Alle inzendingen over Kreeft

Geef je maar over, laat je maar meevoeren, zeiden we, maar we bedoelden vecht, kom terug, breek die klauwende kreeft uit je lijf laat ons niet achter in die machteloze wereld Je wist heel goed wat we bedoelden en keek ons enkel aan met ogen die vertrouwen moesten uitstralen maar wij wendden onze blik af en lieten je alleen Eenzaam…

Toen je ouder dan 50 was, At je alleen nog kreeften en splinters. Toen je ouder dan 40 was, Keek je naar gozers met flitsende heupen. Toen je ouder dan 30 was, Bezocht je Romaanse kerkjes op dinsdag. Toen je ouder dan 20 was, Luisterde je steeds naar kale geluiden. Toen je ouder dan 10 was, Begon je al van de hel te dromen.…

in memoriam sororis meae 23 januari anno domini l998 jij kruipt naar haar toe jij schaart haar in jij weidt haar af tot op het bot heer en meester ben jij kreeft van haar liefde echter niet het laatste vertrek een kist en wilde ganzen uiterwaardenwaarts hellouw door tot aan de waal waar de veerman niet meer vaart in de tocht een wak…

Ingeklemd door een kreeft met gouden scharen. Noch de beweeglijkheid van een vis, noch een pantser van kracht beschermt november tegen gevaren. November mist de vruchtbaarheid waarom oktober wordt benijd. November is evenmin de maand van het feestelijk licht. Dat vooral aan december wordt toegedicht.…

in het deinen van de ochtendziel in wiegende schaduwen in slome jazz van dik bloed wil ik tralies van twijfel ontlopen, giftige kreeften, vale sluiers van onmoed een eiland zonder randen lijkt me wel wat schemerend in eindeloos blauw zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn zoals stoffige landkaarten in de geest; daarop lijken alle vergeelde…

Als je een eind wilt rijden langs de kust op je motor prima voor mij – ik blijf als altijd thuis, rammel alvast met de potten en pannen voor groentesoep want eenvoudig zal het zijn en blijven geen luxe geen spa geen kaviaar geen kreeft.…

prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht Ik zie het litteken, gekarteld wit Ik wil weg, duiken in de schemering Het broeierig purper Ik sta hier, een versteende stronk De dag breekt open De beul gromt beleefd Gunt me nog wat Een galgenmaal, een wijnroes, kreeft…

Hij klemt zijn vuist boven de tropen de knokkels zien wit van woede ingesloten door denkbeeldige cirkels tussen steenbok en kreeft hij zet warm en koud listig tegen elkaar op in een vlaag die aanzwelt tot windkracht twaalf ik hoor de dreun in mijn krop de zee zet een hoge borst op regen stort kletterend neer druppels als kogels in mijn…

in holland leefde ooit één kreeft nu wonen en werken er al minstens acht je kunt ze voor wie er om geeft zo eten in rotterdam uit de gracht neem roofblei donaubrasem smurfslak zwommen stilletjes binnen zijn reuze op hun gemak tussen vissen geen kinnesinne sommigen komen met verwarming mee aan zoals via bretagne tijgermuggen uit de tropen…

Hij raakt aan 't voetjevrijen bij de kreeft en is kapot van deze lieve stoot. Hij heeft nog nooit zo 'n fijn contact beleefd. Een innig samenzijn blijft echter uit. Slechts in gedachten ziet de vent 'r bloot. 'Je morst je ijs,' zegt neven hem z'n bruid.…

In een vorig leven was ik getrouwd met jou In een vorig leven was ik gelukkig met jou In een vorig leven hadden we kinderen Waren we een gezin We hadden vrienden en vriendinnen, een poes, een kreeft, 3 hamsters, een vogel en 2 vissen Ik zonde in de tuin Ik fietste En had de wind mee Het leven was kleurig En het was goed voor ons twee…

Te erg dit spel voor wie met volle hand het ongemengde deeg in duikt, vervuld van botergeur en eierstruif en Bachs verliefde alt: Bist du bei mir, gaan we nog niet naar het einde maar vrolijk verder kreeften eten en van elkaar het zachte vel. Geen pink kan hier gemist, geen oogopslag.…

dodental verraadt zo weinig mogelijk Van de rouwkreet van de weduwe De zondvloed van verbeten tranen Het radeloos gebaar De kramp die zich binnenin vertakt Dan komt er een verenigde stroom op gang Een menigte die het goed meent En graait naar geld, tenten, dekens Voor een ver, vreemd oosten Het kan nog net door de beugel Na schuimwijn, kreeft…

ovaal van lauwe schaduw slagroomwafel in een ooghoek jonge, broze, witte wijn breng ik naar de lippen kraakverse garnalen en zeeslakken op een zilverschaal verstrooien de vingers, vertroetelen het verhemelte in een sluimerroes zie ik zeepaarden met gele stippen jij slurpt de rauwe oester asperges met snippers gerookte paling geroosterde kreeft…

