Alle inzendingen over J.C. Bloem

op mijn dekbed bloeien prachtige oranje bloemen mijn blauwe negligeetje past daarbij wonderwel buiten is het bitterkoud binnen word ik verwarmd ik droom en ruik de geur van een zwoele zomeravond…

De bloemen staan weer in bloei. Je weet wel die zo lekker geuren. Jij hield zo van ze in de groei. Nog meer hield je van de kleuren. Door de schoonheid in eenvoud Liep jij door tuinen en parken Ik krijg het nu nog steeds koud Als ik onze tuin sta aan te harken. Het is al weer jaren geleden. Dat God jou kwam halen.…

Sex and drugs and rock and roll, zalig zij die het verfoeien. Nooit zal de tulp voluit bloeien, want hij gaat terug in zijn bol.…

verwelkt is ook de lieve bloem des bals. En toen de geest des doods ze naar de hemel geleidde voor des Heren gulden troon, zong ‘t englenkoor in ‘t schittrend lichtgewemel Wat is ze schoon! ----------------------------------------------- reis (blauw): effen (blauw) Sylfen: luchtgeesten, sierlijk en vrouwelijk…

een vroeger leven laten emoties stralen die in overgangen zijn gaan dralen bloemen weten dat kristallen nooit worden vergeten omdat ook zij de taal van kleuren spreken…

Een bloempje blauw satijn en zacht Vol ermee een tak Groei een stamper en een steel Bloei een draadje met wat meel Wees met jou de kracht…

O metrovrouw bloem in onderaards bestaan jij bedwelmt supersnel, palmt me in, een roes begint zijn werk te doen ik vrees verlatenheid bij elke haltestop ga toch mee met mij ik zal je in een bedje doen voeden, keer op keer weer laten komen bloeien…

ik wierp met zand bloemen naar de hemel zij waaierden uit op de wind ik ving hun blaadjes als kind gaf ze water met zee maar ze wilden niet bloeien zij schuimden verdriet en de vloed nam ze mee heb met schelpen een vaarwel van hartjes gelegd en tegen mezelf gezegd morgen ben ik er weer maar dan bij eb…

Je zei dat ik groen was maar ik voelde me zwart op het palet van mijn dromen waren kleuren slechts oorzaak in het vervolg, de nachten blauw maar dat was voor jou niet genoeg alles was helder in duisternis gehuld misschien kon ik maar beter zwijgen en de bloemen voortaan buiten zetten.…

Bloemen langs de straat. En je hield niet eens van bloemen. Meer van dromen, hield je toch. En die dromen blijven hier gebroken; Onherkenbaar en ongezocht. Droomde jij in witte vlagen Roze strepen, blauwe vlakken; En geil, vooral geil. Daar dromen wij nu door In diezelfde lijnen, Als waarmee we je kist lieten zakken. Zo zwart.…

jouw bladeren heel kunstig te vouwen in warmte en vertrouwen je steelde hoog zonder afstand te nemen met lichte trots droeg jij je knop net even anders getopt bloeien was een dialoog waarvoor jij even boog om in het openen de kleuren te bekennen van jouw oogstrelend rood de hemel kierde in de schoonheid van het ogenblik jouw bloem…

er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens…

ik hoef geen zaadjes te planten die bloemen laten bloeien voor jou met onze handen vouwen we licht uit warme zonnestralen vragen wind en wat regen om ze kleurrijk te bewegen ze vervliegen weer snel tussen sluiers van druppels in de vrolijkste kermis van de hel…

mag ik jou de bloemen geven uit mijn tuin vol fantasie er is een klein probleempje ze blijven eeuwig leven het bloeien sterft niet hun voeding is jouw liefde kleur en geur een dialoog als jij ze met je handen koestert steken ze hun knopjes omhoog ik heb ze niet geplukt ze zijn ontsproten uit mijn geest ons samenzijn is daar al…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

lekte de helft per dag deed trouwe dienst maar was wel stuk de vrouw schepte steeds de kruiken vol en bracht ze stroomopwaarts naar haar hut op een dag had de gebarsten kruik een gesprek met de waterdrager-vrouw hij zei: aan mij heb je te weinig ik ben als kruik jou steeds ontrouw de vrouw viel stil en sprak verbaasd: heb je dan al die bloemen…

strakwuivend stond je daar je eigenwijze lijffie geel en groen je stond er echt heel stoer te doen Als een krijger, pal en voor zessen klaar je voet had je stevig in de grond geplant het gaf je een gevoel van “kom maar op” grimmig was je blik… woestig je scheve kop je ene blad vooruit… als een gebalde hand Naderend de witte onstuitbare…

