Alle inzendingen over Laaste adem

van de ene op de andere herfst gooiden we geen bladeren in de lucht herkenden we de geur van het vergane blad klauterden we niet over een omgewaaide boom op het pad zagen we scheefgegroeide bomen het was onze geschiedenis die we ademden van de ene op de andere herfst…

het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier wonen in een openluchtmuseum en hun onnozele brutaliteiten horen te prijzen als fatsoenlijke interesse Maar we kunnen ermee leven De bezoekers lopen rond in een parallelle werkelijkheid en wij hebben echte buren een wijde hemel, het wijde water en het groene eiland We kunnen hier ademen…

Dat gevoel had me beroofd van mijn laaste levenslust. Bleef maar spoken in mijn hoofd liet me niet met rust. Maar dat gevoel geeft me nu kracht een nieuw leven te gaan leiden nu ik op de vrijheid wacht het oude te vermijden.…

Wat ben ik dankbaar dat ik de deur ken naar mijn dubbelleven mijn parallelle leven Een leven doordrenkt met passie overgave bombastisch instinctief een leven waarin ik exponentieel leef uitvergroot als een lyrische drugstrip een uitroepteken de moeiteloosheid waarmee woorden klanken ritmes afdwingen doen me sidderen naar adem…

die laatste avond ging langzaam voorbij uren vol herinneringen en pijn die laaste avond je hebt uitgehuild in mijn armen ik heb je proberen te troosten proberen je hart te warmen die laatste avond jouw hoofd tegen mijn hoofd nooit zal ik vergeten wat je me toen heb beloofd die laatste avond jouw tedere kussen die ik voelde het was toch…

geef je over geef je aan geef je over aan 't bestaan laat je strelen door de lucht laat je dragen door je adem slaak bij vlagen een diepe zucht laat je vallen in de armen van de adem die je omgeeft laat je vallen geef je over want dan weet je dat je leeft…

De leugen ademt waarheid in verslikt zich in het weten niet het liegen verstikt de mens maar de waarheid die wordt vergeten !…

‘k Wens je vele woorden toe, die jouw dromen kunnen bewaren in gedichten, zodat lieflijke klanken jouw gevoelens kunnen verlichten. In behoedzame dagen zullen ze je troosten en openende harten zullen je teder liefkozen. Laat de glinsterende zon jouw woorden dragen zodat kloppende verlangens kunnen ademhalen in de zachtheid van…

Heel even haal ik heel diep adem en voel iets van de warmte diep daar binnenin. Verbondenheid met alle leven met liefde voor wie komt of gaat en glimlach maar heel even. Het is nog niet te laat.…

en nu nog één keer adem in inhouden nog even zie je die kleuren het rood van je gezicht de gele sterretjes als je je ogen sluit voel je die duizeling en hoor je die stem adem dan adem dan je wil te overleven is er nog lief blaas nu maar uit…

Laat haar één keer bewegen in de adem tussen ons want zij is haar naam vergeten in de blootgewoelde uren spreekt het woord zich tegen wat kan zij doen, het nadrukkelijke licht leunt tegen de tafels met bloemen uit haar tuin wisselend van zaad en naam in de doorgewroete aarde geborgen in haar dromen laat haar één keer verspillend zijn…

deze dag zal anders zijn want wij bestaan uit meer dan handen en voeten – mijn hoofd, het jouwe doen mee, als onze harten kloppen voor twee (of meer, even) jouw buik ademt op en neer en ik kus je navel om erbij te kunnen zijn adem mij, adem jou, adem ons, zucht het leven terug naar waar wij ooit begonnen en breek me (niet weer) zo lief als…

als een doel een droom is met een deadline waar jij en ik door de mistige liefde verstoppertje spelen dan stuur je de toekomst waar erotiek door lusten wordt gevoed als jouw doel mijn droom is met grenzeloos gevoel en jij vol overgave mij in alle omvang toelaat dan kruip ik onder je huid en stroom ik door jouw bloed…

ik zag hoe jij speelde en ik bleef geloven jonge meeuwen en het licht werden opgetild tussen handen en je mond, zo mooi om te zien -slaap maar, liefje- ik wilde blijven om alles te begrijpen huilde en lachte om blauwe gedichten zoals ‘in morgen’ het woord werd wind en vogels wisten wolken -slaap maar, liefje-…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

