Alle inzendingen over Mijmeren

De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

Stilletjes mijmeren eindelijk rust in huis! Dat is nu iets wat ik altijd al wou Wist ik het merk van die lippendienstweigeraar kocht ik het snel als cadeau voor mijn vrouw…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…

Afwezig geïnspireerd mijmerend betoverd dromerig leven beeldend herinnerd belangstellend bonzend gekleurd teder terug naar jou…

Liggend op mijn fiets wolkenluchten polderland forten en weiland wilde bloemen de geur van nat gras op mijn netvlies en ik denk aan niets mijmer van geluk…

de dichter verliest zich in louter mijmering laat wat hij ziet verzinken in zijn innerlijk dromen laten zich vertalen maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is...…

Ik geniet na, mijmer over het gloren en het carillon. Ik mijmer hoe de dag zo heel vredig begon. Krokussen vormden vandaag onder het stralende licht wel een wonderbaar prachtig lente gezicht. De onzichtbare kou trekt nou in de avond op, zou er nog rijp komen op de nog kalende takken, krijgen we nog vrieskouongemakken.…

een rauwe schreeuw breekt de prille nacht in stukken en ik schrik op uit vergeten mijmeringen een besef dat dit moet zijn wat anderen leven noemen dat dit - wat het ook is - van mij is en dat dit mij heeft wakkergemaakt uit een ver verleden…

Eentje links, eentje rechts, ‘n grote hand, ‘n kleine hand, ik mijmer en erken, De hoofdprijs heb ik al gewonnen, en ik besef hoe rijk ik ben.…

Teken mijn ziel Met oogpotloden Die hun kleur onttrekken Aan de immense diepte Gevuld met Mijmeringen en dromen Teken mijn ziel Die ik zelf Lang geleden En voor eeuwig Ben verloren…

Creatieve dingen Ontstaan tijdens mijmeringen. Als je je gedachten laat gaan Ontstaan er vaak spontaan Onverwachte oplossingen. Je verstand op nul Is dus geen flauwekul.…

Mijmerend in gevaarlijke zelfhaat, De dag is zwarter dan de diepste nacht... In de schaduw van een zonnewijzer Als de eeuwenoude vampier die lacht, Verstard, maar ouder... Ouder en wijzer.…

koppels hebben hun dag genoten ik wandel verder in het vochtige gras adem diep deze zomeravond mijmerend hoe het vroeger was me aan dit prachtige landschap lavend…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

De tijd tikt terug Naar een ander Jaar Dat ik in diepe Mijmering en Tederheid bewaar het jaar dat jaar dat niemand mij ontneemt in het laatste uur dat men altijd maar bevestigt en beweent…

Om bij te mijmeren. Over mensenlevens. Over dingen die voorbij gaan. Ideaal geluidsdecor. Om naar te luisteren. Meer is er niet te doen. Op dit terras in de zon.…

De rivier loopt beide oevers zingen Dat zijn zo van die mijmeringen als ik keer op keer het zondags water overzie vanaf het voetveer alleen zomers heen & weer.…

'k Zou jou Willen vangen En vleien Met woorden Liefkozend Willen strelen met Zuivere zinnen Leestekens Punten en komma's Daar waar Zij horen Dus goed Geplaatst Alles volgens De regels Van ónze taal Communiceren en Beminnen…

zo alledaags zo gewoon zonlicht dat met wolken verstoppertje speelt wonderlijk spel dat nooit verveelt…

Achterin de rozentuin, staat een theehuis, half in puin, Overgroeid met rozenstruiken. Zonder ramen, zonder deur, met verrotte vensterluiken en een muffe schimmelgeur.  Vroeger was het een juweeltje. ‘t Was mijn eigen klein kasteeltje en daar ging ik stiekem spelen met mijn vriendjes eed’le delen. Goeie God, wat deed dat deugd…

half ontloken maan verwekt een hemels gedicht zo laat nog op straat…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

Luister, naar de wind die zich in de stilte verstopt Luister, naar de druppel die zich in het water bevindt Luister, naar de aarde die de grond onder je voeten vormt Luister, naar de warmte die de zon verspreidt Luister naar het onmogelijke en je zult jezelf ook weer horen…

Wanneer in ademloze schemerschijn De vleermuis zwijgend wiekt in lage kringen, En de aarde staart naar de eerste tintelingen Der zilvren spangen van het nachtgordijn; Als dan door 't loof der luistrende jasmijn De luwtjes geur'ge wiegeliedren zingen, En sluimer daalt op brede duivezwingen... Dan is het zalig, om alleen te zijn. Dan is…

Klapwiekend scheert pa zwaan over het water: plaats voor de mijnen! Aan het riviertje bloeit haagwinde in pollen én hoge zuilen. De regen klettert: het eikenbos dampt geurig, heeft een warm aanzien. De regen houdt op: het weiland heeft een broeilucht vol zoete loomheid. Op de kijkbuis komt een gezicht, dat zorgen beeldt: kunstschilders…

Hoge statige loverkruinen en jonge ranke bomen omhelzen vol heilzame adem Drachtens rustig maar arbeidzaam leven aan de gemoedelijke weg genoemd naar Smallingerlands geliefde burgervader oude bezadigde woningen staan broederlijk en zelfbewust naast huizen waarin vernuftig geld heerst steeds stuwend daadkrachtig denkwerk zetelt de grote…

Dromen van nog vele woorden van leven in mooie herinnering aan liederen of schone teksten in ritme en metrum menig metafoor klanken der Muzen als streling van gehoor strelend als handen het lichaam beroerend de mond als een zoen omarmend de ziel het hart verwarmend jouw ogen herkennend in ‘t missen van jouw warme woorden van toen.…

In mijn jonge jaren legde ik tijdens een treinreis mijn hoofd te rusten op de schoot van een Noors meisje Ik denk nog eens aan haar Ach die kuise tedere dijen van toen zullen wellicht reeds lang een mij onbekende man liefdevol omklemmen.…