1778 resultaten.
goddelijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 542 ze zit in de verkeerde coupé
schrijft boete in de wasem
omdat ze niet ontkennen wil
dat het verkeerd is
nipt aan de champagne
in een hoek van velours
herschikt haar parels
glimlacht naar Lakshmi…
Ultraviolet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 het wachtwoord is wederkeer
en mijn navel de poort
door maar lang genoeg te staren
herschikt zich het werkelijke
langs de zomen van het harde meer
in mijn waarneming
ben ik omringd door keelzeer
bevind ik me in de armen van kaalslag
fratsen kortom,
die met de zon ondergaan
telkens weer…
Meisje
gedicht
3.0 met 54 stemmen 41.233 Keert zich een paar keer voor de spiegel
heen en weer
zoals een vogel voor een andere vogel doet
bekijkt zichzelf als voor het eerst
schikt en herschikt aan schouder, kraag,
likt aan haar lipstick, tuit,
fluit als een vogel, rekt zich van graagte
strekt haar nek,
lokroept in zich, giechelt, vliegt.
------------------------------------------…
Totaal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 ik sta voor een getijdentafel
van een woordenzee, moe gereisd
de haren warrig door herfstige wind
mezelf tot taal te ontcijferen
een reis van bergen achter de rug
ook al was die supermooi, fantastisch goed
pas nu mijn hart van eb en vloed weer thuis is
volgt weer het alfabet tot nieuw herschikt gedicht…
handtekening vergeten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 258 ik zat vandaag met Magritte in bad
we rookten een kromme pijp
en hij zei: ceci n’ est pas un bain
hij had gelijk we rookten enkel een pijp
en de hemel was blauw vannacht
de rotsen zweefden als kometen
bomen herschikten hun nerven
en ik zei: ceci n’ est pas Jandeb…
luimige lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 Lente is opnieuw ter wereld komen
met een slag van de klepel
galmend uit het zenit
de trilling die je moleculen herschikt
je lichaam uit zijn schamperheid schudt
En hoe honend bijna de zon schelms
schaamteloos ligt te bronsklokken
uitdagend op haar zij rolt
ze weergalmt en weergalmt
de lokroep
je kunt nog net
een kukelekuu onderdrukken…
Maakbaarheid van de muze?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 136 Veel gedachten lijdt al snel
tot ruimtevrees, vervalt tot
voorzichtig tasten, en blijft
in feite vervolmaakt, wat hij
in het ziellespel durft aan te
raken, te delen met z’n handen
die de muzen strelen, is hij tot
stomheid geslagen, schuilt
achter spiegels waarin hij beeld
en alter ego herschikt, likt de tijd
uit wonden die hem naar…
Ontbrekend doel?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 25 Verworpen in eeuwige strijd
van zelfbeschikking
geen enkel doel dat heiligt,
ook heb ikzelf mijzelf gestenigd,
oneindig lang de tijd gepijnigd
rollen vuurstenen aan om in
het mooiste uur tegen elkaar
te slaan, vonken bloed gaan
een relatie aan, maar zwijgen
in de loop van een fossiele natuur
herschikt het DNA zich labyrint…
Onder de gordel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.498 Het spiegelmeer herschikt jouw lijn
Een vlak waarin de huid schubt
De heuvelrug glanst van zweet
In een koperen zon
Jouw roos van lippen
De gekartelde wonde, nog pril
Geurt naar een oeroude vijver
Grillige diepte
Groen gevlekt
Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus
Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand
De avond dompelt in…
Aangelijnde tijd?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Naast mij een levensvorm
die zich uitstrekt wanneer
ik naast haar lig en de perfectie
bemin van een repeterend beeld
wat zich op het netvlies voortbewoog
in een caleidoscoop zich steeds herschikt
waarin de wereld werd gewogen
naar ziel, zin en norm, geschapen
alleen voor een oog dat het wil zien
de precieusheid rekt de nacht naar…
Ballonnen vol confetti,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 397 gefilterd uit
de letters van de moraal, verknipt tot
confetti en gestrooid over de hoofden
van een beeldverhaal op mijn levenspad,
in elke stap verstrooit de geletterde
wind alles wat ik reeds geschreven had
na wat ik koos, maar net niet schrijven
kon, opgeblazen ballonnen vol confetti,
uiteengespat en gezaaid in mijn woorden –
schat, herschikt…
IJle splinters?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 lege windbuil op de rug,
om inzichtelijk in te lijven op
de blindheid op papier, het
is me aangepraat misschien,
blinddoek tot het zoveelste einde,
streven naar de juiste strofen
waarvan ik de inhoud nog niet zie
mij op de private tekst verlaat,
het ene verdicht een ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
fluitend riet herschikt…
Weerribben
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 In de plooiing van de duinen
gemeten naar de hoogste top
het landschap herschikt zich in staccato
tussen eb en vloed zonder zich te roeren.
Elke distel, helm of doorn, elke
korrel zand met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
hun verhaal tegen de eenzaamheid bestand.…
Prutswerk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 382 Amechtig sleutel je aan het eerste vers
Enkele ronde letters in een maatpak
Druipend op het prille witte stille blad
Ze moeten nog herschikt
Het woord vat geen vlam
De rijmdwang gooi je overboord
In een woekering van tekens en tamtam
Groeit buiten elk besef de leegte
De valse noot sluipt tussen de regels
Het klaaglied ronkt langs alle kanten…
Stroom door je longen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 224 Gebroken kristal,
puzzel herschikt haar scherven,
uit beide ogen.
Getroost door winden
wanneer zij hun woorden wegen,
als vondelingen.
Maak geen woorden vuil,
reinig snaren van je adem,
trommels van stilte.
