken
ik voelde me even niet
door het leven bedrogen

momenten even

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 655