Alle inzendingen over Lava

plein een markt te bevolken voor de inwendige mens voor het uur van de haan het beest geslacht en gepluimd met de nodige groene vulling genieten van het goede leven een mens onder de dieren neemt wat hij maar wil zonder rekenschap voor wat dan ook de wereld een uitgedoofde vulkaan slaapt de eeuwige rust haar korsten getuigen nog over lava…

De slaaf ligt in zijn schrik gestold. Uit marmer lees ik keizers en de rijken. De lavapaden langs omhoog gestold, wil ik jouw naam op de hemel vergelijken. Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch. Bij het forum op de trap, dicht…

Er zijn sluimerende vulkanen die plots tot uitbarsting komen alles vernietigen op hun pad met kolkende lava-stromen. De driftig onrustige mens die met verbaal geweld explodeert als een vulkaan tiert en zijn naasten kwelt. Beide zijn niet te luwen de natuur gaat zijn gang ze zullen eeuwig vuur blijven spuwen.…

de lente is kaal engelenhaar prikt mijn hoofdhuid als ik ga liggen op het brede strand ligt een dikke laag glacé feest der herkenning vegeteren - met een appel in eden en het vijgenblad het lauwe lichaam lava borrelt onderhuids een slaapwandelaar een grijze wants op de rand van de broodplank loopt er onder door…

Luchtbel, uit lava glasdraad Waarvan alleen de blazer weet Welke bestemming Man en vrouw wellicht op het Gevaar af nooit te vervloeien Maar afgekoeld en losgeknipt Te stollen tot Swarovski zwanen Drijvend in separate vijvers Kristallnachtkinderen Door hun hoge loodgehalte kunnen Zij beter geen koppel vormen…

Een witte wind waait door de wereld een wind van licht De naam is Da en waait door alle tijden In fluisterstilte gesproken wordt vurige nectar die stroomt als lava en verbrandt het gelaat van droom verteert angst in alles verzengende liefde danst met zon maan en sterren Da is het ongebroken hart van de wereld de verdelger…

weet niet waar je bent maar voel je hogerhand altijd dichtbij soms trillen jouw kleuren in het noorderlicht geeft kou jou een gezicht of lees je in de kranten bij een natuurspektakel met aan de achterkant de rampen een enkele keer van binnenuit als in ontspanning gloeiend lava uit rustende vulkanen spuit groots zijn de fenomenen…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

Zij, de eilandvulkaan, witte wolken haar sneeuw getopte kegel rakend terwijl gloeiend hete lava brakend mensen verjagend die haar bevolken. Dit is de aarde die treurt haar hete zwavel tranend uit de diepste hellekrocht sissende stoom van water als haar bloed de zee verkleurt.…

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

Hittegolf, gele lava, Koude Frisdrank, IJscokar Vrouwen borsten, smeltend zand, Zwetend vlees, geur van zonnebrand, Hittegolf zee bij Zandvoort, Boeteboeken, wespenmoord, Houten Rackets, Strandmuziek, Gitaarakkoorden, Vis van Niek, Duitsers graven ik moet gaan, Kladblok vol dus nu maar staan, Dag mooi Zandvoort je was mooi, Puffend Hittegolf…

de avond gloeit nog even na een laatste haal aan de sigaret de wereld zucht en rekt zich loom weer is een dag voorbij maar niet voor mij, niet voor mij golvend lava versteent mijn vlucht de tijd tikt ongenadig verder als doornroosje laat me slapen honderd jaar respijt en dan maak me…

Hij spuugt zijn vernietigende lava kilometers van de berg af naar beneden, dezelfde weg afleggend als die enkeling die het ooit waagde de lange tocht naar boven te ondernemen, een rookpluim achterlatend.…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

Golven van begeerte overstromen blote liefde handen die gepassioneerd strelen overgave aan verlangen Warme adem, vlammende kussen op gloeiend hete huid vurige liefde brandt ruik het zoete lichaamszweet Striemende regen onweert hard verblindt, onberekenbaar ontzettend koud Onderhuids smeulend zoekt lava echter uitweg vuurspuwende…

zo her en der lijkt aarde tegenvleugs gestoffeerd waar rotsen nog eruptie- warm zijn verschroeit het opkomend gewas baant lava zijn wegen alsof de infrastructuur er al eeuwen ligt is land eonenlang verzonken in de tijd waar rood zand zijn vele woestijnen weet door oases benijd de geosfeer lijkt te spelen met een overvloed…