In mijn vissenkom
van zondvloed met z’n grenzen,
zonder ademnood.…
Het juiste perspectief?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 op de rug,
om overzichtelijk te blijven in
mijn blindheid op papier, het
is me aangepraat misschien, het
bit te strak tot de laatste hindernis,
te streven naar de juiste strofen
waarvan ik de inhoud nog niet zie
mij op de private tekst verlaat,
het ene verdicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
kreunend riet herschikt…
Zoektocht of queeste?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 49 windbuil op de rug,
om inzichtelijk in te lijven op
de blindheid van papier, het
is me aangepraat misschien,
geblinddoekt tot de laatste strofe,
streven naar de inhoud waarvan
ik de essentie nog niet doorzie,
te veel op de private tekst verlaat,
het ene verdicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
fluitend riet herschikt…
Mater dolorosa
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Aangedaan door uw bewening
Rimpelt mijn gelaat natuur,
Een achtergrond die ’t al herschikt.…
Niet verstelbaar?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 ik stond
aan het weefgetouw te luisteren, in wat
voor linnen de boodschap was verpakt,
berooft de zin in elk schaduwwoord dat
verkleurt, doorbreekt het prisma van
kristal, de eenvoud van het onbeladen beeld,
kenmerk van een zwaan, die z’n ware veren
steelt, zich toont in de donzen spiegels
van het koelste meer, z’n langste slaap
herschikt…
Een ander paar mouwen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 421 De herfst hinkt op haar laatste been
December binnen
Ik wil ook naar binnen
Dus draag ik scherven
Naar het spiegelpaleis
Waar ik een mozaïek voltooi
En een matglazen poort vergrendel
Door een valbrug
Ben ik met het gewemel verbonden
Ik maak mezelf wijs
Dat daar ruimte en tijd en stof
Een achterhaalde orde zijn
Die je herschikt
Kneedt…
Er komt een man…..
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 171 Er komt een man die
zijn luie stoel verlaat,
zich kalm verheft, zich
naar believen kleedt,
z’n baard herschikt en
zich verdiept naar eigen
traktaat en met zijn hand
de uitstoot van het jaar
behoedzaam van de rode
mantel slaat, hij maakt
zich even vrij om een
nieuwe gesp aan zijn
broekriem te maken,
elk jaar komt er een
gaatje…
Als dat eens kon..?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 23 nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het groenste fluweel van de
wereld was nog niet geboren,
een cyclus, synchroon in getijden
bracht rust en ruimte op den duur
waarmee alles de kracht ontleent,
nu kussen we niet alleen het vuur
uitdijende dominantie neemt toe,
de woestijnwind brengt ons zwetend
de mantel van de onbalans,
herschikt…
Verloren Paradijs
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.082 Door harmonie van Engelenzang
bezield tot inspiratie
schiep God in grootse scheppingsdrang
de kroon op Zijn creatie.
Een wezen boven mens en dier
volmaakt en onwaardeerbaar
een symfonie van lijn en zwier
Gods meesterstuk: De Leraar.
En Satan zag vol afgunst neer
op zoveel geest en gratie;
riep al zijn machten in 't geweer
tot tegen top…
bij het graf kavanagh
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 76 Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei
Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij
In een laan tussen de populieren loopt
Op weg naar het station, of blij
Naar de tweede mis op een zomerse zondag –
Je komt me tegen en je zegt:
‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…
Broeinesten ontelbaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 20 De aarde draait zijn laatste ronde
Stervend in een spagaat
Sneller dan wij zullen weten
Is het zeker te laat
Dit is negativiteit ten top
Het kan beter, beslist
Wij moeten ons wel bewust zijn
Dat niemand zich vergist
De wolf in schaapskleren is Poetin
Niet-democraat pur sang
Hij danst echt met alle dagen
Met de grote vraag voor
Hoe…
Nostalgie…
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 215 hoge bergen, tropische landen
verre oorden, witte stranden
heimwee is niet altijd denken
aan vervlogen tijden,
soms heb ik heimwee naar
je warme handen die zich zoekend
een weg banen in mijn wilde haren
je bonzend hart dat op hol slaat bij
het fluisteren van je naam
je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit
van ons geliefd…
nostalgie
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 227 nostalgie
op een speciale zomernacht
met de radio op zacht
speelde er muziek van de jaren tachtig…
verwende mijn geest zo krachtig
nostalgie kwam op de proppen
spontaan stroomden vele tranen
waren nog moeilijk te stoppen…
en ogen creëerden zilte oceanen
dus… alleen op mijn kamer
op mijn vertrouwd gebied
er vloeiden vele tranen…
ADAMS ONTWAKEN.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 274 Toen in des Heilands zwaarste lijdensstonde
De bergen spleten, de aard haar donkre schoot
En grafspelonken sidderende ontsloot,
Drong ’t licht ook door tot Adams diepe sponde.
Hij sloeg de blik verwonderd in het ronde,
Zag Hem aan ’t kruishout worstlen met de dood,
En wendde ontzet het oog, van tranen rood,
En vroeg: wie toch daar bloedde uit…
Heuvel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 Wanneer jij schijnbaar achteloos
de handen mannelijk in de broekzakken
je weg naar de heuvel koos
braken onder jouw hakken de takken
Dan dacht je steeds expres
dat ik er ditmaal niet zijn zou
jouw ‘vlasblonde prinses
van wie ik hou’
Jij deed mij in bed stilletjes huilen
ofschoon ik jou maar hoefde te zien
om mijn tranen voor…
Jaarwisseling
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 198 Ik sta stil op de drempel
Ik kijk om en warempel
Ik zie het afgelopen jaar
2017 licht, soms ook zwaar
2018 begint met een schone lei
Mooi en uitdagend voor jou en voor mij!…