Alle inzendingen over Marco van Basten

Regen verdicht mijn zicht en haar kilte omwortelt mijn gemoed Ik verhout tot alleen mezelf en wacht achter verharde bast op lente…

Hij bracht veel vrouwen buiten zinnen en mocht royaal bij de kassa innen. Hij leek een stoere, met veel bravoure. Maar zong voorbarig : "ik ben binnen !"…

zij schilt woorden kerft de bast stilte valt in zwart verwrongen klanken drijven kleurloos af onbeschrijflijk is de leegte van het wit dat overblijft…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

Ik heb me fraai Uit de dienstplicht geluld Nee hoor, dat kwalijke Militaristische Heeft mij destijds al Met huiver vervuld Marco Bakker (Scheidend commandant van de strijdkrachten Dick Berlijn ziet wel wat in herinvoering van de dienstplicht.…

ik eerst de weg naar haar roots moeten volgen om dan via osmotische oases langzaam omhoog te geraken in een steeds soepelere bast waar wind en hemel spelen met vrijheid als gast…

in het leven heeft hij weinig te wensen maar soms hoor ik zijn takken zuchten om de ene naam in zijn bast gekerfd…

een plataan schilfert stuk naakte bast blootgelegd kwetsbare groeipijn oud vel valt in stukken af maakt plaats voor nieuw omhulsel…

Reeds juicht Oranjes voetballegioen: Het ongeslagen elftal van Van Basten Dat zelfs de sterke Tsjechen overklaste Wordt straks in Duitsland wereldkampioen. Dat moet een makkie zijn naar hun idee, Want Macedonië doet daar niet mee.…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten…

ik rij bomen rijden mee stam na stam bonkend hortend stotend schampend basten gierend sapstromen overkokend stomend sissend diep door rood…

Even denk ik aan jou Even vlug even gauw Dromend op mijn zij jou in mijn gedachten Denkend aan de toekomst en wat te verwachten Glimlachend, denkend aan daarnet Aan die paar gestolen uren in bed Alsof het nooit anders is geweest Zachtjes knuffelen, onbeschaamd, onbevreesd Je hoofd op mijn borst luisterend naar het ritme van mijn hart…

als ik leven was zou ik poreus wezen met fijne draadjes aan de bast geplakt die laat zien dat de mens diep is gezakt omdat ze niet over mij willen lezen als boom sta ik onduidelijk op papier begrijpen ze niet dat ik ook lucht geeft en een spin soms op mijn noeste bast weeft al interesseert dat de mens geen zier mijn bladeren laat ik zo maar…

Muurvast, in m'n gevoel, als een boom met een bast, leven zonder doel. Alleen zuurstof produceren, en zorgen voor nageslacht, dat kan me alleen niet deren, ik had heel wat anders van het leven verwacht...…

onwrikbaar kerf jij al je gelijk in jouw levensboom hars drupt als tranen langs de bast, droogt op tot grillige sporen het contact met helend vergeven raak je kwijt…

in tegenlicht een bladerloze berk een levende ets waar de sapstroom stokt en takken niet meer wringen het licht licht ook de kleinste twijgjes uit met schitterdruppels op de vochtige bast sporen van een late mier…

Ze staan er nature morte onbewogen keikoppig kijkend lijk de dood hun bast doorkerfd lijkt wel schroot ze staan er nature morte onverdroten een landschap met wilgenkoppen aan een sloot…

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten ©MM2009…

Moedig van de drank en voorzichtig na de roes -- valt het leger aan.…

Mijn vrouw is een boom in een park waar we samen vroeger wel kwamen Mijn linkerhand rust op haar bast en voelt haar trillen van de pijn als mijn rechterhand er een hart in krast met twee verkeerde namen…

Een vliegtuig kerft een snee in de bast van de lucht de hemel opent zich druppels vallen als tranen van bittere pijn de wonde bloedt door Zo sterft het gewelf Langzaam maar zeer zeker uit Ongeneeslijk ziek…

Wij liggen tussen basten en zwammen. Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

je woordgebruik is vreemd de diepliggende woorden in een bast van keuvelend bomen wezenloos van afkomst en spruit krenkend in knop die het murmelen van stilte hoorden sinds hij het bestaan in de doofpot stopte van wat in janken wordt geboren…

Ik zag Oranje weer op de tv, De ballen van Van Basten en Van Persie, Die waren raak, elk in dezelfde versie, Is ’78 te lang gelêe? Toch heb ik ook in díe finale zin, Maar dan met Rensenbrink z’n bal erin!…

iets om haar nek, ze was een buik- spreekpop, die als een pratend doorgeefluik vertelde over schepen, over dogen het was niet waar, al was geen woord gelogen maar zij genoot alleen het vruchtgebruik van wat geschonken werd uit deze kruik en debiteerde slechts ons onvermogen het zonnetje brak door en zienderogen werd alles helder, het San Marco…

Samen gaan Ik zeg Dezelfde maan Een stukje geschiedenis Daar aan jullie gracht Leer het samen Daar ligt jullie kracht De oudste Universiteit Oudheid Rechten Vooruit In dit leven Deze wereld Aan je voeten Fijn julle te ontmoeten Walhalla boven de wolken Laat het kolken Laat je Leiden Haec Libertatis Ergo Jullie schilder Marco…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

In het bos staat een boom te sterven met in zijn bast al de diepe kerven van eeuwen weer en wind weerstaan. Hoewel bloesemen niet meer zal gaan, zijn gebladerd nog de vele takken.…