Alle inzendingen over Levensvragen

Soms bespringen je vreemde dagen van sombere wolken, prille voorjaarszon je blijft dan zitten met vele levensvragen en ziet de papegaaien op het droombalkon dommer dan de nacht zal ik nooit worden wanneer jij mij aanzet tot de liefdesdaad zal ik niet in prille onbekommerdheid zwijgen maar houdt ik mijn kartonnen zwaard paraat doch de voorjaarslommer…

onze openbare bibliotheken Wordt tegenwoordig landelijk verspreid Een gratis blad voor als u teveel tijd En geld heeft zonder last van hypotheken Ook voor degeen die niet heeft gestudeerd, Het naadje van de kous zou willen weten Van de processierups en muggenbeten Raakt met dit magazine nooit uitgeleerd Waar kunt u heen met al uw levensvragen…

rond zachte vleugels boven bomen hangt het aardse van de weg daaronder schemert schaduwleed in krullen rond de oudste stam er blaast een zucht, tot lucht gekeerd en bladeren vereren thans een storm vol pirouettes nooit geleerd maar altijd in de levensdans van nu draag ik gebogen dagen en ik proef het wijnrode grand cru van diepe levensvragen…

Levensvragen verder reiken, een zwijn wordt meestal vastgehouden geslepen en verchroomd bij bewustzijn, ongehavend uit de strijd opnieuw is gevormd het voorzetsel dat bestond, hevig strijd heeft het gevoerd. Het doek schittert als vanouds, boekte een verdiende overwinning het is mooi eigen fouten te herkennen.…

zomerwarmte hangt op plaatsen die al veel te lang zijn stil gebleven bloesem spruit de bomen uit het groen dolt met de bloemen zal schaduw in de warmte gaan benoemen als rijpe rust die volle vruchten geeft weet dat je weer leeft op het hoogtij van de zinderende dagen een rijke herfst geeft antwoord en voldoening op je meeste levensvragen…

’s Nachts, in een vonk naar genegenheid houd ik mij verborgen voor een stroef ontwaken van de dag Soms kleden warme woorden mij als mijn naakte ziel er verloren staat verkleumd, stil en aangedaan dan is mijn huid als blank hout onder een schors van levensvragen is mijn lijf als een ivoren toren in een landschap van illusies beweegt…

Als leven je uitdaagt met sterven en tegenslagen wat is het wat het je ook stelt aan levensvragen. Wat kan krinkelen en zeuren wat kan je opbeuren breekt bij jou herhalend als weet dag en nacht binnen nu 't reikhalzende minnen nooit meer zo zal herbeginnen. ©…

Koele adem laat vredige rust komen op het veld, waar elke levensvraag landt. Het duister heeft kunstzinnig verstand, schept schimmige beelden uit stille dromen. De nacht wenst dit houwwerk in te tomen, wacht af, door zegenrijke geest overmand.…

Wat doen we hier eigenlijk, vragen we ons niet af zolang het huppelen van wijsjes uit de luidsprekerboxen voortgaat, in de bomen hangen ze onzichtbaar, en wij maar denken dat het vogels zijn die kwinkeleren – wat doen we hier? Eerst eens voelen of de voeten warm genoeg en niet al te pijnlijk verknobbeld zijn, dan even goed luisteren…

Zeg moeder Aarde weet u nog of ik in de ochtend of in de avond werd geboren, want ik voel me zo verloren drie zomers lang was ik een blonde zwaan maar u liet me in de waan van een heel klein lelijk eendje wat is er over van die dagen nu ik alles alleen moet dragen ik heb nog zoveel levensvragen aan u lieve moeder Aarde drie winters lang…

Koud kon het zijn op vergane doordeweekse dagen met tal van levensvragen over wat zal komen, men kan van die dagen leren wat ik kan verdragen. Bracht het mij echter echte wijsheid bij, de zon schijnt soms zo bleek als hij mij aankeek word ik elk jaar pas weer echt blij in de maand mei.…

Zo moet dan ook sterven zijn als het afleggen van gewaden te wijd voor kleine levensvragen te nauw voor sturm und drang in veel te strakke naden Zo moet het zijn als het achterlaten van gedachten van dromen, wensen, daden liefde in goede en in slechte dagen aan vriend en vijand of aan wie het wil want blijven doe je toch een beetje…

In de hete zomer van 2019 smolt veel, zoals ijs op een knisperende hoorn voor een deel daarnaast vele gedachten die spontaan welden aansluitende dagen die voor de hittegolf telden. De kinderen en de vele oude van dagen ze smolten zonder om clementie te vragen. Pas toen de hitte en hun plan weggetrokken was voelde menigeen zich weer beter…

Ik sluit mijn vierde ronde in het park en hoor alleen knerpen van het grind triest, dat pas in eenzaamheid de God herontdekt wordt als een vergeten vriend toch, geen woord dat wij delen noch sterfelijkheid noch onsterfelijkheid die ter sprake komen en als er waren grote levensvragen die zijn al lang beantwoord of wachten in de schaduwen…

Waarom zijn er de misdeelden die verlamd en overstuur zich aan levensvragen wagen die geen antwoord meer verdragen en dus wachten alle dagen tot het allerlaatste uur ?…

Leven, dit grootste luidruchtige dan weer stille wonder vertel mij gerust waar loop ik op dit tijdstip onder. Was juist zij geen bijzondere unieke levensblom wend je macht gerust aan vorm haar toekomst om. Laat de dood haar nu nog eventjes niet grijpen dit stervend nijpen is nu nog niet te begrijpen. Zelfs de heggen ogen apart naast het akkerzwart…

Herinner mij mijn zonnedagen, warm en goudgerand, ten langen leste opgebrand aan verdorde antwoorden op al mijn levensvragen……

Als rechtgeaarde Rosenkruiser hanteer ik andere wetten dan de geijkte religies, ga ik veel dieper op de levensvragen in en geloof ik in de onbegrensde vrijheid van de menselijke geest. Er hangt al jaren een Engelse graalridder naast mijn bedstede, die mij via hocuspocus in verbinding stelt met de eeuwige ziel van Christian Rosencreutz.…

Telkens weer m'n levensvragen anticiperend dus je ging nog dieper intrigeren, geliefde geduldige leermeester Dankbaarheid immer vetjes troef getuigend van immense geestelijke Rijkdom, waanzinnige blijdschap, begeester. Dat kleine laatste lief zinnetje: tot morgen; bleek dan toch een piepklein leugentje, je rijkelijk vergeven.…

is aangedaan Maar we blijven liever dwalen in het steeds maar verdergaan verliezen ons steeds meer in ringen aan de oppervlakte en in het nutteloze drijven van onze rariteitenkabinetsgeest ze noemen me dan, zo nu en dan, de dorpsgek waarom dat zou je ze moeten vragen misschien omdat ik een beetje anders ben doorspekt met een bergje levensvragen…

Zo als we waren dragers van beloftes, er ligt een grotere levensvraag, onderhuidse spanning in Drenthe dicht bij de hunnebedden. Schoffelend bij de violen plant hij dille en jasmijn, Spaanse margrieten, vergeetmenietjes, bieslook, hij knot de wilgen schildert 's avonds zijn stilte.…

dit zijn is het bindend pact de speling der natuur het vel strak op het frame van bestaan dat trekt met ‘t krullen van tijd mijn huid slinkt en krimpt mijn kim daalt neder verstrijkt tot avonduur bochel schaduw verzwindend het tafereel zo is mijn verschijnen versneden naar binnen het moment kromt naar willekeur de kruin uit zichzelf naar…