Hier zit ik op m'n stoel een beetje voor me uit te staren Ik heb een vaag gevoel dat ik niet zomaar kan verklaren Er welt iets in me op, wat is het, hoofd wees even stil Relax, ik concentreer me op een innerlijke schil Bloeit daar, vlakbij m'n middenrif, een onderwater-varen En zweeft er langs die klier een kreeft met opgeheven scharen…

Ik ben een kreeft, fluisterde ze, een dubbele zin ; ik knikte, ik begreep geen snars van wat ik voelde, ik verbeet me in een woord, gesmoord in eigen namen en ik noemde haar mijn diertje. Ik ben er nog, zei ze. Ze had nog twee maand te gaan, een handjevol dagen gekooid.…

gebonden met een zeel want de noordpool dijt uit in kringen van drijfijs een doffe schots kantelt en knelt in de havengeul een ingesloten luchtbel wacht op het houweel kolommen van spiegelglas kapen de horizon dempen de zenuwhoest van hoge heren de bariton van het gegrom, een olijke rel terwijl ze sushi en medoc slempen de schaar van de kreeft…

In z'n vuisten, zat 'n tange, die 'n gloeiend ijzer greep en het, lijk 'n rode kreefte, tussen heure benen neep. En hij kleunde, met de moker, op de hoepel van 'n wiel, dat het grijmsel, door de daver, van de zolderribben viel.…

het rijp gewas tabula rasa voor een nieuw begin ik vrees hem niet hij brengt verlossing en een nieuwe kans het begin bijt het einde in de staart en ook de dood is niet het einde maar een nieuw begin de feniks zal verrijzen uit de as bevrijd van de ballast van het verleden sterven is loslaten, onthechten, zoals de slang vervelt de kreeft…

De maan die zich afzijdig houdt en noopt tot wanhoop, blijven aan elkaar verbonden wat in aangezicht tot pokdaligheid drijft niets te verwonden, alles is verzonden met vergulde letters de toekomst herschrijft in een zuivere maagd die de liefde voor de eerste keer bedrijft,door kreeft en stier wordt haar eerbaarheid niet geschonden.…

Eet geen opgezette kreeft. Pijn heerst ook als wij vergeten. Gun de dieren hun leefmanieren. Bliksemwit, ooggeel, stralingsgevaar - het overkomt ons als we dutten.…

Oude zelfkennis, oude angst voor bloedverlies, pas op voor roofdieren en droom van vampiers droom van heksen die het bloed drinken van ongeboren kinderen die het bloed drinken van hun moeders het zoete bloed dat ook steekmugeitjes voedt het bloed dat leven geeft aan alle dieren, een lichaam is een koffer vol bloed blauw bleek groen…

verzonnen streken, op Safari In de duinen of ruiter van dolfijnen In een peilloos blauw spande hij een keten Tussen staartvin en middel Terwijl ze doken ademde hij door verscholen kieuwen In het slakkenhuis van zijn oor En gedreven in vernieuwen Werd hij een ander, iets tussen man en muis Een guitige klerk ver van kantoor En het spoor van de kreeft…

Varkenshaasjes, biefstuk, exquise hapjes, kreeft, bouillabaisse, wat men maar wenst. Alleenstaande moeder, uitkeringstrekker, gehakt, aardappelen, sla, de laatste eurocent. Thuis, cadeaus onder de versierde boom, op tafel kaarsen en chocolaatjes op een schaal.…

Ja de doorkliefde kreeft met het zwaard. Ach mijn liefde. Onderzoekt ze ook mijn liefde? Ja is het antwoord. Ze onderzoekt op de tafel mijn liefde. Onderzoeking. Doorschouwing. Midden in het wereldwonder. Doet de microscoop. Wederom lichtjes Glaasjes Opklaring. Ik microscoop onderzoek alles!…

H., geb. d.d. 16-07-1994 te Alkmaar(een echte kreeft)?…

Hij draait, de afgeleefde kreeft, in kringen om mijn vijvers, der seizoenen dolle dolle naald deert hem, verstokter, blijkbaar niet. En de verlegen bleke regen al weggebleven is, de doorluchtige wind, voortvluchtig, in het geheime hout ontweken.…

Op de oever verschijnen snelle tekeningen: het water van de Ter** is als een kreeft: een teken van de tijd, een teken in het wit. Een eenzame man vol hoop een jonge vrouw die uitrust een god in drieën: de zee die danst ...........................................................…

bij wijze van afscheid mee naartoe neem komt ze tussen risotto en kreeft plotseling tot de ontdekking dat haar portemonnee weg is bankpasje ov-jaarkaart tientallen telefoonnummers en visitekaartjes van minnaars en mensen werkzaam in de culturele industrie onder in haar tas vinden we alleen een eenzaam kaartje…