Alle inzendingen over Le Pen

Het was met geen pen te beschrijven, de slapte van die 11 van Nederland. Te snel dure auto's, te snel veel geld, en een trainer die zijn vak niet verstaat. Waarom houdt men toch, met alle geweld, toch vast aan iemand als Dick Advocaat? Maar de toeschouwer wordt nooit wijzer, door de moderne rijke voetballer getart.…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Zonder kou zal mijn pen niet schaatsen Zonder warmte blijft het een puntdicht. Gedachten bij vreemde tijden en fraaie plaatsen. Zonder dat het kabbelt naar enig evenwicht. Deze stroming maakte het nog verdachter. Het was zelfs dubieus voordat het bevroor. Er zat geen behoorlijk metrum achter en al helemaal geen fatsoenlijk metafoor.…

Een u i t s c h i e t e r van gisteren, toen ik je met een zwarte pen? Ik weet het niet. Gelukkig is het nu. Want stel je voor: wij samen liggend op het stro der Middeleeuwen. Ik zag het zwarte plekje. Ik schrok me bijna dood, want het was het begin van inkt, inkt zwarte tijden.…

Pen, papier en vrijheid van gedachten associaties, details en woorden om je verzinsels te verwoorden de auteur zijn kunstzinnige krachten. Een brandkast vol letters, woorden en zinnen het is veel werken, hard zwoegen en goed zweten als de schrijver zich van zijn taak heeft gekweten wie zal hem dan uiteindelijk beminnen?…

doch niet erkend Dan verstomt het vrolijke festijn Onbegrepen dit vrije woord als geheel Streng worden zij tot de orde gemaand Gedanst gefloten mag er zoals betaamt Somber onbegrepen ploffen zij in het gras Geordend waggelen zij als ganzen in de pas Niemand had nog de lust te dansen onder hen Een ging echter ongeremd door dat was de pen…

ik ben geen meester geworden in edele kunsten ook het schoonschrift der poëzie ben ik nooit machtig geweest kon wel schrijven maar de magische vonk wilde niet brandend blijven vaak heb ik gebeden ben uit mezelf getreden maar miste pen en papier die bleven hier in hun grondstoffelijk verschijnen konden niet zomaar verdwijnen…

zon op mijn gezicht liefde groeide met de jaren als paar in evenwicht een lijf om aan te warmen altijd in voor een gesprek lag ik uren in je armen aan passie geen gebrek toch wilde jij niet verder leven was alles je veel te zwaar had geen liefde meer te geven nu ben ik weduwnaar ik ontmoet je in gedachten woorden vloeien uit mijn pen…

Vandaag vloeit er uit mijn ogen wat uit mijn pen nooit vloeien kan en wat ik maar niet uit me kan krijgen, omdat ik het niet vergeten kan. En oh, ik wil je wel vergeten zoals een boom haar blad verliest, maar wanneer jij valt, kom je steeds terug omdat alles het van jouw kracht verliest.…

lang kijk ik naar zijn trekken ontstaan uit geest en pen. ik zal het maar niet wekken hoewel ik het herken.…

De deuren van het atelier staan weer open cursisten hebben een formulier zij kunnen gewoon doorlopen de nieuwelingen; ze zijn nog wat verlegen en voegen zich in de kringen na goed te overwegen een vaste clan pakt alvast de spullen, zoals een kwast en een pen nu even niet meer lullen de lessen vangen aan alle nieuwe zijn aanwezig…

Je wereld staat op zijn kop ze geven als advies: 'schrijf alles op' maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan van binnen ben je net een vulkaan je staat op springen je weet niet waar je moet beginnen je pakt pen en papier je schrijft maar doet het niet met plezier frustraties komen naar boven je moet weer in jezelf geloven probeer je gevoelens…

Op dertienjarige leeftijd schreef ik Gepassioneerde brieven aan de rechtbank waarin ik met klem verzocht Om een verklaring van handelingsbekwaamheid Tranen op het papier, een pen vol vuur Nooit werden ze verstuurd, Moe gestreden. Een glimlach van meewarigheid Als ik denk aan mijn jonge ik.…

tot op heden vlogen de woorden mij om de oren als ik weer inspiratie vond door te schrijven met een pen, vol betekenis golfde het op het papier.…

