Alle inzendingen over Mezelf

met mezelf als baken, kompas 'k weet me onder daken Bedekt door dak,deken en laken al is het.... met 't hart in de keel.…

Ieder mens heeft een grens Ik ben er wel eens over gegaan Ik zie mezelf nog staan Juist door dat te beseffen Kan ik het nu weerleggen En het belichten Door te dichten Ieder mens kan fouten maken Juist dat kan ook je gedachten kraken En het later relativeren Dat kun je ook leren…

Helaas weet ik best wat me staat te wachten Iets dat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

Stilte van alleen zijn probeer ik woorden geschiedenis vertelt bevrijd mezelf in zelfgekozen avond eenzaamheid, papieren zee wanneer ik aan je denk mis ik schaduw, leegte in het alleen zijn is er niemand zoals jij probeer je te begrijpen.…

Je bevestigde mij in trouwe eenvoud van gewoonte herhaalde jij jezelf om getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou die zichzelf was en steeds herhaalde wat zich in mijn trouwe eenvoud bleef bevinden jezelf, vond ik je mooi hoe je mij terug had gevonden.…

Dit gewoon Durven vragen Zonder me bezwaard Te voelen Is een leerproces Daarbij ook : Dat ik Mijn gevoel Serieus ga nemen Waardoor Ik liever Voor mezelf Kan zijn…

Ik koop per week een kilobox bonbons, ik gun mezelf zo’n hemelse traktatie, maar door de steeds maar stijgende inflatie zit in diezelfde doos nu negen ons. Bij voorbaat gruw ik al van het idee dat ik van Sint geen W krijg maar een w.…

Verhanging Waar ik van fantaseerde Heb jij het vannacht gedaan Waar ik toen fictief sneed Heb jij je net verhangen Waar ik mezelf hervind Werd jij nu afgevoerd Waar ik weer Leef Bleef jij willoos in leven…

Ik heb besloten niet te fulmineren, Want dan maak ik mezelf alleen maar kwaad. Nee, deze keer stel ik me kandidaat, Misschien weet ik het tij alsnog te keren. Wees maar gerust, ik maak het zeker waar, Dus stem op Coenraedt: ‘Beter voor elkaar!’…

verloren gelopen in de waan van de dag wil ik verdwijnen in de plooien van de tijd wolken zien drijven tot aan het zwart van de nacht en als een kind schuilen onder een bladerdak voor plotse regen even wil ik zo verdwijnen tot aan de dageraad waar ik mezelf weer vind.…

niets Lijden aan niets is dan weer zo sneu Ik kots van mezelf, ik ben mezelf beu Waarom geen sterke en krachtige persoon Ik faal altijd zelfs als ik droom Ik blijf laat op, verslaap me vaak Waardoor ik chaotisch en prikkelbaar raak Wat weer leidt tot emotie in negatieve zin Ik haat mezelf verschrikkelijk vaak Een spoor is snel gevonden Een…

Ga ik door met inzenden van gedichten voor mezelf en voor iedereen. Ik wil ook graag dank u zeggen aan gedichten.nl En voor al uw lieve reacties zeg ik u : dank u wel...…

"zal ik hoi zeggen" hoor ik mezelf overwegen, of zal ik me dan weer bezeren? Soms hoor ik het water van de douche stromen, als ik erlangs loop onderweg naar de toilet. Ik hoor mezelf dan denken "zal ik erbij komen", dan is de eerste stap gezet. Soms, soms dan mis ik je gewoon zo, zit je daar stilletjes in mijn hoofd.…

Stilstaande tijd, als water aan mijn voeten, waarin ik me spiegel, mijn leven weer beleef, ontneem me de druk van het eeuwige moeten, zodat ik uiteindelijk weer om mezelf geef. Kalmeer me, breng me tot rust, onthaast me, zodat ik eindelijk weer eens kan relativeren.…

ik heb nooit om durven kijken projecteerde in slechte tijden vrolijk zijn om blij van te worden in al die tijd hoefde ik niet te weten wat ik van mezelf en anderen heel snel wilde vergeten nooit heb ik erbij stil gestaan zag bij mijn voeten ruïnes langsgaan van het gebeuren die dag nu moest ik wel kijken naar alle lijken…

Ik ben blij met mezelf. Ik ben blij, blij met ons.…

Een leven vol zoeken vol vragen een zoektocht naar acceptatie door mezelf door anderen acceptatie van mezelf van het onbekende van de wereld die ik ervaar de wereld die invloed op mij heeft die ik kan veranderen die ik niet kan veranderen als een put waar ik uit klim en weer terugglijd als een vuur dat dooft en weer ontvlamt…

vierendelend tot onbestaande uit aardse handelingen en met wat afstand van mezelf word ik weer geheel ik luis de tomatenplant en knijp haar de kop uit…

Ik zie mezelf, herkauwend mijn verhaal, luisteren naar dat van een ander, die een nog boeiender verleden lijkt, en 'k helpen wil meer op te diepen te begrijpen.…

In dit licht geen kleur meer, maar nog wel de huizen, bevolkt, verdraaid, groeiringen van een stad, nooit gepland, wel geplant: mezelf, naakt, vreemd veranderd, kind verankerd in een zee van zonlicht dat te fel was.…

Ik heb de moed me over te geven aan de lusten van het leven; Ik open mezelf brandend van verlangen naar jou, om jou te mogen ontvangen op m’n gevoeligste, meest kwetsbare punt neem ik gretig wat me wordt gegund; Ik laat intens zinnelijk genot door mijn lichaam stromen en word kronkelend opgetild boven mijn stoutste dromen, ik laat…

ik heb rode hartjes gestrooid op de vloer in een idee jou tegen te komen liet ze vloeiend door mijn vingers stromen maar kwam mezelf later weer tegen om alles weg te vegen heb er een laten liggen op het wit van de plint misschien dat mijn geluk daar nog garen bij spint…

Maar morgen huil ik het hysterisch uit: Ik zie mezelf weer in de abri-ruit.…

Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

Morgen gaat mijn voornemen al in En ga ik 's ochtends vroeg een afspraak maken Voor twee van die Ridge-achtige kaken En zo'n sexy kuiltje in de kin 't Kost wat, maar ik ga mezelf verwennen De douane zal me straks niet meer herkennen!…

Je boze snoet, Je stampende voeten, Ik zie mezelf in klein formaat, Een glimlach in mijn gedachten, Ook al kijk ik nog zo kwaad. Dat mag niet! Nee niet doen!, "Mama is heel erg boos", Spreek ik op kwade toon, In mijn hart is het al vergeven, Ik hou van je, mijn zoon...…

ik schuif mezelf mijn handen in het vel van haar verlangen voel haar huid in koele stroken warme vlakken worden langs de lijnen van verzachte vormen van gevoel verwacht verwarrend ver van snel in bogen golven grenzenloos omarmen lief…

Ben jij de gedachte die mij vraagt wat ik mezelf wens ? Ben jij het geluk dat ik ontdek met mijn schaduw ? Ben jij het wachten dat alles aangenaam maakt ? Of verlies ik wat ik niet meer kan geloven als elk kruis op een vraagteken lijkt dat jij weer betovert met een lach die ik eindeloos beminnen kan ?…

en in het midden daar sta ik tussen mijn toekomst en jou maar ik kies voor mezelf omdat ik teveel van je hou je moet weg uit mijn dromen je moet weg uit mijn geluk want met jou in mijn hoofd is mijn toekomst stuk ik ga verder zonder zorgen en later leven met hem de man van mijn dromen die ik nu nog niet ken…

Van mezelf houden, dat is mijn doel.…