Alle inzendingen over In antwoord

Hier lagen wij dan: dicht tegen elkaar aangedrukt, zorgeloos dwalend door het vlakke land van onze gedachteloosheid; opengeslagen, verlangend naar een sterk antwoord; niets was onmogelijk, wie kent zijn geheim niet; het leek erop, dat het zo gewild was, bij voorbaat alles geregeld, vaststond.…

Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in mijn harte een onrust, Een smart, die ik niet kan verstaan.…

” nou dan zou ik een van de grootste jokkebrokken aller tijden zijn als ik een ontkennend antwoord zou geven ik kijk dan maar heel onnozel maar ehhhh….. mijn douche afvoerputje draagt meer verhalen in de loop der jaren opgespaard laat dat ding dus maar zwijgen fluistert de wind en ik knik beamend mee…

Maar of zij verblijven Onder derden kunnen, is de vraag En het antwoord woekert met de wildgroei van tentakels ---------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot nu toe', 2002.…

Ik bracht een bezoek aan de dood een uitzaaiend tumor, een ernstig samenzijn hij sprak als een geleerde tot mij, die leeg was herinneringen verzuimde als een idioot die niets deed met zijn noodlot de woorden terug vormden een zin leken alfabetisch op een antwoord maar braken mij af, in een achterbuurt waar lage letteren brutaal brulden en…

Het is de mens vraag, Maar niemand kan graag Een bondig antwoord geven, Wat is er na het leven.…

ik vroeg wat zou je onder hypnose kiezen als jij bij me bent ’s nachts op de 2e verdieping het antwoord kwam zuchtend donker is de nacht de nacht leidt nog steeds nacht na nacht, de nacht is vrij omringd door stilte en ik ik heb je goede nacht gekust zoek geen ander bed daar moeten we niet aan twijfelen midden in de nacht…

ijverde mijn tijd in langgerekt spiralen draaien licht verwaaid met niet veel meer dan kleine blaadjes, op de spiegel van een kind nu zijn oogjes glanzen, door de lichtval van vandaag geeft hij zijn jonge hart aan ganzen in de roze bovenlaag van roepend langs de hemel vegen och… slechts daar laat ik mijn glimlach wegen in hun antwoord…

ik zoek stilte in mijn hoofd geef mij antwoorden op vragen die door mijn koppie razen wil onderduiken de contacten sluiten er voor niemand zijn zo dat mijn pijn in rust kan helen ik mijn bron kan vinden greep krijg op de dingen en het leven weer kan delen heb me kwetsbaar opgesteld gegeven zonder nemen mijn energie is afgepeld…

Op zoek naar mijn verloren hart ging ik de lange weg terug naar het waarom en hoe en wat en waarom toch ik tot ik ten langen leste besefte dat de antwoorden uiteindelijk niet in het verleden liggen maar in het nu en straks nu vestig ik elke dag records beschouw alles zo veel mogelijk als nieuw na de dag van het verlies hoop op den duur…

Kennen wij mensen de antwoorden? Dat geloof ik helemaal zeker, voor zover ik dat als wonder, met één oog dicht kan zien.…

Maar wat we niet kunnen krijgen, dus onbereikbaar is, is zinloos om over te piekeren, sprak zei: en ik antwoordde: Je hebt gelijk: Ze zei: je moet egoïstisch worden en ik zei: Je hebt gelijk. Dus ik kijk naar wat ik heb en niet naar het onbereikbare.…

Wanneer ik druk blijf doorvragen, volgt er nooit een zinvol antwoord. Wanneer ik alleen maar luister, wordt de wereld wonderlijk stil. Alsof een stem, diep van binnen, woordeloos tot mij spreken wil. Het is een stem die me laat weten: Vraag nooit naar de weg naar huis! Stop met vragen naar het onbekende.…

vervelende vraag antwoord vrij vaag in een oorlogenplaag…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

Hij belde om afscheid te nemen Voor altijd Het is mooi geweest, Ik zal de winter niet halen Hij haalde de winter wel en ook het voorjaar Sterker, oh wonder De zomer ging voorbij en hij lag er nog niet onder (Op zich geen verrassing, hij gaat voor verassing) Hij belde gisteren weer (voor de zoveelste keer) Wat antwoord je dan?…

