Netgedichten

netgedicht (nr. 46.833):

Een boom

Met liefde kerfde jij je naam
in de bast van een jonge boom
bleef daar toen een tijdje staan
vertraagde tijd als in een droom

Vaak kwam jij daarna nog spelen
speels lachend in het vrije veld
en wat alleen de jeugd kan velen
de dagen werden niet geteld

Nu, staat de boom op eigen erf
volgroeid en rijk aan vruchten
geeft schaduw aan mensen

in het leven heeft hij weinig te wensen
maar soms hoor ik zijn takken zuchten
om de ene naam in zijn bast gekerfd