Alle inzendingen over Ik heb je eindelijke

Eindelijk een sport waarbij de mensen oud en wijs genoeg zijn om de sport ook sport te laten zijn. Seniorenvoetbal voor de 45+ is de oplossing dus voor schop- vrij, vloek- vrij, vecht- vrij, brandvrij, en politievrij voetbal te mogen spelen. Eindelijk sport, zoals het ook bedoeld wordt…

het is nu toch eindelijk wel gebleken dat een lach de traan doet verbleken…

de dood denk ik steeds eindelijk begrijp ik haar maar hij blijkt erger…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…

Je verstand staat er stil van Weer achttien doden Weer in de stad van de liefde Parijs Wat doen ze toch met jou Waar mensen elkaars hart raken Raken nu de kogels de harten Van onschuldige mensen Wanneer houdt het eindelijk een keer op Wanneer zal de liefde eindelijk overwinnen…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

wolken werden zwart wind geselde de bomen eindelijk regen…

verloren dromen vond ik eindelijk terug in 't bed van mijn lief.…

Eindelijk weer zon, in het park vliegt een duif op -- bevrijd uit mijn huid.…

Ze voelt zich vrij, eindelijk haar ogen, kijken weer blij. De nacht; eindelijk voorbij.…

moge Gods Zoon nu eindelijk komen..…

ik voel me vrij leef nu heel blij mis alles en iedereen waar ik van hou om mij heen toen ik leefde met jou maar toch ben ik blij eindelijk los van jou ben eindelijk vrij ik hield meer van jou dan jij van mij ja ik mis je... iedere dag.... maar ik sta weer op met een lach maar ook heel veel pijn waarom kunnen wij niet samen zijn?…

In je trekken staat de geschiedenis van je volk geschreven fascinerend, jouw volk almaar verloren en weer teruggevonden wij staan aan een angstige oever wachten op de mensen eindelijk mens geworden de jouwe en de onze eindelijk verzoend Is de grote Barouch niet in deze straatjes opgegroeid?…

Het is tijd om te vergeten Tijd om verder te gaan Geen tijd om na te denken Geen tijd om er bij stil te staan Het wordt tijd voor een nieuw leven ‘t Wordt tijd voor een schone lei Niet meer denken aan daarvoor Niet meer denken 'wat doet hij' Nu ben ik eindelijk bevrijd Eindelijk uit jouw armen Nergens vind ik verdriet Nergens…

Vandaag is de Zamboni ingevlogen En eindelijk zien wij het échte werk Het ijs werd door dat onbekende merk Verprutst en onbegaanbaar zienderogen Het kabinet mag naar de afgrond ijlen Dat kunnen we straks ook weer op gaan dweilen. ----- Het ijs in Richmond kan eindelijk behoorlijk gedweild worden.…

Wanneer zal eindelijk het tij z’n rust eens vinden in gelijkheid van gemoed. Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

De rozen staan nog steeds in knop zijn klaar om te gaan bloeien misschien is het nog niet te laat om eindelijk te bloeien.…

zwarte vogels met hoge hoeden knikken na de onderste steen eindelijk boven maar te laat…

Als jij nou eens ophoudt met alsmaar te kwebbelen dan kan ik misschien eindelijk eens proberen je sproetjes te tellen…

Eindelijk gaat het dan gebeuren. De tijd gaat snel, zegt iedereen maar dit gaat alleen jezelf aan en niet de mensen om je heen. Er zo lang tegenaan kijken is het ergste. Achteraf gezien valt het dan misschien nog wel mee. Een half jaar is best heel lang maar nu gaan we dan toch vliegen over die grote zee.…

Toen de dauw nog sprankelde Op de wankele broze takken Was ik het, die wankelde Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken Toen de mist eindelijk verdween Kwam je langzaam naar me toe En jouw oneindige lach verscheen In mijn allerlaatste beetje moe Het licht kaatste in duizenden stukjes Echo's van de laatste regenbogen Duizelend van al deze…

gelaat en op dat heilige moment ontvang ik eindelijk jouw luister.…

gelaat en op dat heilige moment ontvang ik eindelijk jouw luister.…

die ik zo heb gemist Zijn wij eindelijk wie wij kunnen zijn En wordt al het verdriet uitgewist…

toen…. liet ik eindelijk los al wat ik verloren wist al wat diep verborgen was alles wat ik had gemist toen…. liet ik eindelijk toe alles wat ik niet zal zijn alles wat voor altijd is de wortel van de pijn terwijl dit woeden wat bedaarde groeiden hart en ziel en geest tot een warmer wijzer wezen door het leven enigszins verweesd…

Blind is hij gelukkig geworden met de gedachte dat iedereen eindelijk kijkt als hij lacht en vertelt wat hij overal ziet…

Eindelijk daar staat hij dan De steen bij uw graf Na maanden heeft u uw naam Weer terug gekregen Hoewel u die altijd al heeft gehad…

Ik hoor iets wat ik niet wil horen Ik denk iets wat ik niet wil denken Ik zie nu eindelijk wat 'men' ziet Liefde maakt blind, maar nu even niet…

ze strekt haar hand naar de lege plek al jaren onbeslapen en hoopt dat hij ooit komen zal om haar eindelijk op te halen…