Alle inzendingen over Mocht het zo zijn?

Mocht ik de zin kunnen vinden waarmee ik jou vertellen kan dat er meer is dan jij en ik.…

Mocht je me ooit je hand reiken kijk me dan niet aan Zoek niet in mijn ogen ze zouden je ontwijken Mocht je me ooit je hart geven kijk dan niet naar mijn lach Zoek niet in mijn ziel ze zou je maar misleiden Leef gewoon je leven maar kijk niet zo verwonderd Ik loop nog steeds te beven in het bange donker…

Zijn engelen zijn stil gekomen, geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan we bij zijn planken woning zien voor 't laatst zijn lief gezicht, waarop een glans van vreugde ligt omdat hij "zomaar" Thuis mocht komen.…

Mijn zusje mocht de wereld alleen maar voelen Ze deed dat met een glimlach Nu niet meer…

elk dak mocht voelen hoe de kou binnendrong. elk dier en elk mens mocht weten van de wattenlaag. en ohja, zelfs ik voelde de prikkels van elke windvlaag langs mijn oren zo guur, zo fris zo december.…

Dat ik jou mocht dragen. Maar nu heb ik alleen maar vragen. Waarom mocht je niet bij ons blijven? Hoe moet ik dit verdriet omschrijven? Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat je bent opgehouden te bestaan. Zo kort maar o zo krachtig. Voelde ik me heel even machtig. Nu ben je een engeltje van God.…

Omdat het schoon was, was het gauw geschonden – Wie mocht het schenden, o mijn harde Heer! Omdat het nog maar nauwlijks was gevonden – Wie mocht het nemen, al zo spoedig weer! Het oud gemis heeft mij opnieuw gebonden En trekt mij naar de diepte, als weleer... In déze liefde was geen zweem van zonde.…

Als ik iets mocht gaan kopen onbeperkt en lekker vrij Dan zou ik het wel weten en maakte iedereen blij Ik zou op mijn gemak gaan shoppen onbeperkt en erg graag De wereld zou het weten al is alles nu nog vaag Ik zou me laten leiden onbeperkt en vol begrip Dat zou toch echt fantastisch zijn en een onvergetelijke trip Ik heb nog niets…

Bedankt, voor jou dat ik je kennen mocht en ik van je mocht houden Bedankt, voor al je liefde en je sterke vertrouwen dat ik met jou wel oud zou worden in een bejaardenflat maar nu slaap ik voortaan alleen in ons tweepersoonse bed.…

Van baby tot kleuter Van jongen tot man Ik mocht je niet kennen wat baal ik hier van Twe wezens zo eender zo prachtig en fijn Als ik aan je denk dan voel ik de pijn Kon ik je maar zien al was het voor even Mijn lief tweelingbroer je mocht niet gaan leven Van baby tot kleuter van jongen tot man Och lieve heer wat baal ik hier van…

mocht mijn geest zo zoetjes aan verstillen in mijn broos geworden lijf verlangend naar een zachte dood mocht mijn ziel naar verre einders reiken willen schuilen en rusten in een oude hemelse droom laat me dan los, weer huiswaarts keren naar wie mij immer dierbaar bleven en wil mij niet vergeten…

Als God zijn woonplaats kiezen mocht zou dit geen religieuze woonplaats zijn Ook geen plaats waar elkeen om vocht maar aan het einde van iemands Latijn Als God zijn domicilie bepalen mocht waar hij kon uitrusten van geleden pijn Schiep hij de plek waar niemand zocht om er eventjes gewoon zichzelf te zijn Als God zijn woonplaats bepalen kon…

Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.…

als mijn bloed ooit stolt en een ziel ontpoppen mocht denk hem dagpauwoog…

Vredige avond eerste van het nieuwe jaar mocht hoop doen leven.…

Niemand mocht het zien. Maar ik heb het wel gezien. Hij heeft het mij laten zien. Ik heb het zelf gezien! Ik mocht het niet vergeten. Heeft hij toen gezegd. Ik was het straal vergeten. Dat hij dat had gezegd.…

mocht ik woorden vinden in de zee en vogels, blank van kleed, gedragen door de wind dan een kind dat schelpen steelt, van clusters zand alleen dan ja, op de huppelende toon van kleine noten schrei ik voor een wijle in mijn hand mocht ik gezangen weten, licht van geluid met grote stemmen, ach ja dan draag ik het uit…

Mocht ik me ongelukkig uitdrukken vergeef me, ik ben een oude toon ik heb het al die tijd geheim gehouden maar ik rook de herfst in Amsterdam en het rilde in mijn dorstig lijf als een bondgenoot, een mooier lichaam mocht ik iets verkeerds zeggen vergeef me, ik heb een lage toon ik wil geen geheimen meer verbergen want ik ruik de herfst in…

ben je kwijt en heb niet meer gehad dan dromen zelfs die mocht ik niet houden mag je niet meer willen want zij heeft je en ik hou van haar…

Ik heb je in mijn hart gekooid voor het geval mocht je weg willen ooit maar je wil niet weg nooit…

Mijn herinneringen liggen vast in knopen, mocht de houdbaarheid van geest wat vroeg verlopen.…

ik heb je ooit mijn bloem gegeven je kopte me alleen het groen mocht van jou leven…

Mocht het zo zijn, dat conflicten zich bekeren en als we wakker worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht…

Of ik met hen een fotootje mocht maken... En, ja natuurlijk mocht dat wel... Zo prijken ik en mijn zus Nel Al jaren aan de muur te kijk... Pim Jacobs zelf de enige echte! en, niet te vergeten ook met Louis van Dijk…

Mocht je haar zien zeg haar dan de winter valt best mee De wind waait toch reeds warmer Slechts op 't grote plein licht er nog wat sneeuw Haar Zuiden is zo ver niet Daar kan ik Net zo goed Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Eenzaam zijn als hier Gewoon Weg Mocht je haar zien zeg haar dan de lente is niet ver Je ruikt haar in de wind…

EINDELOOS LIJNEN Tranen stroomden allang niet meer enkel pijn hing om het droevig hart Lichter was ze dan een donzen veer haar wereld zag zwarter..dan zwart Afslanken, mocht allang niet meer de artsen vreesden voor haar leven Haar bestaan deed haar echter zeer leed en pijn bleven aan haar kleven Vermageren mocht lang niet meer…

Niet stil te zetten Hemellichaam dat woonplaats is Voor ontelbaar velen - Dat doordraait ook als Mijn wereld stil staat - Dat geen woonplaats mocht zijn voor Het jongetje dat we in liefde kregen En we slechts zes uren lang In onze armen mochten houden Zes uren die een eeuwigheid leken Waarin onze wereld stil stond…

vergeet nooit al het goede en het mooie dat we samen mochten delen keer op keer vergeet nooit alle warmte alle liefde geloof me liefste het werd alleen maar meer vergeet nooit hoe we samen mochten groeien de eerste blik die allereerste zoen vergeet nooit al het mooie in ons leven ik zou het zo weer over willen doen…

uit samenvloeien mocht ik groeien bloeien tot volwassenheid maar nog was ik niet rijp voor het boeket des levens pas toen jouw bloem frivool bleef wuiven mocht ik haar bestuiven tot vrucht gekomen wisselden de dromen verwelkte de kleur wij konden nirwana bereiken waar ons jong leven al vaste voet aan wal probeert te krijgen…

weet, in jou niet geboren weet, in jou niet getogen maar me aan je verloren en me honkvastgezogen want in jou mocht ik geven al wat ik had mijn liefde, een leven, o plaats van mijn hart waar mijn kindlief mocht groeien van mensje tot mens nergens mooiers zien bloeien ik, homo sapiens weet in jou me geboren weet in jou…