Alle inzendingen over Lava

De eenzaamheid met lege gevoelens Donder en bliksem heersen overal Een mol kan zijn weg niet vinden De nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De…

van Luxor's koningsgraf van Toet-Ank-Amon, farao met masker in de sarcofaag die hem in een der kamers wacht Zo was ik overdonderd en verwonderd bij het zien van het wonder van de regen- boog gelijke meren in mineralenrijke bodem van de dunne aardkorst een veelkleurig mengvat in polymorfe krater Een turbulente massa drijvend lava…

Stoom uit stromende lava, uit een brullende vulkaan, die land wordt in de zee. Liefdesenergie die mensen delen, is het wonderbaarlijke leven, dat moeders altijd baren. Is liefde die ons, iedere dag, weer geboren laat worden. Wanneer we beminnen, met hart en ziel. Wanneer we voor grote liefde, helemaal open durven staan.…

zij hebben gepraat met elkaar stranden en zeeën oceanen en rotsen delta’s en rivieren in een alles omvattende eerste mondiale beweging ook van binnenuit gromt de aarde spuugt zijn lava kilometers hoog waar de bossen branden en dieren ten ondergaan aan hitte en rook mensen zijn in shock door hun virale nederlaag ook de…

Verliefdheid, als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in ochtendsporen weggerold in het wikken en het wegen.…

de zeis gewet met keihard ijs gaat doden in de tuin ik ben het sterven zat verdwijnen zal dat puin granieten bloemen hakken zich in steen in zwartbasalten dromen zal lava tot zijn stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het…

Want anders word je opgegeten Loop hard en gooi en neem die hindernis Toe, spring alsof de vloer van lava is Verander in die Mexicaanse muis Victorie doet je drinken met de goden Ambrosia die wordt je aangeboden Bij winst dan wacht u lof en feestgedruis!…

vulkaan in mij dacht even machtiger dan de wereld te zijn onverwacht tot uitbarsting gekomen in het groene landschap van mijn dromen waar zon en vruchtbaarheid weer het paradijselijke van ooit hadden bereikt ik voelde mij de schepper van elementen zonder te denken aan de mensen om me heen zag de confrontatie van generaties leven met rode lava…

onderdompel krassen de randen in mijn aders Mijn bloedstroom zakt als zacht wolkje naar de bodem “Loop weg” zo denk ik Maar de vaste grond is leeg afgestorven of in de pels van de winterslaap verborgen En de lange sparren arrogant hun naalden houden me op afstand Uit de grond dondert het donkerrode ijsklompen vervroren bloed hagelt als lava…

bent als een vergezicht gedroomd in oude tijden door geliefden, een woud zei jij mij niet: 'hunkering' is het goede woord dat mij beschrijft zoals ik ben of wat ik voel een smachten nu en in een levend verleden vrouwelijkheid zei jij me niet: 'laat me' geen man kan rode stenen dragen gloeiend als de lava dat ben ik, het gloeiende…

Ik nam je bij de hand en wij vluchtten voor de dodelijke lava. Ik redde je en wij kusten elkaar en ineens zag je mij. Daarna liet ik je vrij.…

Hoor de dragonders de schreeuw van een arend stil blijft de wereld de zon voelt geen schuld moeder van zonen telt wanhopig de kinderen waarvan eens warm haar schoot was met hun leven gevuld krampachtig gevouwen haar handen tot bedes als brandende lava de pijn in haar hart gesluierde vrouw moeder van zonen stilt met haar tranen de dorst…

de zeis gewet met keihard ijs gaat doden in de tuin ik ben het sterven zat verdwijnen zal dat puin granieten bloemen hakken zich in steen naast zwartbasalten dromen lava zal tot stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het…

die naast me uitgespreid lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de grond ging kraken het rommelde, de lava…

Traag walmend als dikke lava stroomt verkeer over het blakende asfalt richting zee Stoffig gras buigt deemoedig de halmen Aan de wegrand ruisen duttende populieren Het witte zand schittert verblindend in het fel blikkerend zonnelicht Boven het water daagt het grauw, rommeldonder, regenkletter overstemt het vrolijk kindergekwetter Troebele…

rivieren van het hart emoties tekken op en slaan neer en waar vandaan die brandende pijn ik sta als een god toe te kijken waar ga je heen in die boot van zacht leer een speelbal op eiwitwateren een zon die in een zee wegzakt als alles vloeit is een lichaam nieuwe land voor de ploeg een nieuwe vijand voor de bajonet verontrustend lava…

