Alle inzendingen over Melse

langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid, gouden graan in meel…

maar op in boerendonkerheid de tijd speelt mee dat kleuren zijn verworpen na de schemer van het Drentse avondrood alsof het groen pigment zich heeft verplaatst niet zo zeer rondom de dooie dood en dis van meelderige knollen als ik naar de zwoegers zie van alle uren: geslacht Nachtschade-Gerecht prakkers van het zoete leven en het gele meel…

vandaag vieren wij jouw jaardag jouw kracht ook en jouw passie waarmee jij strijd leveren blijft uit jouw liefde voor het leven de mensen ook om jou heen die jij draagt en jou dragen in tijden van wisselvalligheid die onvoorspelbaar als het weer dan weer heerlijk zonnig zijn of als hagelstenen striemend het gemoed belagen kunnen wij wensen…

het leven lacht en huilt stormend heen en weer slingert hoop en verdriet als de klepel van de klok van ongeloof tot kordaat nooit te vergeten geluk drupt angstige tranen als plots het onzekere de wandklok van leven in schaduw vallen laat de handschoen genomen in zoektocht naar houvast wordt de strijd gestreden om dat te kunnen houden…

in het leven dat wij vieren in wie en wat jij ons bent is er plots de confrontatie met een onzichtbare vijand die ons de adem beneemt de zo intense kwetsbaarheid genesteld in diepe emoties laat zich volhardend wortelen in passie voor liefde en leven dat jij en jou zo graag bemint het zout schreiend verdriet van het schier onverslaanbare…

hoog platanisch zomen eiken dreven, wouddiep eind’loos lang drijvend mijn rede gedachten temperend mijn stierse drang stuivend meel wekt roes, zo rustig stilte dempt mijn zielekwaal in ruis deemsteren de sporen van mijn wereld, hard, brutaal mag magnolia mij redden met schoonheid, geur, in glundertaal ach, ‘k veracht beurzige vrienden…

grazen met vlokken op de lippen trappelend in het rozenperkje nippend aan mijn vijver ik raad de spons onder haar schedel dode cellen die een leemte laten als ze me zo stomp staat aan te gapen droom ik dat ik in melk verdrink toch loof ik keer op keer de Goede Heer dat ze me in mijn hangmat laat slapen ze doet niemand kwaad besmet meel…

Zijn olie en eiwit Waar de plant voor in de buidel graait Dus wenkt hij de gonzende bode met een bloem Zoals een paradijsvogel wenkt met zijn veren De wenk werkt Daar nadert een snuitkever Landend in een warme kegel Een wollige houtbij hangt boven de helmknop Stemt de trilling van vliesvleugels af De plant gunt zijn bode een deel van het meel…

Een vlinder vindt met geloof en intuïtie de juiste voorgeschreven kleur, ter verlichting van de muze, een troost, wat draden meel op stampers samensmelt, waaruit z’n voorkeur zich in het juiste ritme laat raden, vermeldt samen met z’n kroost de zaden van z’n daden.…

(te zingen op de mel. van: Daar juicht een toon.....)…

Dat is even wat anders dan die reclame voor goedkope boter en ik zie een regen van diamanten in haar huid van meel en eekhoorntjesbrood verdwijnen, glimlachen als lieveheersbeestjes op het zachte mos van haar Domburgse duinen, die mij heel vriendelijk uitnodigen om te gaan zonnen als een kaboutertje op haar naaktstrand, terwijl de liefdesengel…

ik vergeet niet papa zolang mijn hart klopt wie jij bent voor mij vertelt het mij steeds met fluisterende stem die mij jou laat herleven als zitten wij onsterfelijk voor altijd bij elkaar…

De bakkersleerling Daan van Geel wou zijn diploma halen, maar had problemen met het meel en vreesde om te falen. Hij zocht de bloem, bestemd voor koeken, die hij voor kerst moest bakken en ging die in een bloembak zoeken in plaats van in de zakken. De baas van Daan was niet zo blij en dacht: 'Hij zal wel zakken.…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

En zij verstuiven hun meel langs de lengtegraden pril als de doorluchte schermen van de bloem der paarden, Pegasus, lichtvoetig zo hun zwermen hem heffen zijn zwaarte te boven, Diepgravend waar hij aanzet om zijn vlucht te nemen, zijn hoefslag de bron slaat in de ader, Het hart ontdooit aan de vonk als Aganippe zijn hiel ketst En de…

