Alle inzendingen over Liefde Ongelijkheid

heb jij nou ook dat gevoel je weet wel wat ik bedoel dat het ongelijk is verdeeld met wat het lot je toe bedeelt…

Gegeseld in tijd gevangen in ruimte gegijzeld onder de zon en vastgelegd in wetten pretendeer ik vrijheid in een ongelijke strijd.…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…

: het is al laat doch één pas wordt ons gegund, er zijn zomers waarin álles kan, en waarin niemand ontkomt aan mijn grote, droge liefde…

Op vleugels van ongelijk stort ik neder, op vleugels gezalfd met olie stijg ik weer op kom naar je toe met een veer in het Woord leg ik mijn hand in het Woord is het goede stroomt de liefde de barmhartigheid maar ook de pijn van het vervolgde volk mijn broeders en mijn zusters de haat die ons verwondt om het breken en delen…

Jinek een ijskoning die veel warmte weet uit te stralen en verbaal duidelijk en inhoudelijk sterk is maar het blijft een ongelijke strijd Jinek Deelder..en de winnaar is?…

Als er niet meer wordt geschreven en ook niets meer wordt gezegd, als iedereen is moegestreden van een ongelijk gevecht. Is dan eindelijk het leed geleden, Of zijn we dan geknecht? Dan rest alleen nog stilte, Die meer dan alles zegt!!…

maar er komt een eind aan dat ongelijk want de wereld wordt steeds warmer!…

Je kruk tikte als een klok op de stoep in plaats van de voetstap van je linkerbeen dat al was gevallen in jouw ongelijke strijd tegen ongeremde celgroei…

Ben buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb…

ben onkruid niet eens een plant toch bloei ik zijn mijn wortels navenant ik ken de grond nooit vastigheid vocht en stenen daar beneden toch bloei ik ongelijke delen in unieke pracht kom maar zon jouw lichte handen branden kracht…

Vanuit mensenrechten bezien, heeft ieder mens recht van spreken. Vanuit ieders standpunt beschouwd, heeft ieder mens gelijk. Lang leve onze rechten en regels. Hoera voor toegegeven fouten! Eindelijk en nog steeds! Samenwerking wint het van de strijd.…

Ik zag je pijn, je onmacht, je ongelijke strijd. Dat ik niet kon helpen, dat is wat me spijt. Toezien tot het einde, het kwam steeds dichterbij, Maar ondanks deze ziekte was je soms nog blij. Voor alles wat je leven volmaaktheid had gebracht. De liefde van je leven zat bij je dag en nacht.…

De wereld is mooi het leven is lang er is eten genoeg en liefde voor iedereen en daarna komt nog de hemel voor eeuwig en altijd maar soms gaat het even mis maar het komt ook wel weer goed wel jammer maar zo is de wereld ook nog eens goed en kwaad wit en zwart geluk en ongeluk zo is de mens en zo is het leven het is ongelijk verdeeld…

Het festival dat gaat komen zal vorige edities overtreffen. Het wordt het eerste festival waarop gelijkwaardigheid landt en voeding vindt. Het dak van de wereld komt omlaag, Niemand zal meer te veel boven een ander kunnen uitstijgen. Himmelhoch was voor velen te hoog. De wereld wordt eindelijk bevolkt door gewone mensen. Hoe toch…

Aan de andere zijde van het hek is er meest leed en lijden En strijden gelijk met ongelijk geluk met ongeluk die elkaar.... in de wielen rijden.…

Ondertussen zagen wij, in liefde, zittend aan de rand van de zon, glas Castelli Romani in de hand wel zeven schepen tegelijk in beeld. Niemand die het zal geloven, van die zon, die olijven en die wijn, van die liefde en de dood.…

intens Stel toch sarcasme in het ongelijk Wanneer ik bekaf door mijn haren strijk Naar de voltooiing van een leven kijk Wil wiegen toch de moegestreden mens Zijn ziel ontvangen in uw Raadselrijk…

Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

er is wat afgeschreven vette enveloppen vlogen uit mijn hand tussen de tanden van overige bestemmingen ik heb het niet meer zoek een nieuw verband niet meer dan vloeipapier in stukken gescheurd bijeengehouden met handgaren van ongelijke lengte…

veel gezeur en veel gezeik want volgens ma heb ik ongelijk ik ben dom bezig en denk aan mezelf maar kijk eens naar haar ze lijkt net elf ze kijkt naar een ander maar nooit naar der zelf want stel je voor je ziet jezelf…

De laatste foto is nog niet gemaakt het slotwoord niet gevallen huivering van hoop wankelt in ongelijke strijd met het onvermijdelijke laat me je kussen in de warme wind van verre sterren dromen tot die tijd…

Aan veiligheid heeft iedereen behoefte, Het is alleen zo ongelijk verdeeld. Behalve als het toch geen donder scheelt, Als waar je komt het wemelt van geboefte. Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

kom toch uit die eeuwige verdoving en leuter niet zo over oplossingen over gelijk en ongelijk in ’t verleden schreeuw jezelf en de wereld wakker we hebben jullie zo nodig om samen in vredesnaam de oorlog te overstemmen…

Het lijkt er op of het geweten knaagt Aan dokter Karazic die indertijd De moslims in een ongelijke strijd Gewetenloos de dood heeft ingejaagd. Want schuldbewust heeft hij nadien geschreven Hoe ieder mens het best gezond kan leven.…

De ezel die geen ongelijk bekende Bleef weer eens koppig balken tot het ende.…

Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

ik nu nog kon tranen huilde ik met liefde mee geleefd, wild en onstuimig ik proef het zout, kind van de zee…

De eenvoudige goudvis ontvangt zichtbaar zacht liefde van een stille man sereen gescheiden door de glazen muur alleen. De dood verbreekt tere wonderlijke banden tussen ongelijk leven haar nuchtere vader ontroostbaar voor even.…