Alle inzendingen over Libelle Waterkant Natuur

Een wijze walnoot groent onder de zomerzon bruint in het herfstlicht Een jonge walnoot in de bloei van zijn leven een en al frisgroen Stam in zilvergrijs hier en daar donker gegroefd jong van geest, nog steeds…

Lopend in uitgewiste sporen neemt de natuur mij in zich op ik ben waar niemand mij kan horen een krijsende papieren prop rollend langs rulle waterkanten laat ik alle woorden drijven van de gestorven bloedverwanten die mij hartenkreten schrijven op hoge toon snijd ik hun fluitjes uit dode stengels van het riet door deze zingende geluidjes…

Boven- en benedenwaarts de poel blijft de natuur immer verbazen; over dat met waterlelies overdekte voorjaars paradijs; dat kwakend, zoemend en kringelend zijn eigen weg gaat en iets van de ziel van de poelgeest verstaat.…

ik laat me spindokteren door 'n libelle met een meerkoet aan mijn zij snap jij 't of snap ik 't mijn hoofd kan er al lang niet meer bij…

jij zoekt nu de rust natuur klinkt toch enigszins wat zuur je zit op jouw visstoel hengel in hand vlakbij de waterkant maar owee wij dieren vrienden leven met deze ontspannend zwemmende vissen mee prettig levend in sloten meren en zee veelal teruggeworpen enorme stress hengelaar bedenk dit allemaal het is beslist…

Mooie Kleine Libelle Vanuit de lucht Je vrije vlucht Zit Je nu met je Wonderlijk mooie tere Vleugeltjes op mijn huid Even landen bij mij met mij…

altijd elke juni kwekke kuikentjes in mijn waterkant hoe klein zijn toch die donsjes dit jaar zeven gekropen op de kant alle lentes nieuw leven kleine teentjes wenend tuitjes zittend bij de eendjes aan hun waterrand…

Valavond aan meer – met een lantaarntje naast mij, lees ik mijn libel(le)…

Zomer aan de bommelrivier met de dwaalgeit op het grasland appels, peren, geur van gier een salade in een picknickmand insecten zoemen boven water rijmend, dansend, licht in vlucht lunch bij de oever van een prater een ballerina in de zwoele lucht.…

De wereld is van de libelle in het zonlicht van de verdwaalde stad bij de vijver van de spiegelbomen zoete geur van zomerse heimwee in het regenwoud van het stadspark bij het eenvoudige burgergraf en jij die altijd in die jas zit die je bij me bracht in de nacht.…

Jong loof langs het bosven Waar dodaars baltsen Bladeren weerspiegelen aan de oeverrand Salamanderlarven aan de waterkant Zacht ruist de zwoele wind Dit feeërieke plekje waar je gedachten terugvindt Hier laat natuur je geest behagen Het verleden zal z’n aandacht vragen Je bent van bruggetje naar bruggetje gelopen Een hazelworm over het…

, van puur natuur, langs lang vervallen watermolens, waarvan er een paar idyllisch gerenoveerd, als romantisch eethuisje Voor ons beiden, de eindbestemming, van een uitzonderlijke, unieke wandeling, volop perfect gekruid, met prikkelende, instinctieve Bach-gevoelens…

schilder heeft zich hier ingeleefd En zij bij het bruggetje dromend in het zonlicht keek Energie zal men hier niet verslinden Net als de zachte stromen laat je dingen gaan Hier weet je de weg te vinden En maakt natuur de mens voldaan…

schichtige vissen donkere silhouetten stille waterkant…

De zomeravond langs de waterkant geeft zicht op een souvenir.…

Aan de waterkant ziet de dichter dichterlijk chique reflectie.…

Door stilstaand water spiegelt een heldere blik aan de waterkant.…

Ik zit op mijn balkon Speel op mijn ukulele en zing Plotseling land er een libelle op mijn arm En blijft even zitten Verwonderd kijk ik naar dit mooie diertje Een innige ontmoeting…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

De golfjes op het water wiegelen giechelend hun kleinheid in het licht. Zo ridiculiseren ze de grootheid van de wereld, die onstuitbaar voortstuift over de bochten van de smalle dijk. Zo negeren ze (on)opzettelijk de ernst van een hand, die met kennis van zaken jonge oeverplanten plukt. En zo geven ze vrede aan de vissers…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

vroege koude zon meeuwen langs de waterkant maar ik fiets verder…

een geasfalteerde autosnelweg met een berm ernaast, de waterkant eenden lopen langs de brede rijweg en een nijlgans aan de overkant bomen in een rij voorbij de rondweg kale weiden aan de schaduwkant de konijnen hollen langs de sluipweg vogels zichtbaar van de onderkant in mijn auto zie ik de natuur als een film gewoonweg paraderen tot…

elegant, zo is de natuur op zijn mooist wij zijn niet meer bij elkaar in die droom van vragen in een gesprek zonder antwoorden en opnieuw die stilte in jouw trouwe idioom.…

In de ochtendschaduw van het leven kun je somber of gelukkig zijn Niemand weet wat de dag zal geven een donderbui of zonneschijn Leef het leven als het kan bewust en optimistisch want het duurt maar zo even (gepubliceerd in Libelle nr. 34)…

De per spoor getransporteerde arbeidskrachten Zijn tezamen slechts een kleine vijf procent En nog meer beperkend nieuws werd er bekend In Flevoland geen treinen in de nachten De oplossing is klink- en zonneklaar Van nu af aan Libelle Zomerjaar…

Twee libellen vliegen dansend boven elkaar.…

Zo af en toe hoor ik een karekiet en ‘s zomers zie ik de libellen zweven. De karpers gaan in ’t voorjaar flink tekeer, als de natuur hen roept om te gaan rijen. Ook stekelbaarsjes zijn dan in de weer, met heel vakkundig aan hun nest te breien.…