Wat je schrijft onthult en verhult De taal is net als een mens die verslijt in de loop van de tijd raakt hij stukjes kwijt, stukjes zin En daartegenin vindt men toevalligerwijs nieuwe zin, zoals een verdwaalde paardenbloempluis De wind waait en de molenaar maalt graan tot meel schuld tot onschuld en omgekeerd En de verloren woorden tot…

Zomers snuiven we het vluchtige meel van molenstenen, malend onder de wieken van de molenaar, Poëzie waait door beide manen, verlustigd in de schaduwen van korenschoven, patronen van de toekomst zijn vervangen in wat ons verder onderscheidt, raakt de verwondering meer bevlogen, waarop nog fraaiere bewoordingen kan bogen, er bestaat…

Zomers snuiven we het vluchtige meel van molenstenen, malend onder de wieken van de molenaar, Poëzie waait door beide manen, verlustigd in de schaduwen van korenschoven, patronen van de toekomst zijn vervangen in wat ons verder onderscheidt, raakt de verwondering meer bevlogen, waarop nog fraaiere bewoordingen kan bogen, er bestaat…

Ze draaien op en af en af en op en omme, zo wit als melk, als meel, als molke en runselblomme. 1896…

Na de regens ademen we het meel van molenstenen, malend onder de wieken van de molenaar, de wind vermaalt de beide kanten van de manen, lust verlengt de schaduw van korenschoven, patronen van de toekomst zijn vervangen in wat ons verder onderscheidt, raakt in verwondering meer bevlogen, waarop de fraaiste bewoordingen kan bogen, want…

De pannen vliegen de rijzen uit En door de hekken waart rondstuivend meel Een graaf loopt gevaar in de loop van de oorlog De vlieg en de panters zijn hem soms te veel Het rondzingend puin klinkt net niet oorverdovend Maar treft keihard adder gebroed in de tuin Waar de oordelen dalen in prijs in de schappen En wagens bij winkels in buurt…

van 't zwanger muskietje Haar shotje gehaald, bij een wijd open deur Dit is een vers... zomerliedje 't Gaat over maand juli vol zon Over twee krekels onderaan een sprietje Terug op die plek, waar hun passie begon Dit is een vers... zomerliedje 't Gaat over augustus in 't land Over een hommel in 't fleurig gebiedje Haar pootjes vol meel…

Geen boômloze kisten, Geen bier dat gaat gisten, Geen gift die je stuit, Geen meel in je suiker, Geen wesp in je ruiker, Geen slot dat niet sluit. En zo ’k in mijn beden Om regels of reden Niet ver ben gegaan, ’k Vraag ’t elk in ’t bijzonder, ’k Heb plaats hier van onder, Vul zelf het maar aan!…

Die gulden oogst, dat golvend geel Is thans bij bakkers en wordt meel. De pelgrim, die hier 't matte lijf, Gebogen op de wilgenstaf, En zat van 's werelds laf bedrijf, Verpoosde op 't vochtig zoden graf, Die pelgrim, 't levens walgens moe, Ging naar de markt en kocht een koe.…

Doch wijkt hij te zeer van de norm Sportief en joviaal, Verschijnt het vrouwvolk, loopt het storm 't Is 't oud bekend verhaal ****** Bij "SEXJUWEEL" van Guus Maris Het was een ritueel Als Mauve's fijnpenseel Maar zelfs een bal van meel Verdween in diepe keel Één slok werd hem teveel Maar hij genas, werd heel Erg…

(*Mooie dochter van de sterren) SHENANDOAH (2) Tijdens mijn leven stroomde ik soms over En bracht ik aan mijn oevers schade toe De oogst was op zijn zachtst gezegd dan pover De kolonist wanhopig, boos en moe Niets te vermalen had de molenaar Gelukkig waren er vlees, vis en kippen Een kleine voorraad meel stond denk ik klaar Het water…

zwart als roet Bij het café van Hindeloopen verkoopt men koffie, koek en bier als de zon schijnt op het dijkie is het goed vertoeven hier De stoomwasserij wast vuile lakens met heet water weer brandschoon en legt ze dan op het bleekveldje dat was vroeger heel gewoon Kinderen werken met veel plezier in de oude bronstijdboerderij malen meel…