Alle inzendingen over Leegte om te vullen

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

Het klinken van de glazen vullen de leegte de nacht brengt de kwetsuur -met witte lijnen bezegeld- in de vroege ochtend aan het licht Hartgebroken op een nuchtere maag je moet operatief verwijderd worden hij neemt alleen mijn temperatuur op Koortsig stoot hij jou voor me af Een naam en nummer op het blaadje Meer ben ik niet voor mijn kwakzalver…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

ik zoek naar iets maar weet niet wat of hoe het is weer die leegte die aan me knaagt... daar, zie je dat? dat donkere, bodemloze gat het valt niet op te vullen toch is er nog geluk zo af en toe... geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat?…

een huis is een rechthoek om de ruimte het lichaam omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte de vogel en de boom en de wolken en de zon en de vijver worden zich schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden zonder moeite is alles, wat het is: de precisie van de werkelijkheid degene die…

Ik kan geen leegte vullen met wat had kunnen zijn de dagen vragen niets dan verder zonder pijn een leegte, geen herinnering van jaren, die niet waren gewoon achter behang geplakt goed verstopt, tot echt verdwenen dat het verleden niet ook de tijd van heden nog komt lenen. maar leven leeft zonder de spijt van een verloren tijd.…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…

zich vullen met vertederende zinnen…

stil, sluit je ogen vang de warme zon waarvan je niet wist dat dit alles helen kon zo kan de leegte heilzaam zijn…

Stukgebeten door elke ademtocht, in de traagheid van mijn slapen, vullen onzichtbare kwelgeesten mijn ziel, ik kan het licht niet meer bewaren. Mijn huid kleeft aan het laken, tekent tralies op het raam … tot de leegte zich vergrijpt aan mijn ingekraste naam.…

Het vroeg wat van mij in tijden van wanhoop en daden: terugkeer tot de bodem om de leegte weer opnieuw in te vullen. Ze waren schaars die dagen zonder onrust en spanningen in dit leven. Anders, als in vorige levens. Jij was daar gebleven als steen en water, adem en lucht, gelijk de kerk, waar ik je trof.…

ik verloor de toekomst bij het vinden zocht het verleden te vullen om opnieuw mijn oude ziel te binden beloofde me gouden bergen droomde van zuiver geluk maar de waarheid wenste mij vooral te tergen mijn ogen te openen met een dwingende druk ik draag de leegte onder mijn armen als een onzichtbaar bezwaard gewicht maar neem mijn…

Ze kan soms helpen leegten te vullen. Mededelingen te doen De waarheid verhullen. Ze kan zelfs verzachten, de waarheid ontkrachten. Slechts enkele woorden vertragen de tijd; Een verrukkelijke waanzinnigheid. Rondom woorden en letters. Bij tovenaars en ketters.…

Mijn hoofd lijkt over te lopen Gedachten vullen, en meer Mijn hoofd begint te bonzen Ad’ren zwellen meer en meer Mijn gedachten vullen de leegten Die er eerder waren geweest Mijn denken voert de boventoon Ontspanning geeft de geest Welhaast lijkt alles te ploffen Geen ruimte is er meer Mijn slapen die blijven kloppen Mijn hart die gaat…

De dag breekt aan Maar geen zon te zien De leegte blijft om me heen De stilte is m’n enige vriend De herinneringen aan jou zijn niet genoeg om m’n hart weer met liefde te vullen Dagen lang zit ik naar je foto te kijken, alsof ik hoop dat je er zomaar uit zal stappen en me kus Bij het besef dat ik je nooit meer zal kunnen omarmen, je nooit meer…

In zinloos weer geeft staren een richting hulpeloos weliswaar en met een kalme vervreemding langs de naamloze oevers echoot de laatste winter struikelt het zomerpaleis binnen poogt tevergeefs leegte te vullen een koningsspan overziet het geraamte van woest en leeg vult hemelsbreed de ontdooide tuin met stralende schoonheid…

het grote gat dat jouw verscheiden heeft geslagen is niet alleen gemis maar loopt als breuk door alle lagen in het weten dat er een andere werkelijkheid is snel zal leegte zich vullen met tal van lieve herinneringen als vriendinnen die in jeugd en later het leven bekeken uit een heerlijk zorgeloos bestaan nu ben jij verlost…

gestopt is Terwijl de ruimte in mijn hart door blijft groeien Heel kwetsbaar zoek ik iets om de leegte te vullen En de liefde die ik niet meer kwijt kan Moet geschonken worden aan een ander Voor ik mezelf ermee verteer Heel kwetsbaar zoek ik met aanrakingen Die meer zeggen dan woorden kunnen Naar jou, Naar oneindige ruimte om door te…

Er zal straks een leegte zijn die niemand voor u kan vullen een hart is immers klein maar enigzins te hervullen alleen niet op die ene plek speciaal voor u bewaard er is geen gebrek want uw liefdadigheid was goud waard al doet ons dit allen veel verdriet het leven gaat gewoon door maar vergeten doen we u zeker niet we vechten er samen voor…

de weemoed die de woorden wijdt en sluiers legt over de dromen omdat de tijd nog niet gekomen, het afscheid niet genomen, de leegte niet ten einde toe doorvoeld is. Het moeten gaan en 't nog niet kunnen; de warme kleuren nog te fel de dagen vullen met hun gloed, omdat het hout nog branden moet en iedere adem leven doet.…

boeien neen, enkel afdrijven naar een leegte waar spanen ontbreken is verraad aan het licht hoe zou ik dan ooit verder moeten roeien…

Hier moet het toch lukken zulke verten futuristisch in te vullen, simpelweg of erudiet? Fiets je vergezichten naar je binnenste: weeg ze tot jij er klaarblijkelijk een gat in ziet.…

vandaag ben ik alleen, een dag met andere dagen gemeen ik zeg niet dat er dan een leegte is aan gedachten en verwachten is er geen gemis het zijn de pijlers, zij houden mij, met muziek erbij, op de been, en tracht ik boven mijzelf uit te stijgen in stilte, wandelend naast het water met aangrenzend groen laat mijn blik zich vullen al…

Trekt U mij naar u toe en wilt u de leegte vullen, met Uw eigen hart? Daarom zal ik niet vluchten maar zal ik gaan als een lam. Ik zal mij geven! Door deze dood zal ik leven; vanuit de leegte hoor ik Uw stem. Sla nu de spijkers en ik zal schreeuwen, tot de laatste druppel zal ik gaan.…

een oneindige leegte genoeg kans om hem op te vullen maar toch wil ik dat niet kunnen de leegte steekt maar geeft een gevoel van veiligheid en rust niemand die iets weet over al mijn leed ooit ga ik zeggen dat het me speet hoe ik al mijn problemen verkleed dagelijkse twijfel moet ik mij openstellen?…

van onbeschreven blad vullen.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

vullen met ons geloven dat de werkelijkheid altijd een stapje verder ligt…

Hoe leegte je hart kan vullen heb ik nooit eerder geweten Heel veel moeite heb ik gedaan om je eindelijk te vergeten Mijn ogen gevuld met tranen als ik naar je foto's kijk Die verstopt lagen in een lade die ik,normaal gesproken,ontwijk Een zware brok in mijn keel als gedachten aan jou het winnen Ik wil je zo graag terug maar weet niet…

Om de eilanden van slib in het moeras stijgt het peil, de vissers zien hun wereld wijder worden, ook oude beddingen vullen zich, het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad…