Alle inzendingen over Kielzog

Als ik nog ongezouten tranen overheb uit alle zotheid van de tijd, die zich vrij laat stromen in een verbond met een bodemloos gelegen zee, schep ik ongenoegen in een emmer waar de bodem is uitgeslagen, waar des ondanks de dromen ongestraft uit blijven komen in het kielzog van de zelfgenoegzaamheid, tegen alle zwarte gaten in, dein…

nog altijd was ik mijn handen in onschuld of het ongewisse waarin ik achterbleef ongewild, ongewenst ontdaan van de waarheid waarvan ik dacht die altijd in mijn kielzog te hebben…

Goudglanzend weerspiegelt de morgenzon zich in het water een moedereend zwemt lustig in het rond met zes donzige kleintjes in haar kielzog het is een heel gesnater daar zo in en op het water…

jij keek langs me heen doorzag ik, je legde geen gevoel in samenspel van lichamen die nooit in het kielzog kwamen van stand geen zonnestel het zonnestelsel leeft geen beleving…

De kogel trekt een heet kielzog door de voorkant van het brein waar de bron had zullen zijn van latere verantwoordelijkheid. Elders beleeft haar weefsel nog de tegenwoordige tijd. ---------------------------------- uit: 'het liegend konijn', 2003.…

Gelukkig zijn dromen vaak nog bedrog En lijkt alles te verdwijnen in mijn kielzog…

prachtig, zoals je wegloopt, zo oppermachtig met in je kielzog woede en gelijk. nadat ‘waarheen…’ mij stamelend ontsnapt blijft enkel onvermogen. nu lange monologen zijn vervlogen kijken de honden op, herkennen dit als simple waste of time.…

wonderlijk hoe gedachten suiker spinnen het zoete de mond beroert van het meisje in de wolken aan haar voeten wijkt het water de zee, de zee ebt langzaam weg en neemt in haar kielzog mee de glimlach van een jonge man en hoe zij wachtte…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

Tot aan mijn enkels in de golfslag zijn het maar gedachten schuimend in je kielzog zo groet ik u, tuimelaar van dromen.…

Al duizend maal heb ik de zee doorkliefd en werelden omrond met in mijn kielzog de boten van mijn schuld. Nog één keer wil ik nu de toren van Cape Byron zien voordat ik naar het koude zuiden zwem.…

Het begon met een glazen plafond daarna kwam het hek van de dam Toen vloog het behang klapwiekend door de gang gevolgd door de deurmat met in zijn kielzog het bubbelbad Oja, er was ook een versnellingspook maar wat die daar deed … vraag het aan ’t tafelkleed Misschien heeft hij ook gezien wie of wat nou iets teveel gedronken had…

Honger, ongestild koos alles in wat ik leef, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten,zo het wachten ingegaan,dat ene woord wat kwijnde, als milder antwoord me schuldig bleef, draag het bitter tot het einde.…

Met wat in het kielzog? Alvast elke dag meer licht. 2019: het jaar van vaart met gulden sporen?!…

Een avond Om Verlaine te lezen Onder een schilderij van Monet In een kamer vol nostalgie Als jij Mijn herfsthuis Binnenwandelt Oktober En de schemering In je kielzog En de nacht droomt ons Voorbij vier seizoenen Tot de dag onder het venter schuift En jij weer gaat Mij achter laat In een kathedraal Van herinnering.…

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

de golven zijn verdwenen het water spiegelglad doorzichtig tot de bodem die in vroeger tijden nooit echt aanwezig was de wind is langzaam afgenomen in het eerder schuimend kielzog drijven nog de laatste dromen toch ben je hele dagen bovendeks en checkt omstandigheden de toekomst lijkt helaas steeds meer op het verleden…

een slagschip vaart langszij in zeilen bolt de woede van een oud verhaal en dichterbij de kielzog van de tijd voor de zoveelste maal verdrink ik, in azijn geleden pijn heropent wat ver weg had moeten zijn ik slik en hik mijn woorden op nog even staat het zuur op kop in naar de waarheid streven…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

Levenshonger, ongestild vertild in beelden die ik zag, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en ziedend kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten, begroef de nachten in dat éne woord wat kwijnde, als milder antwoord schuldig bleef, beproef de bittere kruiden tot het einde, maakt het niet jonger…

Moederdag 2017, Wanneer dochter bij me langskomt, in haar kielzog een kleinzoon van drie, komt de vraag: wat wil jij, welk gebak? Het ventje staat te denken, wat heb je en ik show hem de aardbeien- met slagroom, even als de appelkruimeltaart! Hij kijkt me aan en zegt, nee hoor oma, mag ik een boterham met smeerworst?…

In warmte genesteld gevangen in ijzige hand in kielzog gedooid vergaping alom schuilt als bloem geranium aan het bordelenhuis ontkwam niet aan de dood vonkenregen valt branden sporen gevaarlijk dicht bij je laatste liefdesdaad warme zondigheid rust in de koelbloedige schoot van je potentiele moordenaar gedonkerd licht streelt en…

Als jij mijn herfsthuis binnenwandelt Oktober en de schemering In je kielzog. En de nacht brengt ons over vier seizoenen Tot de dag ovalen strooit over muren Wij nog slechts een duren zijn Tot jij weer gaat Mij achterlaat In een kathedraal van herinnering.…

Dwarrelend blad, in het kielzog van de tijd, grijpt voortdurend mis. Wat als stilte weer ondraaglijk wordt, het moment verkort tussen nu en toen?…

Turend naar de vloedlijn zie ik brede golven voor eeuwig op dit land kapot slaan en de frisse wind ongrijpbaar licht als lucht door de haren gaan In de verte ver verwijderd van het achterland glijden schepen met verzonken patrijspoorten geduldig naar de overkant In het kielzog slechts het wassende water dat stroomt als nooit te…

Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden.…

als ze Arriveert Brult ze en Choqueert ze Danst Een Fel Gedreven Hiphopdance Ik weet dat haar Jacht Kil en koud is Laaiend neemt ze Mens en muis in haar kielzog mee Niets vergetend draagt ze Organismen met zich mee Parels voor de zwijnen in haar Queeste zonder end ze Rolt Stroomt Tolt Uitzinnig Vastberaden…

bewerkte veiligheids fortificatie De nacht haast koel observerend het geheel aan de voet van de spontaan omgedoopte tot slaapplaats verheven gevelpartijen Voelde een brok in de keel opkomen bij de gedachten dat door hem alleen het sterven in golven was aankomen stromen De geesten dromen bijzondere momenten totdat de dag met in zijn kielzog…

de dood sloft onzeker achter me aan draagt bloemen in zijn hand en op zijn rug een zak vol aarde zijn schred lijkt onzeker in zijn kielzog volgen de huizen waarin ik heb gewoond, geslapen, geneukt en gegeten ze lijken kleiner dan toen de voordeuren staan allen open als ik zou dromen, zou ik nu slapen, maar ' k voel een erectie in mijn…