Alle inzendingen over Magere Hein

toen je later door magere Hein werd gekust wist ik zeker, hier valt iets te vieren.…

Hein hebben ze hemels lak aan aardse schijn…

na iedere donkere nacht komt een lichte dag maar de onrust blijft zoals ook nieuwsgierigheid naar het gewenste einde terwijl de zorgen doorgaan om nieuwe besmettingen de strijd tegen het virus is als zandkastelen bouwen terwijl magere hein beukt als zware storm op strand die met getijden stromend steeds weer de gaten slaat die jij…

hein alsook kritieke momenten blijven in mijn gedachten omdat ik niet aanvaard dat de prijs voor leven wordt betaald met dood wat mij staande houdt is de trots die ik ervaar aan knuffels uit respect die mij stilletjes bedanken voor de aandachtige zorg die ik geven kan en mag…

Arme bejaarde, zo vol van een diep verdriet, hou toch zicht op nog heel leuke dingen: er ligt nog veel vertier in het nabije verschiet, dat jou kan meevoeren als je er voor open staat, zodat je het lied uit volle borst mee kunt zingen, totdat Magere Hein met jou het toneel verlaat.…

Hein niet herkennen in de glazen bol die aan de hemel hangt…

Magere Hein gaf mij zijn koude hand en sprak: Kom even bij me staan Hou jij mijn zeis heel even vast 'k Heb nog een lange weg te gaan Hoe zijn mijn kansen? zei ik stoer Heb ik bij jou nog wat krediet Of ligt de dood reeds op de loer En weet ik het alleen nog niet.…

Ik sta nog vol in het leven, gebruik crèmes om mijn ponem superglad te strijken, welke sores dan ook, oj, het is mij om het even, zolang Magere Hein nog niet om de hoek komt kijken.…

Geprezen het bejaardenoord waar wie je was niet langer telt en angst in zorg wordt gesmoord; waar dood met leven samensmelt en 'Magere Hein' reeds aan je zijde geduldig wacht op 't laatste woord.…

Heinen…

hein op het grauwe plein het grenzeloze Plein der Hemelse Vrede…

De Horlepiep Nee, Magere Hein ontloop je niet, ook als je hem nooit hoort of ziet. Met scherpe zeis en in ’t geniep danst hij stakerig de horlepiep. Ik lach en schater; hoe macaber wijs en lied ook zijn: zijn knekellied verdriet mij niet.…

We worden ouder, gelukkig maar, er zijn er zat, die 't niet halen gezin achter moeten laten omdat: Magere Hein hen kwam halen! Dus, we worden ouder, prijzen de dag elke dag opnieuw omdat, als je daar de waarde niet van ziet, beleef je immers het leven niet?…

Ik dan weer: welnee man je houd je groot hij, ik kan niet dood, ik ben magere Hein Aha, drink dan maar een stuk in je kraag! totdat ik zijn kraag vergeefs moest zoeken Eensklaps zag ik onder zijn jas geen maag ik kon wel alle duivels uit de hel vloeken Ik liet Hein voor wat hij was. Yes hij zoop!…

In de grond is magere Hein een lekkerbek. In de mist over de graven: een kamertje bij haar thuis. Grijze duif staart naar de buis, herkent haar niet. 'Ik heb maar twintig graden en de televisiegids geeft geen goede programma's. Gij slaapt toch niet met die man van beneden? Hoe kunt ge!…

Toch teveel want feitelijk moest het lager zijn Ik pers niets meer door mijn keel doch van ver nadert magere Hein Ik heb volgehouden tot het einde zie mijn lichaam maar eens bloot Het lijf onder mij dat wegkwijnde ligt thans in een mooie kist..dood…

Ze waren slim, deden dom Weinig mocht en alles kon Niks verloren Liegt het geraamte De zwarte zon, mijn schaamte Nee geen engeltjes Magere Hein Zit op schouders van bengeltjes Roept mijn naam Krassend geluid Huid voor faam In stilte schreeuw ik het uit Je was hier eerder, altijd geweest Het stroomt, blijft kleven Daar stonden wij in…

plaatsen van vertier Licht lijkt verrast als Duisternis verschijnt voorafgegaan door Schemering verbaasd kijken ze naar vormgeving kleur contrast geaccentueerd door Lichtflits die verdwijnt Licht zegt hallo wat krijgen we nou zijn jullie niet wat vroeg maar het duo mompelt iets van feestdrang nieuwsgierigheid tijd genoeg om Schaduw als Magere…

zo zal het ook blijven Een jeugdig gezicht, niet gerimpeld, geplooid Wordt door de getijden leerachtig gelooid Gebarsten dromen – gebroken scherven De nu hoopvolle erven – juist, ook zij moeten sterven Zo was het altijd en zo zal het ook blijven Een eeuwig leven is geeneen beschoren Niet aan dartele jongen, niet aan kalme senioren Want magere…

hier die zeis, gij bleek skelet, en doe die kap eens af dat ik verdorie zie wie ik op zijn smoelwerk veeg gij wilt mijn leven? hier, ge krijgt het verpak ik het in papier of in gestrikte schrikkeldraad ik zal wel sterven heb wat geduld en pijn dan zoals ik…

In plaats van ‘Mager’ moet dus voortaan Hein gezellig dik, volslank of mollig zijn.…

de dood is niet genadig, verwacht maar immer onverwacht de dood is een kankerlijer de dood is een hartenbreker de dood is ongeneeslijk ik zie Hein van dichtbij, een onredelijk figuur, neemt levens hij kan niet anders en ik steel elke dag die ik maar stelen kan…

je zeis is botter dan je woord je maait geen oogst omdat je voor de dood al lang verloren bent…

Pas na het nagerecht had deze slanke vent z'n ware naam gezegd: 'Ik sta als Hein bekend.' Het duurde slechts seconden, tot Hein als afscheidsmaal de vreter had verslonden, ons aller kannibaal. Hoe bleef-ie mager? 'Ja,' zei Hein, 'Ik weeg geen fluit. 'k heb anorexia, ik kots er alles uit.' Was dat dan niet gevaarlijk?…

‘t Galjoen was wat sneller dan Peer's Brigantijn dat deed hen ontsnappen aan Magere Hein want waren ze wel door de Schuymer gepakt dan had -ie ze met wellust de koppen afgehakt Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, soms heb je mazzel bij de V. O. C.…

front en weten van geen zorgen, van geen plichten je kunt ze nooit van arbeidsdrang betichten ze existeren slechts als vagebond wellicht is er een zweem van jaloezie omdat ik veel te zwaar ben om te zweven mij slechts ontpopt heb tot een mopperkont de ponden binden mij aan slappe grond toch vind ik troost in dit verlicht gegeven: hoe mager…

Lang genoeg geleefd Hein komt ze halen…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…

ik hou van je magere armen ik hou van je kleine borsten ik hou van je ribben die ik tellen kan ik hou nu eenmaal van mager ook als ik boodschappen doe bij de slager…

Refrein: Piet Hein, Piet Hein, Piet Hein Zijn naam is klein, Zijn daden bennen groot: Die heeft gewonnen de Zilvervloot! Zei toen niet Piet Hein, met een aalwarig woord: 'Wel jongetjes van Oranje, Kom klim reis aan dìt en dàt Spaanse boord, En rol me die mat van Spanje!…