De aarde brak in twee als met de kracht van een vulkaan en lava stroomde in de zee uit zwavelende kragen De vogels vlogen hoger dan zij ooit waren gegaan nog hoger dan de hemel die het steen had stukgeslagen Dat droomde ik vannacht toen ik met ingehouden traan de dagen zag in spiegelbeeld vol wonderlijke vragen Maar toen ik weer naar…

in hun ogenspel onderken je als geen ander hoe de stemming plots verandert en omslaat als het weer waar redelijkheid ontbeert in zachte woorden is hun agressie snel geboren eruptief uit de nog slapende vulkanen lava is dan onvoorstelbaar heet omdat het magma zonder weten zich in een ver verleden explosief heeft opgehoopt…

Zoals de harpijen Perseus omcirkelden Het gouden vlies in handen hebbende Zo kolkt het in mijn hoofd als een maalstroom De gedachten keren en wenden, steeds dieper Oneindige draaiingen naar een diepte dieper dan het zwarte gat Zoals ik mij voel, zoals ik mij draag Van buiten kalm en koel Maar van binnen verschroeid door de maalstroom van lava…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

ik kijk je aan kan je niet verstaan je mond spuwt kleuren die je tanden scheuren als je lacht je lippen lijken dijken gebroken door de vloed van ijskoud blauw, bevriezend in het vochtig rood van jou ik kan je niet bereiken want je ogen kijken dood ontdooiend in het koele wit waarin pigment verborgen zit maar je handen hoeden lava…

Giftige tongen Vlammen overal Die uitslaan Duivelse ogen Kokende lavastroom Uit gretige bek Waarmee 'k dreigend Welhaast verslonden Word - afgesloten de Weg waarlangs 'k nog Ontsnappen kan - De hellehond die Lange tijd me al Heeft opgewacht Opent mij de poort Naar het vagevuur…

Als lava van een vulkaan Aan haar gegeven. Heel even. Mijn mond viel open. Een walm van frituurvet. Een kroket. En dan haar gympen, Nat ook van de regen. Samen op de middenstip.…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

De gaten gevallen in mijn dagboek graven zich een tunnel naar de Aarde (Geo versus ego) Ik wentel om mijn eigen as De zwaarte houdt mij vast en voert gloeiende gesteenten aan als lava zich vloeiend tot manna morst Zoals het dorstig hangen Aan de moederborst Als ik kijk in de Spiegel, stroomt poreus water aan het begin van…

De stilte van de berg, die een hoogtepunt bereikt een ejaculatie van lava bedekt moeder aarde. De werkelijkheid ondraaglijk, niets is meer wat het lijkt als Gaia vecht voor het behoud van haar natuurlijke waarde.…

In de nacht zijn we vloeibaar borrelen onze gassen vrijuit loopt er lava uit onze neuzen en slikken we slijm tot moes. De maan is het ventiel van al wat dan ten hemel stijgt daar drogen allengs onze dromen op in zore, weidse maren.…

’k strooi rozenblaadjes op jouw huid verwen het liefdesknopje met wat tongennectar bevrucht jouw zachte roze hunkerende schoot en gijzel ons met doornen lust jouw diep verlangen vlamt mijn gloed tot vuur ik ben jouw liefdesprins laat jou mijn zwaard witheet gesmeed gevormd door het vloeibaar lava de wellust welt uit alle poriën nu heel jouw…

Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren.…

Doelloos zap ik langs radiozenders terwijl de wasstraat mijn metalen omhulsel door het vagevuur van een lava lijkend schuimgordijn sleurt. “We peuteren de poriën van je laklaag leeg.” Een belofte die ik niet kon weerstaan. Gelouterd keer ik terug op de weg waar leegstaande kantoorpanden me aanstaren.…