(voor Artifex) aardetinten leven waar haar pen de ruimte geeft er kleven nieuwe woorden aan deze dag geweven langs de weg die alle kanten uitgaat zij vindt ze, neemt ze, schikt ze tot weefsels als tapijten, kleurrijk, rood is roder blauw diept zeeën uit en geel schijnt met de zon op levendige akkers binnen, in haar woordenboek ligt…

Terreinknechten met kapsels van graniet rollen lange slanke benen van hun haspel blazen strandballen vol dobbelstenen op het blauwe gras en langs de kant verkoopt een winkeltje in konijnenpak verse penen en nu de schapen met herdershondoren zijn verkast en ook de rij ziekenhuisbedden zijn verdwenen stappen de spelers uit de tunnel als…

De striemen vielen in het niet Bij zijn donkere ogen De smaak in haar mond als ze kusten Was die van vreemde, verre specerijen Hij was ermee geboren dacht hij Jaren later, op het uit de vaart genomen SS Rotterdam, met een vriendin, zelf Een gordel van smaragd, het verhaal Inlanders, jagend op halfbloed kinderen Adem die stokte Een pen…

puzzelende man met grijzend haar op het puntje van zijn neus de bril blauwe trui streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart…

Met een blocnote en een pen In de rammelende tram. Druppels toveren diamantjes langs de ruit. Niet te veel kijken naar dat wat voorbij gaat. Tussen hoop en toekomst bloeien de rozen. Vergeet mij niet, "oh lief!" Mijn voetstappen dolen in het rond op onvruchtbare grond en de zon houdt zich schuil achter donkere wolken.…

Stilte is met geen pen te beschrijven.…

Schrijven is een uitlaatklep schrijven is een must Schrijven is een ander iets vertellen, schrijven is een lust Schrijven is een dag wegdromen, met pen Schrijven is, wat ik in persoon gewoon ben.…

in zijn mond beweegt tevreden de oude pijp van Edgar Alan Poe kon hij intens genieten maar ook de kraaien die naar hun verblijf vlogen de polder nam hem in zich op wikte en woog en wist hij wordt een vaste klant het oneindige kon hem wel bekoren en het gras dat meedansten met de wind door zijn pijp leek alles mooi en kunst uit zijn pen…

zweeft een vaag vermoeden door de ether een ijle zwerm op zoek naar vaste vorm een krachtveld dat haar invloed wil doen gelden door middel van een dichte woordenstorm het knettert, zindert, flitst; wie komt zich melden om dit sint elmsvuur te kanaliseren waar zijn die lettervlechters, Aengus' helden hun geest fijn-afgestemd op hogere sferen de pen…

Ach, help mij toch voordat ik breek Hij noemt mijn zorgen hersenspinsels Mijn duisternis en angst verzinsels Hij maakt me met zijn taal van streek Hij hekelt woorden, pleit voor daden Zegt tot een hinkepoot, kom, ren Ik ben een vleesgeworden pen Gevuld met bloed en vloei balladen Ik hoor hem aan, maar kan niet meer De zieke, diep in mij…

Maar als een lief hem is ontvallen, dan splijt zijn pen het papier uiteen.…

Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg…

Hij kiez' een plekje dicht in't hout En vlije zich tot rusten Een peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem hangt er over Het koeltje fluistert met de vliet De dart'le…

Ik wens je fraaie bladeren die pronken met een rand, streelzacht en gaaf, soms speels gegolfd, soms scherp of diep getand en ed'le takken, majestueus en sterk als een gewei, dat,ongesnoeid, naar boven groeit, heel trots gracieus en vrij.…

Wie mij zoekt kijkt op mijn graf, in oostelijke richting vanaf het pleintje bij de kerk daarna draait hij of zij zich om en gaat terug naar de Arcades drinkt witte wijn bij 'le Jardin' eet mosselen en gouden frites en viert het leven "comme-il-faut"…

En 'k zag 'n zaal vol schone vrouwen, het blank en blauw, in lange vouwen omhangend los de slanke le'en, in nauwe lijne-sluiting kozend om malse vormen rose-blozend, - en blanke voet op marmersteen.…