Wanneer u voor terreur kiest, kies maar uit: Uit brandnetels, stinkzwammen, wilde haver, Klaprozen, kogelbloemen, slagveldklaver Of nachtschade of blauwe bonenkruid! En tevens zorg ik als terreurbloemist Ten slotte voor een bloemstuk op uw kist!…

feest in de kleine kerk want jij zweeft binnen aan de hand van je vader mooi als een geurige bloem bepareld in de ochtendzon straal je in gewijde schemer waardig in statige eenvoud…

‘Naar buiten gauw, om bloemen in te gâren, Naar buiten!... hoor de winden somber jagen. 't Is winter, ach! waar zijt gij heengevaren, Of frisse geuren, schone zonnedagen? De min verjongt mijn hart; ik, arme dromer, 'k Meende t'allen kant de jeugd te vinden, En juichte: hé, naar buiten, lief!…

Maai mijn gras en giet mijn bloemen zing mijn lied en zet mijn stoel in het gras bij de sering denk zo aan mij en laat mijn tuin worden tot een herinnering.…

De herfst had een mooie bloem voor jou in petto, speelde ik vakantie-indiaan in bruine bonen aan de kust groeide mijn baard op hete kolen, liepen we zeezoekend, mistvindend vertrokken we, slapend verdwenen we langzaam als een kleine zon in de zee verlangden we postzegels en lange brieven vanaf de maan liepen we in beleefde dinsdagen…

In de tuin, bij het ochtendgloren, Is zij, knalgeel, vandaag geboren. Haar familie nog in de knop, heft zij nu opgewekt haar gezichtje op. Narcissus Trompettus…

Als in de lucht het blauw sluiert, op de grond het groen omrand is met een wit waas, en buiten mijn huid strak staat van de kou, in mijn toch warm gevoerde jas, heeft koning winter nog geen lente in gedachte, dus schik ik binnen in een mooie vaas narcissen uit de kas.…

't Graf van een moeder, op stengelen slank, Wiegelt drie leeljen als engelen blank, Wiegelt drie leeljen als bloemen van melk; Vlindertjes drinken uit elleke kelk. Maar uit de stille gewijde grond Waar een dichter zijn laatste wijkplaats vond, Rijzen de bloemen zo menigerlei Dat geen mij nog alle haar namen zei.…

In de brieven die wij in onze harten schreven over wat onze eigen ogen beleven in leven, onze monden verkondigen, zonder de schaduw en de val van tempels kerken en al die verschillende zuilen en muilen met volle huiveringen en liefde staat wat kliefde, er bestaan komma’s. Komma’s om met blijdschap vervuld te lezen in regels wat wel en…

goud aan zijn dijtjes, Er eventjes zingerig bromt; Uit hel daalt, omsomberd, Oranjig, geomberd; Van dagbreek naar zonsondergang, Beglimpt door zijn vlerkjes En deugdzame werkjes, Om't goudstaafje gaat zijn gang; Daar wrocht in zijn kelder, Door donker, door helder, Er kneedt en krabbelt mij voor, Om al wat zal zoemen Op duizenden bloemen…

[Senryu] Diep gelukzalig omvat ze de bloemenbos met beide handen.…

bollenvelden staan in volle pracht te kleuren om in te lijsten…

Mijn adem, de vogels, insecten die zoemen zijn al wat ik nu hoor tussen deze bloemen Geruisloos en sluipend vervolg ik mijn pad met aan weerszijden deze floraschat Oh hoe diep en sterk bekoort mij in het Amstelpark de rhododendronvallei.…