Mijn dode ouders zien de schuur waar ooit mijn puppies speelden met een piepschuimen pop De passie van het eerste uur die wij zo vurig deelden is gestold tot lava in mijn houten kop Je vader in het verre Java zorgt vergeefs voor een klein meisje in een armoedig huis Hij ligt niet in diepe coma de ware reden voor jouw reisje ligt bij…

Als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in het ochtendgloren weggerold het wikken in het wegen, onder de krakende karrenwielen van dromen, moest te veel worden afgewogen, gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam moet zijn, zichzelf moet verdienen moet maar wegvloeit in de wind van een veranderend klimaat…

kwam krakend naar beneden is alles dan voorbij in deze stad verteren wij een luisterrijk verleden zijn alle wegen door de dood betreden en is de woeste zee nu stil en glad of is Den Haag een slapende vulkaan is de muziek gewoon een beetje moe om morgen als herboren op te staan een nieuwe dag, een klankvol rendez-vous de krater geeft de lava…

Het is het moment waarop ik heb gewacht Je vingers dalen langzaam af naar je oase en laten zich hierin schaamteloos strelen Het aanzien van dit schouwspel is zalig Mijn lichaam wil zich met dat van jou delen Je laat je warme dijen openen als een roos Het heerlijke liefdesspel kan beginnen Langzaam laat ik mijn lichaam zich in de warme lava…

Immer ben ik ondergedompeld in deze lava eeuw. Hart en handen koud en klam. Rest van mijn lichaam op het punt van vuur en vlam. De zuchten die vogelvleugels slaan zijn diamanten smart. Ik ben een vrij gebroken hart. De scherpe punten van letters nu nog meer op mij gericht. Mijn liefste, ik ben gezwicht.…

Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos Dit kan je toch niet maken Slapen of eten doe ik ook niet meer Kaarsjes staren me verbaasd en geschrokken ledig aan Tal van zogezegde geliefden lachen me vierkant uit Resulterend in passievol kokend boos vuur Ademnood en marteling zijn nu jouw deel Woede kolkt als net een vulkaan zijn lava…

je hebt as gespuugd als gal van binnenuit je barstte open, explosief ineens had je jezelf weer lief joeg hete stenen door de lucht de zwavel rookte nader je angsten waren op de vlucht de vulkaan is nooit een vader de kern is rozerood wringt lava door de spleet ik vlij me in je warmte neer jouw magna is al eeuwen heet ik glij een helling…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…

Toe, spring alsof de vloer van lava is! ‘Oké,’ zei Lien en ving aan aan te lopen en hóóg dat Lientje kwam: totaal bezopen, ze sprong zo in de sportgeschiedenis ’t Was schoolsportdag in Voorburg, lang geleden, de lerares zei: ‘Lien, wat spring jij hoog, het leek zoëven even of je vloog!’…

Als kolkende lava Zo voel ik de liefde De hitte van het genieten Het schaamteloze gevoel Waar de horizon lonkt Om daar te verdwalen Heerlijk de weg kwijt Laat dat gebeuren Waar kleuren helder zijn En zoenen om je heen vliegen Waar ritmes heerlijk klinken Lopend in een schilderij Waar haat niet kan aarden Waar oorlog geen kans maakt…

zwelt van week tot week meer en meer een bol gelaat keer op keer lost ze op een bruistablet in een glas inkt soms sluipt zij in het gelid tussen of achter ons en de zon zichzelf uitvegend met een spons in pek gedrenkt scherven van een late oerknal sloegen kraters in haar vel zwarte meren als tâches de beauté een kanaal van gestold lava…

Doe me een lol, morgen is het de dag erná en de kans dat de berg zijn Lava uitspuugt groter dan dat de wereld vergaat op 06-06-06.…

Een gedicht hoeft niet verknipt te zijn Laat dat maar over aan de dichter Hoe mooier het zielsgedicht Des te zieliger soms de dichter Waar in het elektrisch hersenveld Kortsluitingen met vuur ontstaan Daar groeien mooie combinaties Van lava en gas in dichtvorm aan En elke schoonheid heeft zijn bron Al is het hersenwerk toch wel bar krom…

de vulkaan stond nu op t' springen de magma borrelde en spoot alle warme lava op haar schoot hij kreunde heftig... was buiten zinnen. het werd doodstil na haar vertrek hij lag te denken en werd wat bang was dit nu echt mijn zwanenzang of enkel maar... een schandvlek!…