Alle inzendingen over Kleur

Wat zou het triest zijn zonder bloemen Bloemen met hun geur en kleur Bloemen zijn er te kust en te keur We kunnen ze niet allemaal benoemen. Bloemen geven afwisseling in de natuur Vormen en kleuren in verscheidenheid Prachtig, een paradijselijke heerlijkheid Het is zo verwonderlijk, zo heel puur.…

Hij schildert met zijn tong gevoeliger penseel kan niet bestaan Ieder woord en iedere klank hebben een heel eigen kleur Zijn gevoel straalt door de zinnen heen heel langzaam of zeer snel Een achtergrond wordt soms geschetst een oordeel wordt geveld En als je al die kleuren ziet op het palet der geest dan is een schilderij maar heel…

niet af, als dat niet kan wees ook met ‘t woord een man verlies de zon niet uit zijn plicht want die geeft kleur aan ’t gedicht.…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent.…

We dromen over regenbogen Met aan het eind die pot met goud We hopen ooit iets te bereiken En dan opeens gaat alles fout Geen droom meer om over te dromen Geen regenboog meer vol van kleur Opeens wordt alles grijs en donker En dicht gaat die mooie deur Misschien dat er een andere deur komt Met minder goud en kleur en pracht Maar met jouw…

hij schildert de woorden uit brengt ze in alle kleuren bijeen het onzichtbare licht laat ons alles zien in een gedeeld zwijgen buigen de trage schemering en hij voor de stilte van het leven het witte hart hangt in de oneindige ruimte de mooie woorden moeten weg kleuren verdwijnen lossen op in witregels er is niets van het hier…

nog steeds nieuwe kleuren en van voegen wil ik niets weten omdat alle patronen bij mij steeds weer breken…

als hang steeds zwarter wordt het licht op uitzicht steeds meer gaat ontnemen reik ik in het donker toch een zachte hand want in het infrarood zie ik je warme kant daar waar ultraviolet ijskoud gedachten gaart kleur ik in lilapaars weer een bestaan laten we ontsnappen reële kleuren vatten en op het nieuwe doek zonder vroege verfspatten…

gevulde plek de vrijplaats voor een droom die aanklopt maar niet binnenkomt achter de kleuren de lege plek voor wat ik niet denken kan…

het liefst wil ik je geuren beeldhouwen in kleuren die ik tegenkom ik mocht je splijten langs je aders kijken polijstte een droom zonder gelijken je woorden zingen melodie in zachte tonen die alle snaren raken een symfonie die geur en kleur laat paren tot het beeld van jou ik kom in je schaduw staan we laten ons gaan op…

het liefst wil ik je geuren beeldhouwen in kleuren die ik tegenkom ik mocht je splijten langs je aders kijken polijstte een droom zonder gelijken je woorden zingen melodie in zachte tonen die alle snaren raken een symfonie die geur en kleur laat paren tot het beeld van jou ik kom in je schaduw staan we laten ons gaan op…

ik zag je lachen in zacht wiegen kaatste gesso alle kleuren van liefde uit basis wit je penselen hand verbond de emoties die wit dartelend zich eindelijk gingen laten zien nog in de vormen van misschien een der prematuren die een eigen leven leidde binnenkamers muren jij danste en zong de mantra’s die kleuren warmte gaven…

En leven in kleuren en geuren Die jij als lente draagt Ook al is het nog winter…

heerlijk wanneer mijn woorden de kleuren van je ogen in die blik van je veranderen ik heb ze op geschept wit geschreven en jij hebt ze geproefd met de kleur van liefde in dit ultieme samen herkennen de paden onze lichte stappen als we lachen om de kleinste grappen zij hebben hun stoepen getoefd met de mooiste lentebloeiers…

Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

Zweef,zweef naar boven een spiegel van kleuren weerkaatst door de zon Hoger en hoger, Verblindt alles, de weerspiegeling van perfectie. Prik!…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

~~~ Roodgloed de bougainville strooit haar papierachtige bloemen langs mijn pad vluchtwegen kleuren rood als pas gevallen bloeddruppels ~~~…

het is niet anders dan het navolgen van een boom die het kleuren van zijn bladeren zo op eigenwijze beleeft al even natuurlijk als mijn dood die jij in een lente overleeft…

lippen bewegen spuwen vuur met de rug tegen de muur kleur je rood de drang om eerlijk te leven betaal je met de marteldood…

tinten van kleuren zweven rustig rond in de tuin de zorgeloze zon geeuwt boven mij en jij jij slaapt…

nu weet ik niet wat nu steeds moet als men kleur en kleer weer aan het lichaam doet om dan te versmelten met het zwetsend zijn waarin ik woordenloos met de taal verdwijn…

de zomer komt en gaat de kleur vertroost bij ‘Een zomerhaiku’ van Eugène Brands Dordrechts Museum http://bit.ly/dWo66n…

Het kind dat ik was stapte door bossen en gras rook de geuren zag de kleuren droeg zijn kindervreugden en -tranen van gehucht tot gehucht.…

Als camelias twee late rozen licht aangevroren al acht dagen in een vaas kleur karmijnrood geur kleinood…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

Pure vriendschap is net als de lente, niets vragen, gewoon laten gebeuren, heb je het al gezien, al die schitterende kleuren? Één en al vriendschap!…

blauw als water alle kleuren groen zijn je ogen donkerbruin als je omhoog kijkt in de mijne en ik in de jouwe en je onvergetelijk voel…

dat het spiegelbeeld je verbaasde was van alle tijden het licht danste vrolijker dan voorheen zo ook de kleur die de maat aangaf was, deze keer niet uitgegleden…