Alle inzendingen over Melse

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

een huwelijk uit liefde Brengt bekoorlijke verrukking Gedachten ook vol plezier Elke dag en nacht weer zijn hand op haar schouder wie dat getuigen mag door jullie samen te zien voelt zich warmer worden dankbaar voor elk gebaar dat elkaar geschonken wordt omdat je elkaar betekent wordt elk moment gekoesterd door meer tijd en meer liefde…

alweer een jaartje meer tel jij voorbij sara jouw knopen en rimpels die altijd en steeds nog in niets vermoeden doen van de jaren die verstreken al was het voorbij jaar als het leven zelf vol dagen en momenten met prettige vrolijkheid naast tijden van gemis van afscheid ook en schrik eerder en te vroeg dan gedacht en verwacht zag…

als trommels galmt jouw lach mij gul door het hart en hoofd vandaag hoor en zie ik jou weer in de zoete geluiden van de dag vandaag proef en ervaar ik weer de vriendschap die wij bouwden door naast lief ook leed te delen in dagen die ons samen brachten zo stilstaand bij jouw jaardag tuimelen het geluk en het verdriet zoals het weer…

niet elke dag schijnt de zon verwacht niets maar niet voor iedereen eerst dan staat gij open in een landauer spoedt zij zich wellicht naar je toe ongelikte beren op de weg je weet gewoon niet wat je tegenkomt koekhappers meel in de mond kippenstront vannacht was het een ijskonijn in de tunnel van piet hein na twee donkere silhouetten…

Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus te zijn, in het spel van de opkomende wind, maken de houten raderen het meel weer fijn.…

meer nog dan jouw jaren die ik heus vier natuurlijk fuif ik nu de vriendschap die gewoon geweldig is uniek mooi in zijn soort die hand op de schouder om bezorgdheid en begrip dat diepgaand gesprek over onbegrepen dingen die heerlijk droge humor in jou vier ik de vreugde van luisteren met je hart dat overloopt van liefde voor mensen…

jouw pupil is een bolle spiegel die de vonk van de maan verraadt haar zwarte meren en kratermonden die elke voorbije traan slikken ik strooi meel en poedersuiker over de deeg van jouw vel met gulzige maar trage handen kneed ik de heupen van de hinde tot een brood van zonnebloempitten een feest voor de speekselvlokken elke vingerafdruk…

Het kan eenvoudig zijn een simpel Indiaas recept kikkererwtenmeel en uien wat water en olie om te frituren Een mengsel van water en meel kruiden, de verhouding blijft geheim Uien in rafelige slierten gesneden lichtjes door het mengsel gehaald In palmolie gebakken en warm geserveerd een gevoel krijgen dat het zo hoort niet meer…

Toen zong er, zonder zorgen, Daar in de vroege morgen - En dat klonk zo jong, zo blij - Een boer die was aan 't ploegen; Hij zong voor zijn genoegen Een klein, oud lied daarbij. En altijd weer van voren Af aan trok hij de voren Tot in de verte van licht, Met de beide willige paarden Door de rulle wolkige aarde Naar het zilverig…

ik weet zeker papa dat je me horen kunt daar aan de overkant dagelijks via ons hart je weet dus lieve pa dat ik elke dag weer even bij je wezen moet zoals jij bij mij zijn wilt het maakt niet uit hoe oud ik ook word altijd zal ik jou horen zoals ook jij mij luistert in gedachten bij elkaar staan wij vandaag stil in wat het ons betekent…

vlijtige werker poets je handen schraap je tanden beweeg tot ontroeren wek met open mond de lentebloesem waakt zowaar tussen je gevleugelde dromen laat het meel maar stuiven ik zie je op de wind hommelen bedrijf je schone kunsten met zwermende woorden vallen de hemels keer op keer aanschouw je tempel van regenboog geluk wees welkom…

Molens malen meel verrijkt het goud uit aarde in een ongelijk deel. Fossiel gelaagd steen zover de stem kan dragen. over eeuwen heen. Tijd vertraagt de dag op wieken van de stilte, zonder vooroordeel.…

weet je pa ook na vandaag wel zal zonder antwoord het waarom toch mij blijven bozen zal ik tranen huilen van verdriet om het verlies van vanzelfsprekend toch altijd jouw aanwezigheid in het hier en nu maar weet je pa de armen om elkaar trots of troostend knuffelend geslagen zal ik blijven voelen zoals dag in dag uit in voor en…

gist weekt in lauw water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar…

Vandaag stuift meel en wuiven pollen, we veren op uit onze wintervacht, het frisse groen ontspruit uit tulpenbollen, Gods lentelicht schept opwekkracht!…

geef mij je angel en honing kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing kom dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing, kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

waar liefde zich als wingerd hecht groeit en bloeit het nieuwe leven in moeders warme veilige schoot waaraan steeds meer ongeduldig de vader en het broertje luisteren tot op een zomers zonnige julidag het mooiste meisje van de wereld als esmee zich dan tonen laat dit prachtige wonder van het leven sprankelt levenslust en optimisme zoals…

Moeder was kruidenierster in die tijd een zware job de waren werden afgewogen gort, meel, groene zeep en drop erwten, stroop en koffiebonen suiker, zout en cichorei snoepjes in glazen stolpen stonden op de toonbank in de rij.…

Molens malen meel rivieren bloed uit aarde in ondiepe beddingen. Fossiel gelaagd steen zover zijn stem kan dragen. over eindigheid heen. Hoop plaatst de dagen op de tijdswieken van stilte, ook voor onbevoegden. Uit het bundeltje: " Ook toegang voor onbevoegden " Pama…

Uw handen lieten ‘t leven stuiven Gelijk een bloem het gulden meel. En kinderen ontloken, heel Zijig en roze als duiven. Zij moeten langs Uw licht verschuiven Gelijk het schaduwend gespeel Van vingeren, en aller deel Is, dat de dood hen komt omhuiven.…

En heb je, naar mijn last, Al krijt gemengd in 't meel? K. Jawel, mijnheer. W. En steentjes ook In 't krentenvat? K. Ja, veel. W. Nu, àl te veel mag 't juist niet zijn. K. Daar heb ik voor gewaakt. W. 't Is best zo. Maar, die krultabak Kan wel wat natgemaakt.…

Een kind zoekt bevroren zonlicht loopt door het koude berkenbos takken twijgen hangen vol rijp de kleine genieter aanschouwt het haarfijne glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend meel…

bereidingswijze van het dagelijkse brood is een bewogen reisverhaal vol toekomstvragen laat het rijpe koren zich vallen bij het zwaaien van scherpe sikkels geslagen danst het graan heen en weer op de dorsvloer molenstenen malen met scheppende vernielzucht de korrels tussen hen verwondend _ stichtend in de bakkerij mag het gezeefde witte meel…

Als ik je korrels in de molentred niet ongenadig maal tot meel waaruit de bakker brood en koeken bakt dan sluit je leven uit en sterf je onverlet. Je moet geperst, m'n kind, gestampt tot wijn, geplukt, vermalen en tot bloem gezeefd. Je mag niet eeuwig graan en druiven zijn. Ontledigd van jezelf, genoeg geleefd !…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

Wat water wast het zand van woestenij en witte hitte weg - ik haal een gros fijn meel voor brood met boter en een tros van dadels bij gebraad en stoverij.…