Alle inzendingen over Le Pen

En 'k zag 'n zaal vol schone vrouwen, het blank en blauw, in lange vouwen omhangend los de slanke le'en, in nauwe lijne-sluiting kozend om malse vormen rose-blozend, - en blanke voet op marmersteen.…

Herinneringen duiken terug op, gepaard met beven … gaan … ach het leven, la vie - le vide, alles onherroepelijk aan mekaar geklonken.…

een bloeiende vriendschap, Verschuilt een vreemde kriebel naar meer Onwetend over wat ermee te doen, Overvalt het me keer op keer Een donkere waas over feiten en gevoellens, Maken het geheel zeer gecompliceerd Wetend dat jij met regelmaat, Ook door anderen wordt begeerd Een gedachte die iets in me losmaakt, En het valt met geen pen…

Ik zie eruit als een ijzertang, ik kan niet kleiner worden, Ook niet met uithangborden, Maar ik zie eruit zoals ik ben, En niet zoals een zwarte pen, Want ik ben uniek, En jullie niet. groetjes sanne…

De pen die immer door de dagen krast weet van scherpte en gemak. Zo legt hij ongemerkt het uitzicht bloot, maakt het beeldend af. Maar zij, is vuriger dan degen of lans en weet door traliewerk te komen. Het licht legt de vrijheid open zodat zij haar hart erin kan dopen.…

Mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos, ik pieker me ongans en wezenloos trek alle trukendozen open maar kan mijn pen ook wel in water dopen. Al staar ik dagen naar een sloot met kroos: mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos maar blijf op betere tijden hopen.…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk te veel…

er liep een kat over de weg over de wolga die mijn weg naar huis geworden is schots en scheef de tegels van de zee de wind die zit verdraaid die zit verdraaid niet mee er liep inkt er lopen woorden uit mijn pen die mijn stro mijn laatste halm geworden is het droogt niet op en vloeit naar alle dingen uit ook nog muziek door heel mijn…

ochtendlucht lacht de middag door In de schaduw van bomen staan stappen De postbode is de schaduw voor Het meisje gooit water de steentjes in Een diepe zucht, de zon is in rust De schaduw wordt één groot laken dat de hele straat in een slaap kust Later, als de post z'n cijfers heeft gevonden, pakt de postbode uit vandaag een zin Een pen…

Zeker robuust Onze harten klop- pen samen Over en Weer. Bis Bepaald. Beduusd.…

het is de nevel boven heet water dat zich een weg vlucht om elders samen te klitten tot een volmaakte druppel klaar om zich te laten vallen tot een opgedroogde vlek die langzaam aan vervaagt als een verdwijnende getuigenis zou het dan niet erg zijn de ogen gesloten te houden de oren ongericht, de mond afgewezen telkens als iemand zijn pen…

Wat mensen mensen doen je krijgt het met geen pen beschreven; we doen elkander leven of breken ook veel stuk. Wat mensen mensen doen het blijkt al door de eeuwen; we werpen voor de leeuwen of pesten met fatsoen. Wat mensen mensen doen, het is een groot mysterie, we zorgen voor miserie of bouwen elkaar op.…

de laatste avond van de maand april besloot hij heel zijn leven op papier te zetten bij een goed glas patersbier dus eerst zocht hij in 't laadje naar zijn bril greep toen een pen en met een zenuwtril in stramme vingers vond hij een manier om oude anekdotes met een zwier aaneen te rijgen tot een laatste wil ik wil, zo zei hij met…

Ik bezegel je lippen lak je vele regels rood, mijn pen in de aanslag.…

om stilte toe te laten pen te voeren voor verzwegen komedianten piloten herdershonden muren die de tijd uitademen vastgelegd op uitslaande plekken in scheuren schimmel en vlekken van leeuwen die nog brulden lachsalvo's jonge meiden niets om het lijf dat verschuldde varens broeinesten zangers op velden uit meren op heide ongerept nog zonder…

bij mij binnen Fluisterend zeg het mij wat te doen Herhaaldelijk vloekend en dwingend Opschieten nu, dit is het juiste moment Waar wachten wij op, jij bent de sterkste Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens Mijn grauw gezicht vervormd, ik ben niet meer Roerloos staar ik naar het afgrijselijk spiegelbeeld Dan stoot ik mij verlossend de pen…

