Alle inzendingen over Mezelf

Ik dicht mezelf een versje toe van zinnen die logeren in mijn hoofd en zwaai daarna de woor- den uit straks laten vast wat splinters van de letters los die in het hart van lezers blij- ven steken ik zal hen mijn pincet maar lenen…

Ik waan mezelf twintigduizend mijl onder zee, snak naar adem en worstel door de borrelende hitte naar een oppervlak dat geen bevrijding brengt: de nacht stort zich als een gloeiende golf op de brulboeien van mijn ogen.…

hij wiekt zich uit het bed verdoofd en ingepakt zo lazarus zo opgewekt en dichterbij het gestadige gekreun pijn heeft de klank en kleur en geur van bloed van loslaten en afgesneden zijn ik ril mezelf te pletter in een koude koorts en droom van nooit meer zoals nu zo uitgelekt…

Ik hoor je woorden je boodschap de illusie van een mooie wereld verloren sporen Het verlangen naar jouw geheimen ruist in mijn bloed Ik drink het jouwe als je slaapt in mijn droom Bij het ontwaken fluister je een onzichtbaar antwoord Ik stap uit mezelf verga in jou…

mezelf nergens voor te schamen…… Een dag met niemand rekening te houden en doen wat “ik” wil…….. Maar waar is deze wereld………..?…

Ik hoor je woorden je boodschap de illusie van een mooie wereld verloren sporen Het verlangen naar jouw geheimen ruist in mijn bloed Ik drink het jouwe als je slaapt in mijn droom Bij het ontwaken fluister je een onzichtbaar antwoord Ik stap uit mezelf verga in jou…

Ik hoor je woorden je boodschap de illusie van een mooie wereld verloren sporen Het verlangen naar jouw geheimen ruist in mijn bloed Ik drink het jouwe als je slaapt in mijn droom Bij het ontwaken fluister je een onzichtbaar antwoord Ik stap uit mezelf verga in jou…

Wanneer kan ik mezelf zijn, als vrouw? Het is wachten...dagen en nachten lang Zou, er een wonder voor me komen? Wie het weet mag het zeggen. Ik heb veel uit te leggen Maar niemand luistert. Ik praat schijnbaar tegen een muur. van onbegrip...…

het gras is groen de lucht is blauw ik kijk tegen de zon in en ik zie jou tranen bij de afwas het witte sop om de oren alles weer schoon en droog vanmiddag mezelf geschoren babi pangang bij het eten een dag om nooit meer te vergeten…

Vandaag ben ik er even niet vandaag wil ik met mijn oren dicht verstopt liggen onder mijn kussen, vandaag wil ik geen nare dingen horen, vandaag ben ik absent vandaag wil ik gesloten zijn, vandaag wil ik alleen maar bezig met mezelf zijn. Kom morgen maar terug, dan ben ik weer present.…

Ik hou van jullie, maar nu ook van mezélf! Mamma…

ik roep naar de zingende merel die trippelt over pannen met mos van het aflopende dak van toen in het heden maar van de toekomst los wil de vogel voor mezelf als een schutsvrouwe op mijn hand die liefde kleurt op een blazoen in het verleden doch blijkt reeds van mijn toekomst los * zij is al bij leven door onthechting overmand…

Onder het glanzen van de maanbuik tot aan de zomer van het liedje niemand heeft je ooit gezien liep ik nakend rond in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn geen God die mijn glimlach wilde zien geen engelen onder mijn naaktheid ik was geheel mezelf zonder verschijning en alles wat ik verzweeg hield op met bestaan…

zo af en toe ben ik solidair met de wilg in ’t vijverpark dan treur ik wat om dit en dat kan enkel dan verlangen om met en rond haar takken het hoofd te laten hangen zoek me dan een stekje een verstopplekje tussen het blaadjesgordijn daar, waar ik in mezelf verloren gewoon verdrietig mag zijn…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Alleen met mezelf kan ik goed overweg Alleen met mijn handen kan ik maken wat ik wil Alleen mijn lippen kunnen zeggen wat ik meen Alleen mijn hart is vol met dat van jou Gewoon wat ik zeg wat jij hoort Wat ik nooit versta naar jouw woord Ik ben niet zo vaak Alleen wat ik ben.…

