Alle inzendingen over Het Heilig Thuis

Ik beloof je hier in de wind: bij mij is het veilig, want hier, hier bij mij, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

Ik zal daar staan te wachten op jou ik zal niet gauw weg gaan of weg moeten de warmte die ik voel wanneer ik je zal groeten ik zal met je praten en je aan kijken; we hadden het al snel in de gaten, het zal altijd speciaal tussen ons, -bijna heilig- lijken.…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

Ik ben niet heilig, Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…

Hij is zo heilig, dat de wijn aan zijn lippen -- meteen water wordt!…

waar ik me thuis voel. Nooit meer weg wil gaan. Zo onbeduidend en zo klein. Zo ver verwijderd van strijd en pijn... van het 'grote leven' dat ergens moet zijn. Dat gaat aan mij voorbij. Het hindert niet. Dit plekje is voor mij… elke dag als ik stilletjes geniet. Het was de wind die dit geheim vertelde...…

Feiten zijn zakken, ze staan pas als je ze vult -- met je gevoelens.…

voor ons was die ons een stukje ontbrekend thuis had gegeven met de geur van eenzaamheid getekend…

ik heb altijd heilige willen worden al toen ik in de kribbe lag en maria als mijn moeder zag wij waren niet zo uitgesproken thuis want het dagelijks leven haalde al veel extra geboden in huis wij deden weinig aan mystiek want wat wij niet snapten was verdwaald en dus eigenlijk doodziek wie het bidden had uitgevonden is later…

of verheerlijking van bepaalde profeten martelaren, heiligen en asceten.…

verloofd en ook niet verliefd ze had ook geen 'corona' gekregen want ze bleef thuis met haar 'man' ze had ook geen werk, was afgekeurd ze kon goed sparen van haar uitkering ze wist de grootste uitkering komt nog in de Hemel en dan trouw ik met Hem…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

De tuin ontwaakt in het vroege licht Een zijdezacht pootje beroert mijn gezicht Een koud nat neusje stempelt mijn huid Een zacht spinnen zegt ‘kom eruit’ Blauwe ogen kijken mij aan: Ochtendgroet van een Heilige Birmaan.…

We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…

De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

Voel je je veilig dan is dat voor jou heilig door de Geest van Hem.…

Heilige dwazen, onnozel misschien; want wat zij doen, verdient een griffel met een tien. Maar, helaas, zoals dat in het leven gaat, krijgen zij een zes min voor hun goede daad.…

Elisa Nielsen is een grote heilige zonder kapsones...…

Maar bij die wulpse vorstin heb ik toch maar toegehapt en is mijn heiligheid geknapt, uiteraard, met grote weerzin.…

een keer keerpunt naar het strand die kust die haven veilig thuis luid ontwaak u vlam…

Och was toch maar in hemelsnaam, bij moeder thuis gebleven.…

Die meid had hem ondeugend uitgedaagd, gedroeg zich niet als de heilige maagd. Er niks mee doen, dat zou pas zonde zijn. Zou hij zich door haar laten behagen, of dat loodzware kruis blijven dragen?…

Bij het woord "Heilige Stoel" Krijg ik altijd een onbehagelijk gevoel. Wordt de stoel als heilig wezen Straks ook de hemel in geprezen, Als u begrijpt wat ik bedoel.…

Er was wel een huis maar je was er niet thuis er was wel te eten Smaakmaker vergeten Er was wel een bed maar verkeerd neergezet Ze waren er wel, ze waren er niet. snapt U nu iets van mijn verdriet? Ik trek mijn conclusie mijn jeugd,een illusie…

Slepend loop ik naar huis Elke voeg van de straatstenen geteld Als of dat belangrijk was Waar er toch andere problemen waren Verborgen pijn van alles Alles van gisteren en vandaag Het went nooit Daarom tel ik maar Maar als je me morgen ziet Vraag me niet naar de weg die ik heb afgelegd Want die is altijd te lang geweest Om nergens thuis…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

Thuis is te weten dat jij er ook bent…

Een thuis verschilt van een huis, slechts bestemd voor een dwangmatig nut, “Voelen jullie niets?” hoor ik mezelf vragen “Waaraan herinnert dit?” “Aan wat?” werpen zij terug, eendrachtige twijfel.…