Ik wist niet wat ik moest verwachten, klinkt het echt allemaal zo mooi, die woorden uit jouw pen of moet ik iets anders gaan geloven, ik ken je nog maar net, maar heb je me nu al bedrogen? al die mooie woorden, zijn ze allemaal waar, schreef je ze met hart en ziel of zijn ze toch gelogen?…

Een leeg wit vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele…

op, cursus inplannen, schiet het door m'n kop, vriendinnen nog bellen om concreet iets af te spreken voor volgende week, de printer die steeds de melding geeft dat hij dringend nieuwe inkt nodig heeft Het is zo'n dag dat die "moeten-dingen" zich ongestoord aan je brein opdringen dus heb ik mijn trouwe hulptroepen hier, agenda, potlood, pen…

Kinderen verdrinken, sterven en creperen, terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen Veilig weggekropen achter dijken, goed beschermd tegen gevaren, halen we de schouders op, beredeneren: Het zijn maar Pakistanen. We zijn in shock! De vakantie is verzopen! De camping staat weer onder water, Het hele land is volgelopen!…

Hij spreekt hier de letters in onrust gedropen Zijn wereld bevredigd het blok aan zijn been De dichter bevestigt zijn wezen stilzwijgend Geluidloos verstokt in gekrabbel bevroren De rebel wordt immers vermeden door oren, luidruchtig verbonden met dwaas perkament In zinnen geperst gaat zijn schrijven verloren in kunstzinnig vervormen van pen…

teruggaan naar het punt waarna ik dwaalde kan niet meer, die dag is verstreken en nieuw zaad schiet in de nacht ik loop langs oude bomen met gedachten als slingers verstrikt in takken na een feest dat anders uitpakt dan verwacht trek de lijnen mee naar morgen steek mijn pen in de vervaalde vlaggen waarop gisteren zijn kleuren bracht…

In treinen die vertraging hebben hoor ik poëzie zonder pen. De zwaluwen vliegen laag zonnestralen rusten uit nachtregens drenken de aarde. Misschien heeft god genoeg van het scheppen het lijkt wel zondag vandaag Een stem ligt in de hangmat schommelend te rusten, onder een appelboom, te rijpen van bloesem naar vruchten.…

Probeer niet origineel te dichten Je bent niet steeds een ander mens Want achter al je clownsgezichten Gloeit nog steeds die ene wens Die geen pen kan achterhalen En die altijd verder uitgediept Enkel helderder gaat stralen Of je nu huilt, of stil geniet Je kunt geen poëzie bereiken Door het nieuwe toverwoord Niet door geëngageerd te lijken…

een, twee hupsakee, wie doet er mee met het maken van een rijm nodig is: wat lijm aardig wat woorden een pet die je dan opzet en je voelt of je een blij of droef vers bedoelt een pen, potlood of p.c.…

niets meer uit je handen komt laat ze dan maar leeg laat ze dan maar los laat ze dan vooral niet tot vuisten ballen niet laten gaan niet laten slaan Laat ze vooral elkaar kruisen je handen vouwen je ogen dicht moment voor gebed gedicht of hartenkreet Laat je handen dan schrijven dan componeren dan schilderen met het potlood, de pen…

Dus pak je pen, laat niet met je sollen, zolang je nog zeggen kan, ik ben slim!…

Ook zag hij een vrouw van wie het bestaan met geen pen te ontkennen. Ze paarden en hadden geluk. Toen hij later tot zijn verbazing het leven moest laten liet hij één boodschap na: als jullie mij gaan verstrooien ga dan met je rug naar de wind toe staan. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2012.…

‘U bent weer aan het hyperventileren’ - Gebroken ribben, zeven, pen in arm - ‘Hoe komt het dat u zo moet transpireren’ - Ik ben in shock en heb het vreeslijk warm - ‘Allez nu op uw rechterzij proberen’ - Ik zit verstopt tot aan mijn endeldarm En ik begin alsnog te protesteren Mijn polsslag slaat met wild geraas alarm - De inquisitie van…

In de pen of in het zwaard?…