9614 resultaten.
[ De storm rukt daken ]
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 De storm rukt daken
weg van zoldergeheimen --
verslindt verledens.…
Inhalig
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 76 Listig denkt de mol
onontkoombaar ondergang
de reiger verslindt…
De blinde poëzierecensent (tanka)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 51 De beoordelaar
verslindt gedicht na gedicht
enkel op papier.
De digitale hoogbloei
is hem verbijsterend vreemd.…
Relatie (Tanka)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 875 De relatie een
Levend ding in de groei dat
We opvoeden tot
Iets moois dat 't geluk bindt
Of 'n monster dat ons verslindt…
Soms verslindt het ons ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 31 Keuzes zonder
maat of duur
men verdrinkt
erin, het zingt
ons toe in elk vuur,
het verslindt
zich in een explosie
gevoel soms
tijdelijkheid,
blijkt de eruptie
slechts een
krater, om daarin
te verdrinken, lijkt
de weg van eindigheid
maar smeekt weer voor
de beleefde associatie
in een nieuwe stap
de brede delta van
gestreden…
Geld
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 2.362 De prooi die het verslindt.…
Gespelde Liefde
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.065 Zodat mijn gespelde liefde
van inkt, het netvlies bemint,
en de vorm van al je letters,
mijn dichtershart verslindt.…
Opblaasbare hond
snelsonnet
2.0 met 27 stemmen 2.585 Mijn hond slikt altijd alles van zijn baas,
Maar hij heeft wel van jongs af aan geleerd,
Dat hij een balletje steeds apporteert
En niet verslindt, dat kan hij niet helaas.
Toch weet ik niet of Arafat nog leeft
Nadat mijn hond hem lief een pootje geeft.…
Raadsel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 244 Want je verslindt hem wel met huid en haar.
Ja, griezel maar een beetje,
maar het is toch echt wel waar.
Nee... het is heus geen lolletje.
Het is een paraceta... molletje.…
Kronen
hartenkreet
1.0 met 7 stemmen 1.054 Als een koning
ziet hij elk spiegel buigen
en zijn de ogen zijn
koninkrijk
waarin ze hem zien
en vrezen
als de nacht
die de tijd verslindt
en hun dromen met
koud
gefluister
weer laat baren
wat
zijn dromen blijven
wensen.…
verlammende stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 er is daar de traag wurgende
omhelzing van de slang
de ijzeren klauw uit het
gapende ravijn
het zinken in de giftige grond
van het walmende moeras
de inktzwarte duisternis die
het bevende licht verslindt
er is daar de verlammende
stilte in de angstdromen
van de nacht…
Zo wreed is de zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 zo wreed is de zee
als ze bulderend
haar woedende vloed
tot aan de dijken jaagt
waar ze stukslaat
als het klappen van de zweep
op sidderend vlees
van beurs lichaam
de zee neemt en verslindt
paait en behaagt
slokt op en ontlaadt
zo veel is de zee…
Voor altijd jong
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 501 Van buiten word ik langzaam ouder
Maar binnenin blijf ik eeuwig kind
Als ik terugkijk over mijn schouder
Is het de tijd die mijn lijf verslindt
Mijn ziel krijgt hij nooit in handen
Van binnen blijf ik altijd jong
Toch ligt mijn lichaam in zijn handen
Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…
alleen thuis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.064 ‘s nachts wordt alles vals
in het zwakke maanlicht
zie ik een deurknopwals
mijn anders o zo tamme leeuw
rolt met zijn ogen
en verslindt de kikker
in één geeuw
dan komt mama thuis
alles wordt weer stil
ik hoor enkel onder
mijn lakens nog een gil…
Godenzo’n
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 518 Als een jonge wind
die zijn weg verslindt
verdreef hij het wolkendek
prikte de verwarring lek
en onthulde het strakblauwe lint
Zo vol binnenvallend licht
dat thans zijn wonderen verricht
zich adagio laat verspreiden
om vele levens te verblijden
in het hemels aangezicht…
Erupties
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 164 Keuzes zonder maat of duur
men verdrinkt erin, het zingt
je toe in elk vuur, het verslindt
zich in een explosie van de
tijdelijkheid, een eruptie zonder
krater, om daarin te zijn
verblind, de weg van eindigheid
smeekt weer om nieuwe ideeën,
waarin de vrijheid van de voor –
genomen handeling ontbreekt.…
Papieren stilte
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 298 Stilte omhelst mij
laatste noten en wat wijn
je bent niet bij me, wat let
vrolijk zijn
blader oude boeken
verslindt wat schillen
sommeer oude prullen
in spiegel van venijn
tel af en toe
regendruppels
op onzichtbaar papier
papieren stilte is niet fijn.…
Blinde Nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 916 Donkere wolken
Die de nacht dimmen
Een eenzame ster
Wordt gesmoord
Zonder één spoor
Zonlicht
Een woord zonder betekenis
Maneschijn
Vervaagt met de herinnering
Aan jou
Regendruppels
Verdringen mijn blinde tranen
Het donkere pad
Verslindt mijn toekomst
Ik ben het, alleen
Verscholen in de schaduwen
Mijn handen reiken
Naar de dageraad…
leven
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 696 niets is wat ‘t lijkt
de zon cremeert
zwevend in kleurige stilte
kristalhelder plastisch
de natuur lieven
en ondanks de werkelijkheid
hopen vinders vergeefs
want alles werd al gezocht
de herinnering aan ‘t verlangen
verslindt het leven
zingt tussen de scheuren
van het onverhoopte.