Dans het ritme van groei Vier nieuw bloesem Raak het nieuw Lach zon Adem blauwe luchten Vraag de wind koel zuiver zuchten Droog verdriet Leef het nieuw.…

Laatste adem In de laatste fase van het leven, De tijd tikt en tikt maar door, Maar de kaars van leven is nog maar klein Het einde is in zicht, Het laatste vlammetje wordt zwakker En wordt overwonnen door het laatste zuchtje wind.…

Joh... die Job daar stond hij nou, met al die leiders samen die Haagse meute met bekende namen een vraag meneer, voor U, voor en haar in ronde kring ja, zegt U het maar hoe denkt U over dit, en dat hoe gaat dat in die grote stad na jaren van besturen althans zo moest het lijken komt hij nu hier eens kijken meneer Cohen kunt U mij zeggen…

Vandaag, werd lucht adem voor me. Morgen zal alles anders zijn. Vlinderlichte zoenen op mijn wang. Gebaren teder en zacht! Gisteren is weg. De schaduwen ze verstikten zichzelf! Geen angst of bitterheid meer. Ongekende rust, ze beheerst me. Morgen zal het anders zijn. Mijn dromen ... Ze worden gedeeld!…

flikkeren en ik mijn wonden lik Plastisch of koddig verknip ik verloren eindjes in een reeks verhalen wil ik jouw lied vertalen naar een dieper begrip van leven en dood met brood dat de vogels voedt als het weer blijft druilen en de bloemen meesmuilen onder grijze lucht Als ik mijn zinnen strik dan wil ik dichterlijk ademen…

Nu een late zomerzon nieuw vitragelicht over jouw afscheidsbrieven laat schijnen begrijp ik woorden niet meer bitter door ’t diepe proef ik schaduw zoals ooit in jouw verlangen herhaal ik slechts zinnen zonder werkelijk beginnen haal ik adem uit jouw dood.…

vergeet de dalen en kraters die zijn gebrand in je kern gekerft tot diep in de lijnen van jouw krijsend bestaan leef naar paarse hoogtes als de laatste minuten van lachen en tranen vier je ademen met het stromen van de wind vraag de zee te zingen tot de morgen komt…

We zijn de vrienden in een lot, we zijn van een gelijk ras, de een gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt de ander vlecht de loten met lemen voeten in het gras, we drinken uit dezelfde wijsheid en ademen zelfstandigheid.…

Lang had ik Je al niet Meer gesproken Tot onverwachts Jij me nodigde Vanmorgen langs te Komen in je hof Die vol staat Met ooft van Alle soorten En namen - Neem maar, zei Je, zoek maar Een tas vol Fruit, ik wijs Je de lekkerste Soorten aan - Bij thuiskomst Leg ik het rijke Fruit in een Schaal met een Glazen…

ontroering maakt zich van ons meester de zon lokt naar buiten in ons afgesloten bestaan bestraalt de adem van de tijd de dag zwelt open in vogelzang…

Adem voel ik door mijn longen stromen. God is een idee, betwijfel ik nu. Goddelijk is het hart van ons bestaan, dat als bloed door onze aderen vloeit. Wanneer we lucht opzuigen, en naar buiten horen gaan.…

Ik voel je adem in m'n nek je fluistert zachtjes een gesprek Je vingers strelen mijn hand en armen je voeten die de mijne verwarmen Je hart bonst wat ik door mijn lichaam voel dit is wat jij bedoelt langzaam streelt mijn hand jouw gezicht en zie onze schaduwen in het licht een man en een vrouw vol genoeglijk trouw Ik fluister zachtjes…

Winden laten gaan, is laag uitademen en diep ontspannen. Bij stormachtige winden een longarts raadplegen.…

Adem beweegt ons mensen, als bladeren aan de bomen. Als wolken die zomaar komen, en als gedachten verder gaan. Mensen ademen. Vragen waarom. De wind fluistert.…

uit Voor elke Verloren adem Komt een nieuwe In de plaats Tot ze op zijn.…