Alle inzendingen over Midden-Oosten

Hij hield kippies Vertelde de man naast me in de trein Heel lucratief 2 a 3 ton per jaar Ik vroeg: da's veel geld voor kippen En je had er maar een paar Ja, zei hij, niet zoveel 3 in Groningen en 2 nog hier Een leuke hobby Gewoon voor me plezier Ik informeerde naar het ras Hij zei: Aziaat en Oost-Europees En bovendien haast naakt Ze dragen…

Maar slechts zelden Heb ik den moed om het verouderd hart met dit weemoedig schouwspel te vertroosten: 'k blijf weigerig omdat ik ben gehard, En keer mijn blik naar 't ongenadig Oosten.…

Geen maaksel was 't van sterfelijke hand: Wetenschap zelf, metalen integraal, Met vlammenkrans en gil van zegepraal, Stormde de trein door avondheideland: Eerst verre wolk van vuur en rook en zand, Afstekend tegen westelijk opaal - Voorbijgedonderd is de orkaan van staal, En steekt in 't oost de horizon in brand.…

Ik loop door het zand, Op mijn blote voeten, Een fles water in mijn hand, Op weg naar het oosten Naar het mooie turkije Met mijn kameel aan mijn zij Nog maar twee weken lopen Dus dan ben in er in het begin van Mei Maar dan ben ik er wel Helemaal alleen gekomen Zonder luxe, geen mobiel Ik heb nu emmersvol met zelfvertrouwen En een blaar…

is echt een fenomeen alle burgemeesters willen een ware coryfee liefst de nummer één men heeft de oplossing gezocht in spreiding grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleen zijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

vogels flierefluiten vol overtuiging een nazomers positief reisadvies luist’ren naar de natuur is het devies bij zo’n vrolijk stemmende betuiging een verwarmende trek naar het zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij…

hoe groeien legendes hoe verdwijnen bergen waar groeit het oerbos waar leven levende struiken en wandelende paddo`s in ziel en aarde wind waait in laag land van hoge waarden luister naar rock rollende zaden tot in het zuiden of noord in geisers waar mens zit te baden daar ziet men zon naar noord oost en west op weg maar altijd de zon…

Het kind, de kribbe de wijzen uit het Oosten vielen in het niet. Ik keek naar buiten. Nergens scheen de ster. Je stem leek ver, je las de oude woorden. En ik vreesde met grote vreze. Vanwege. ---------------------- uit: 'Aambeeld', 1998.…

IJkpunt in de moderne Duitse geschiedenis, De Wende, brenger van Vrijheid in het oosten Die zo lang ontnomen was, Maar er opeens weer is - Ongedacht godsgeschenk: Ik mag weer zeggen wat Ik wil, ook al is er Niemand die naar me Luistert, vrijheid, Vrijheid!…

Geen zuchtje wind, de zee is spiegelglad in ‘t Oosten krijgt de kim een gouden gloed het doodtij hunkert al weer naar de vloed de maan heeft het op één haar na gehad. Wat grutto’s zitten spetterend in ‘t bad zeehondenmoeders passen op hun jongen een bruinvis maakt wat dolle dwaze sprongen de kiekendief is ook al vroeg op pad.…

het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed die bidt voor vrede, wijl de gezegende soldaat aan het front een voor een zijn Slavische broeders opvreet de vredelievenden in de afgelegen provincie worden dom gehouden van het helleleed en ja, de naaste buur, een Heerser uit het Oosten…

Wat zie je in koopmansboeken Een waaier van gouden handel In ruil voor peper Arabische gom En hars met bestemming de Oost Melanges arabicum olibanum In huisaltaren en tempels gebrand Mirre en manna mastiek en mom In VOC's koopvaardijboeken Een waaier van gouden handel In India talloze variëteiten Lendenen- en omslagdoeken Hingo,…

Ach, u begrijpt, agenten zien een taxi Zij voelen zich dan ook nog klem gezet Door een chauffeur zonder passende pet Zoiets dat vraagt toch om een beetje actie. Wat die agenten deden, was verkeerd Maar ja, zíj waren wél gediplomeerd.…