sunset 06-08-2007…
depressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Je zegt dat iemand
een 'depressie' heeft
denk je aan grijs landschap
Mont Ventoux in de mist,flarden
maar twijfel gerust daar aan
het is eerder iets wat je vernietigt
iets wat uit de diepte opduikt
en je verslindt, 'hersenetende amoeba'
bijna niets mooier
dan door half zichtbare landschappen
te fietsen in de wolken
en achter je…
wildvuur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 74 het wildvuur laat een
spoor van vernieling na
in inkt gedoopt
de bast van de bomen
de wind trekt
slierten van as tussen
vermolmde huizen
het vuurrood gesteente
rouwt zwartgeblakerd
droogte en wind
het allesverterende
vuur verslindt
kent geen genade
de zon zakt in strepen
door het knisperende
naaldwoud…
Ademnood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 Door het schudden van z’n kroon
treuren tranen in trapezes,
gejaagd door de wind, zijn het
wilgen die de toon bepalen
voordat de waterspiegel hun
verslindt, schrijven maagdelijke
seringen hun verhalen tot aan
de oevers van de sloot, op het
wankele koord van de drijvende
kringen en in ademnood gaan ze
in geschrei ten onder, voordat
de…
Overvloed
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 509 zie toch hoe fraai zij glooit
maar als gehaaide kaper
zand in de ogen strooit
van waker en slaper
hoor toch ‘t woeste grommen
schuim koppen metershoog
de rug weerbarstig krommen
klokken luiden droog
meeuwen krijsen zonverloren
vluchten voor de overvloed
en zij verslindt de sporen
van menig voet en goed…
Kringloop van het leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 Zijn geweven huis
van ragfijne draden
glanzend veld van dauw
lijkt in het niets te zweven
Als een echt strateeg
geduldig wachtend
op de nietsvermoedende prooi
verstrikt in zijn weefsel
Waar de woeste trilling
door benarde vrijheidsstrijd
van wat zich daar gevangen zette
zijn schuilplaats bereikt
Schiet hij tevoorschijn
en verslindt…
De bruidsspin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Vaak gaat bij hem een mondje open
De rups ontrolt aan zijn gezicht
In droef vermaak spreekt hij verholen
de bruidsspin toe, die hem verslindt
Als laster van de tong gesneden
uit luider keelgat gillen moet,
verweert de wanhoop opgespleten
de toedracht van een slinks verzoek
Natuurlijk spreekt zij van de liefde
en van een gouden bruiloftskrans…
Pluizenbol
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 153 Meebuigt met
alle winden die het onkruid
nog niet verslinden; verblindt
voor die bestraffende krachten
die een windekind straks pluis
voor pluis met een opwaartse wind
voorgoed verslindt.…
Poorten van de samenleving
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 De zee heeft honger,
heeft gruwelijk honger
en verslindt alles
wat voor zijn maalgrage
kaken komt -
Maar zie,
zij hebben
het overleefd:
De stoppelige man,
de gerimpelde vrouw,
het in kleurrijke vodden
geklede kind -
Met in hun lege ogen
een wezenloze blik
en ondanks alles
toch een sprankje hoop
Staan ze hier bij de grens,…
De dood
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.931 Zwarte nevel daalt
en verslindt grijze muren,
met smart en pijn beklad.
Angstkreet klinkt op
uit de donkere massa.
Schimmen deemsteren
tussen uiteenbarstende slierten rook,
alles vermorzelend op hun pad.
Een lichtstraal wordt langzaam gewurgd:
nooit bereikt hij zijn doel.…
De dood van een kind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.757 Onderweg naar hemelsblauw
maar verdorie nog veel te jong
nog zoveel wat ik zeggen wou
totdat de realiteit binnendrong
Dit kan toch helemaal niet
waarom dit allerliefste kind
ik merk dat ik volschiet
omdat de pijn mij verslindt
Ik zing voor jou nog net hoorbaar
maar weet…het is voorbij
jij aait mij door mijn haar
en zegt: blijf alsjeblieft…
Sinds jij elders slaapt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 18 Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon
Daar hoog boven ons schijnt ze
minder fel, minder warm
Ze verslindt me niet meer
na de dageraad, ze roept me niet eens
wakker, opstaan kost me moeite
Alleen 's middags stroomt mijn bloed
van haar licht en draagt ze
het gewicht van mijn zorgen
Dan kan mijn hart vliegen
als een draak, desnoods verdwaal…