rariteitenkabinet
Verdergaan steeds maar verdergaan
we reiken naar de piekmomenten
in ons stoffige armzalige bestaan
zoeken hier en daar geluk
zonder ergens echt thuis te komen
we strijden door, zo rucksichtloos
en onbarmhartig nemend en verlangend
zonder ooit iets terug te geven
de eenzaamheid in ons verdringend
op zoek naar glimpen van geluk
we staan op bergen van goud
op stil zand dat ons elk ogenblik
de diepte in kan zuigen om te vergeten
wat ons door anderen is aangedaan
Maar we blijven liever dwalen
in het steeds maar verdergaan
verliezen ons steeds meer
in ringen aan de oppervlakte
en in het nutteloze drijven
van onze rariteitenkabinetsgeest
ze noemen me dan, zo nu en dan, de dorpsgek
waarom dat zou je ze moeten vragen
misschien omdat ik een beetje anders ben
doorspekt met een bergje levensvragen
want soms doet mij het leven een beetje pijn
AL durven and´re halve en of hele zolen
mij gek te noemen en misschien wel vreemd
om de wegen die ik in wil slaan
dan overweeg ik stilletjes bij mijzelf
waar zoeken zij de zin van al het leven?
Geplaatst in de categorie: vrijheid