Ergens verscholen in het midden van het land Tussen de bossen achter een smeedijzeren hek Staat een kasteeltje zo sprookjesachtig Mijn thuis de rust in mijn leven mijn droomplek Hoge plafonds prachtige lang uitgerekte zalen Kroonluchters van witte glinsterende kristallen Vanaf het moment dat ik de oprijlaan betrad Wist ik….Deze plek zal me…

Movila Verde, honderd klokken bonzen. Daar luisterde, diep in gebed verzonken, een misdienaar naar hoe die klokken klonken. Het trof hem diep, vooral die éne bronzen.... “Waar is mijn GSM”, vroeg hij bebloed, “ik heb wel dertig kilo bel-tegoed.“…

Mijn moeder ergens in het midden, een van hen. En ik, een man die uit twee mensen moet bestaan, heb het gevoel dat ik fataal aanwezig ben in lendenen, een oogopslag, mijn achternaam misschien.…

Doch als de heuvlen vangen De matte mauve gloor van 't rijzend morgenlicht, Verheft hij, eerst, naar 't oost, de stad van zijn verlangen, Nog eenmaal, en voor 't laatst, 't aanbiddende aangezicht.…

Zeer geduldig In de oneindige verte Wacht heel waardig Meneer de olifant Met reuze flapperflap oren Hij wacht Voor de oranje, blanje, franje Circustent aan de overkant Weldra gaat hij weer Zijn act opvoeren Midden in de piste Dwarrelen muzikale tonen Uit z'n gerimpelde slurf Weerkaatsend over de Rode stenen vloer…

Midden in het leven staand echter zonder doel. Gespeelde vrolijkheid, het gelaat getekend. Emoties verscholen, de kleuren verblekend. Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar. De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar. De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat. De ander voor lief nemend, de woorden zijn obligaat.…

ik volg je ogen in jouw rondgang op ontvangst de kleine knippers zijn echt van groot belang gesprekjes van wat letters in woorden zonder zin de vreemde is erbij en nog onwetend zo midden in de kring onschuld prevaleert ook dit keer zonder escaleren jij bloeit stralend lachen om het bereikte goede resultaat zoekt…

vanuit de vierhoekige aarde, te midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken…

vannacht op een bank midden in het park bedacht ik hoeveel liefde wel niet kan in zo'n park daarna dacht ik goudvissen hoeveel goudvissen kunnen daar wel niet bij hier in dit park eenmaal opgestaan dacht ik kijk daar in de plas en ja wat ik toen wel niet zag echt alleen maar liefde en goudvissen echt joh je wil niet weten…

als ik naar buiten kijk zo midden in de nacht hoop ik, dat papa daar voor altijd op ons wacht dan gaan we stoeien over sterren op visite bij de maan hoeven we nooit meer op tijd naar bed te gaan neem je wel mee hoor kleine zus kijk ze samen zij aan zij samen turen naar de hemel vragen ze: lieve papa wacht daar ook op mij?…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…

te midden van wind hang ik rozen tegen de muur omlijst de bladeren met een museumstuk rood zoals het alfabet van liefde dat verzinkt in vochtige voegen, zo vaak beschreven en weer heengegaan een dag, een uur, een week of duizend en meer jaar tot er niets meer over is dan een beknot bedrog, de zware last van het zwijgen woorden…

Het was midden in de zomer Het was buiten in de zon Toen kwam ik haar tegen, ze vertelde me waarom Een vraag is een vraag en het lied dat ik verzon gaat over nu De letters staan geschreven woorden in het zand We lopen en we lopen op het laatste stukje land Ze roept mij uit mijn slaap De lijnen in haar hand De ruisende en de schelpen…

De dag beloofde stralend veel zon en warmte, ontluiken van groen en nieuwe liefde - die dag in mei midden in de lente Plots was het witblauw besmet met schaduw van metalen roofvogels die hun klauwen in zijn geheugen prentten Zeventig jaar geleden braken ze zijn bestaan, namen ze al zijn geliefden uit zijn leven, over dat spoor via…