Net als toen die eerste keer En jij mij aankeek met een blik vol liefde Je lippen de mijne zochten en je handen me streelden De woordjes die je fluisterde mij in jouw hart trokken en ik mezelf verloor In het allermooiste wat er was in jou net als toen Hou ik……………… van jou…

kerstgevoel of kribbig vraag ik mezelf af wanneer ik haar bezig zie met 't optuigen van de boom wanneer de kaarsjes eindelijk weerspiegelen in de glinsterende ballen klinkt op de radio het 'Gloria In Excelsis Deo" en als bij toverslag is het ijs gebroken…

Vandaag geef ik mezelf een compliment Want ik heb over mij totaal geen klachten Van u kan ik helaas geen pluim verwachten En dat gaat ieder jaar zo, maar het went Ik denk dat het ontzettend fijn moet wezen Mijn versjes elke dag te mogen lezen. ---- Het is vandaag 1 maart: Complimentendag.…

harde, primaire kleuren spiegel van de werkelijkheid ik verlies mezelf aan de koude spijt in deze trillende leegte tegenovergestelde, nieuwe gezichten asymmetrie in mijn leven, ik zoek verder een manier om je mijn hart te geven maar niks is goed genoeg voor jou…

Hurrah, ik kan mijn happiness niet up Ik voel me free, zo lucky bona fide De hongerige Hummer scheurt solide naar mijn intieme, ouwe yuppenclub De snelheid voedt my mind, ’t is smikkelen Ik voel gewoon mezelf ontwikkelen…

er is geen loslaten zonder liefde, zegt de ochtend terwijl hij met een lemmet mijn huid opensnijdt ik leg mezelf te vondeling op veel te kleine bloemen samen met het geluid dat ik liefheb de avond zal van zwakheid spreken wanneer ik mijn mond opensper om regen zichtbaar te maken…

de schepper schiep op toen hij mij maakte ik heb pijn in mijn kop als hij een fabrikant was geweest stuurde ik mezelf subiet terug vanwege garantievoorwaarden de kanker in mijn lijf verlaten door mijn wijf kinderen die ook niet wisten hoe ik mij als ouder moest gedragen leg dat maar eens uit en ik ga verder zo onvolmaakt als ik ben…

Droom intensief En langdurig, Word al slapend Ongedurig over De kwellende vraag Wie ik dan Wel zou zijn - Probeer op het Nippertje mijn Eigen ik te Achterhalen Hoewel dat moeilijk Wordt, telkens Als ik mezelf lijk Aan te raken zit ik Er doorheen, ben ik door Mijzelf heen naar beneden Gevallen…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

op weg naar de supermarkt hoh-gehakt in de aanbieding tweewielerend, rood asfalt ingehaald door buslijn 25 besef de macht als ik mij voor het openbaar vervoer slinger, gehakt maak van mezelf ik heb dat, soms en dan zie ik van opzij dat iedereen op weg is naar de supermarkt…

ik het nu wel, Of toch gewoon niet - Ik weet het niet meer, Weet niet welke gedaante die In mij rondwaart Nog het meest overeenkomt Met hem die ik vroeger Zonder enige terughoudendheid Ik Durfde te noemen - Er wonen zoveel identiteiten In mij, nu, die samen in een Meedogenloos spel verwikkeld zijn, Dat ik het zicht op mezelf…

Dit is wie ik ben, ik ben ik, Ik ben mezelf, Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg Mag je me niet dan heb je pech Niemand heeft gezegd dat je me leuk moet vinden Maar geloof me het kan me helemaal niks schelen Ik maak mijn eigen keuzes in het leven Ik moet met me zelf leven Bevalt het je niet blijf dan uit mijn leven Je kan me niet veranderen…

Lopend in de regen extra druppels kom ik tegen, geen zure van de regen maar zoute van mezelf. Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…