Alle inzendingen over Lavinia Meijer harp

Harp zonder snaren, milde toehoorders horen veel instrumenten. Gans verliest een veer, voelt zich tonnen lichter en vindt de dichter. Wonderlijk te kunnen: - horen, te zien en te mogen zeggen - Boeddha.…

In de pinksterzondagzon de tuinstoel in stand vijf zie ik twee tortelduiven in de linde geritsel van het bladerdak ze vliegen eensgezind van boom tot boom vanuit het lover verderop klinkt zacht de roep van nog een vredesbrenger een hemels koor mengt zich in hun gesprek ik hoor de merels en een specht de dame met de harp speelt onverstoord…

De snaren van gevoelens Als een harp liefde speelt Zijn hand streelt haar haren Een traan die ze met haar ooghoek deelt De blijdschap schenkt haar liefde Slechts hij die het ziet Z’n gebaar geriefde Een glimlach die ze achterliet In haar hart is zij een vlinder Als de mooiste roos in liefdespracht De manier waarop hij haar beminde Het…

verbeeld de laatste zucht hoort toch niemand meer al klinkt hij door in echo's langs oorverdovende zwijgzaamheid alleen en om de zijne verplet hij toch de eenzaamheid zoals gruis beton kan worden verraad eindelijk de laatste nacht zucht hij door tot de laatste kracht keer op keer op keer een graf is nu geen vreemde meer victor r. meijer…

Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt. Voor vandaag is het genoeg geweest: het lezen en om antwoord zoeken dat er toch in woorden niet te vinden is, dat dijken van verlangen enkel hoger…

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels om zich tot globale waarheden te ontplooien er is geen grens die het lijden stopt zolang het leven zich als een harp…

de lucht is onbewolkt de rode zon maakt vrolijk; de sneeuwwitte tijd door het zingen een wonder gebeurd een meisje dat het getokkel op de harp heeft gehoord de muziek in eenheid gekleurd; zachte adem zachte adem liefde die in 't hart is gelegd onstuimige paarden op de kruissprong van de wegen amazone de zegen in de tweesprong; het…

Zal het leven de dood hier overstijgen of is het de liefde die eeuwigdurend de harp zijn snaar besneert en de wereld doet verstillen?…

angst verzinsels Hij maakt me met zijn taal van streek Hij hekelt woorden, pleit voor daden Zegt tot een hinkepoot, kom, ren Ik ben een vleesgeworden pen Gevuld met bloed en vloei balladen Ik hoor hem aan, maar kan niet meer De zieke, diep in mij verscholen, Is opgebrand, verlangt naar rust Ik plan een datum, lieve Heer Zorgt U voor harpen…

het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel luid, zonder mijn harp…

De Heineken-ontvoerder blijft verrassen Na jaren in de bak in Paraguay Maakte hij ineens een ommezwaai En wil nu snel naar Holland terugverkassen Wat mensen al niet overhaast beslissen Om de Idols-uitslag niet te hoeven missen…

MM Amina Namasté Ik boog voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing odeur In Eos' roze morgenstond Zeg ik je lieve woorden schat Aurora's gulden dageraad Je bent mijn muze woordenschat Daarvan doe ik je 's ochtends kond In ogenglans vol liefdesgloed Speel jij de harp en…

Je vingers zweven door de lucht Alsof je een harp bespeelt Ademloos wacht ik op je woorden Ik voel Verwarring Je laat me je wereld zien Mijn adem paradijselijk ontnomen Rust verdrongen door verlangen En toch… ik voel Verwarring Je ontvouwt een warm mysterie Slechts een van velen Een voorbode van geestelijk genot Mijn god… ik voel…

Als water gelijk aan of als liefde heupen streelt onverklaarbaar welig je billen je voorhoofd beweegt kun je dan ratio uitschakelen een harp horend weer aan wal stappen zonder hersenschimmen is je denken je ziel dan even ouderwets jarretel, jouw hart een babbelkous mantel of een nylon panty zeepaardje vis of ster compleet naaktheid in bestaan…

Voor alle dichters Kom, dans met mij de tanka beklim de haiku speel een triolet vorm in de maat van een kwatrijn sierlijk een pirouette wie begeleidt ons op een harp, piano, fluit of klarinet beleef ook eens een elfje, rondeel, zing een sonnet en als je niet meer dansen kunt verzin een nieuw couplet want als je schrijft in vreugde…

Brechtje, de tijd staat stil val in mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en…

Licht speelt vanuit het heelal Schijnend over het beekdal Zittend aan een bosrand De akkerrand met kruiden ingeplant Het hemellicht in harpen aan het stralen Aandachtig geniet je van de spiralen Vol bewondering volg je het natuurfenomeen Warmte die op je voorhoofd verscheen Het flonkerspel voelt aangenaam De gloed is heilzaam Het gevoel…

De waterval klaterend als een zilveren melodie Als ik jouw mooie gezicht voor me zie. De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

eiland in de zon gedompeld in het zwijgen niets meer hetzelfde…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…

verborgen holte baadt in licht open mond verbaasd gezicht duisternis treedt terug in licht steen gerold rock ‘n roll een engel lacht de morgen vol verbaasde vrouwen slaan op hol paasweesgegroet de ogen dicht voor zo veel hemel voor zo veel licht als de nacht voor het leven zwicht het leven ongelogen waarheid sterft niet meer…

Jij brengt kleuren in ons daglicht, En verdwijnt dan weer snel. Jij maakt reacties los bij mensen, Met je mooie lichtspel. Alleen overdag zal jij te zien zijn, Maar dan sta je er ook vol trots. Je kan niet zonder regen en zonneschijn, Als één van beide vertrekt, verdwijn jij weer plots. Jij zal altijd belangrijk voor mij zijn, Ten tijde van…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

De ruisende golven, brengen met zich mee, de met bloesemen bedolven, wiegend op de speelse stroom, gedwee. Een bed vol met vlammende rozen, obscuur een schim bedekkend, zijn randen likkend, liefkozen, steeds meer nageslacht verwekkend. Een mysterieuze gloed strijkt dan toch neer, op het parelmoeren, maanreflecterende wateroppervlak,…

Mijn zwijgende woorden, dwarrelen langzaam naar benee, warmte strijkt over uw porceleinen verschijning, glijdend over de groene bosbodem, vallend op de grond, Maar koud is nu de nacht, de winter is gevallen, mijn naakte stam en wortels, verlangen naar de rijke bosbodem, die enkel een tijd is heen gegaan, een tijd van sterfte,…