Mijn angst bleek helaas terecht je kan mijn gevoelens niet beantwoorden Een toekomst met ons zie je niet echt je zoekt zelf nog naar de antwoorden Met mij samen zijn vind je fijn, je wilt mij in je leven. Je vroeg me om voor nu je vriend te zijn, het antwoord kan ik je nog niet geven.…

Ik praat nog altijd tegen haar Ik hoop vergeefs op antwoord Een antwoord als: we komen bij elkaar Die fatale dag heeft mij ook vermoord…

bevrijdende woorden in een gedicht verborgen tranen op mijn gezicht gekleurde stralen van een lach een vluchtig beleven van een dag kleine druppels regen zullen rusten op mijn huid speelse kleuren van de regenboog zullen dansen op het geluid van duizend krachtige vleugelslagen ik ben mijn eigen antwoord een begrijpen van uitgesproken…

Wachten op het antwoord op een vraag die nooit werd gesteld. Luisteren naar een verhaal dat door niemand werd verteld. Alles willen nemen, maar toch een beetje geven. Lezen in een boek dat door geen schrijver werd geschreven. Houden van iemand terwijl je hem haat. Stil blijven zwijgen terwijl je druk praat.…

waar ik de lach in jouw ogen niet langer ontwaar het speelse verdwijnt in gelaten tranen verkramping van woorden gebroken door pijn onhoorbaar geworden in de vraag waarom zoek ik het antwoord in betraande ogen aanzie het smeken dwars door mij heen schenk jou de troost die woorden vermogen geef ons de lach die even verdween…

Ik schud nee, het geweten blijft Vergeten is ook dit keer een woord Ik heb dezelfde zinnen gesproken Ik heb hetzelfde antwoord gehoord…

O liefde, al ken jij alle vragen jouw koolmeesogen, jouw tarwekorrelzon, jouw hart van een amandelpit, geven geen antwoorden en jouw macht van het zwijgen leert de ware grootheid van de mens ligt in zijn zwakte. O liefde, hoe klein ben ik in jouw ogen, hoe prachtig is jouw gloed, hoe hard is jouw waarheid...…

Dat ik eigenlijk nooit antwoord geef en dat de sneeuw nu vast blijft liggen op de straat.…

De ijzige wind blaast door me heen Straatstenen lijken aan mijn schoenen te kleven Lieveling ik ben bevroren van onzekerheid Je antwoord ligt ergens op de wind Ergens onbekend Toch neem ik deze weg Die geen einde weerspiegeld De onzekere splitsingen neem ik Als en kleine jongen op zoek naar zijn thuis Maar de keren die ik jou passeer…

leeg kleurden blikken rap uit het rammelend arsenaal roestig schroot van de naargeestige band overspelig bloot met volgers en influencers de tik-tok voorbij is het nog steeds niks geworden tussen hen en zij met het voorlopig hij de act zonder smoel kent geen woorden grieft communicatief hen die wel horen omdat antwoorden in deze…

Wacht nog even totdat het gezicht zich openbaart sprak de stem van het spiegelbeeld tegen de buikspreekpop toen volkse engelen onder regenbooglicht een vrolijk liet zongen maar hij antwoordde niet er was een zwijgend evenwicht in het toestaan van een masker hij keek naar het gezang van de engelen luisterde alsof de dood op de loer…

Mistige gedachten wachtend op jou mijn dromen gevuld van verlangen en het antwoord ontkennende Zoek mij niet in de dauw van de morgen mijn hart is zo gesloten hoezeer ik ja zou willen zeggen Jij en ik als zijn wij een raadsel een raadsel dat zelfs door de goden onopgelost zal blijven glimlachen naar het onbekende Liefste, hoe ik van…

als ik u mijn schaduw geef zal u me dan vinden in de diepte van uw eenzaamheid of legt u hem op de handpalm met de vingers uiteen als een pijnlijk verschil misschien blijft het antwoord beter verzwegen want uw herkenning zal me tekenen als een verschrikkelijk verlangen vermoeid en verdoofd tot een fossiel van de nacht maar…

Steeds sneller en pijnlijker dan ooit, onderwerp ik mij aan tijdloze vragen, om zinloze antwoorden te dragen. Wat is de aard op het grote te blijven jagen, waarin het lijden is verjaard, blijft de vorm van schijn onvoltooid.…