Alle inzendingen over Moeder Aarde

De hebzuchtigen hebben jou leeggeroofd en kapotgemaakt...…

Droog de tranen van de aarde. Vecht voor eerlijkheid en trouw. Sommige dingen moet je aanvaarden Zo is het in de wereld, soms doen mensen flauw. Maak de mensen blij. En zorg dat zij je aanvaarden. Vecht zij aan zij. Voor de gezondheid van de aarde. Denk na voor je iets doet. En doe niet gauw zo maar iets.…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

voordat je een voet op het dak van de wereld zet laten monsters je zien dat ijs en sneeuw zich met rasse schreden uit de opgewarmde voeten maken een drempel is hier de plaats om niet verder te gaan…

Geef mij de regen een zomerregen waar ik nat kan worden liggend in het gras Laat mij wachten op de regen van de ochtend tot de avond Ik zal wachten als de bladeren van bloemen waarin ik de samenhang kan zijn met alles een ontkiemen een belofte voor de volgende dag Dan zal ik drinken van het water Dan zal ik dichter bij de aarde…

Om aarde te worden, bodem van waaruit wij leven.…

verstoord door van vergeten gedachten de korsten, de kuilen, de keien, de betonwonden, ontwaken haar krachten. winddoorwoelde zeewalg opvrijende is d' erg irritante, bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje). blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje.…

Mijn moeder is dood. Precies zoals ik het zeg, niet overleden, niet heengegaan maar gewoon dood. Ze ligt daarginds in de kist. Sinds haar dood is ze niet meer mijn moeder. Ze lijkt er niet eens op. Het is haar omhulsel wat daar ligt. Mijn moeder zit in mijn hart.…

Vaders, die moederlijk worden, ontdekken liefdeswonderen. Begrijpen dat macht niet telt, voor wie Moederlevens eren. Ervaren, met kloppende harten, dat wie Onze Vaders bidden, voor Madonna's knielen. Voelen, dat hun eigen Moeders, nooit meer sterven kunnen. Dat Moeders kinderen dragen, voorbij levenslange reizen.…

Voor moeder, - de liefste in ons leven.…

Een moeder alleen, moeder en vader tegelijk, het is zwaar De kinderen verzorgen, geld verdienen, en het huishouden, elke dag maar weer Het is een fulltime baan, het is niet makkelijk, je hebt totaal geen rust meer Maar toch krijgen vele moeders het voor elkaar Respect hiervoor is op zijn plaats...…

De taak van de moeder is niet meer om pijntjes weg te kussen. Want wat rest is de laatste eer…..…

kom vlug je moeder sterft stram sta ik naast het bed de witte verpleegsters die mijn moeders polsen voelen haar gezicht beweegt nog even ik hoor de zwakke ademstootjes alles is voorbij mijn hand op jouw voorhoofd moeder jij leeft toch nog jij slaapt de gebeden van de priester hoor ik het snikken der zuster het verdorde palmtakje moeder…

o Moeder Maagd, die Jesus draagt: na dit, in 't ander leven! 1884-85…

Waarom mama waarom Het ging zo goed en zo leuk Samen lachen, samen huilen We lagen altijd in een deuk Papa is weg gegaan Heeft ons helaas verlaten Wat heb ik je aangedaan Nu kijk je niet meer naar mij om Mag niet meer bellen en Wil niet meer dat ik kom Dit doet zoveel pijn En het ergste is..... Dat ik niet meer bij je kan zijn Ik dacht…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…

34 jaar en een hartstilstand, ondanks alle inspanningen niet overleefd, een jochie van zeven, zonder een moeder, oh heer U was toch de hoeder? Wie ben ik oh heer, nou ik zeg U deze keer, de keuze is op de verkeerde gevallen deze keer. Ik begrijp als ongelovige Uw keuzes niet meer.…

Vandaag verkeren wij in vroeger sferen Mijn broer en ik, wij denken aan us mem Haar reisverhalen met haar klare stem Op 8 mei Moederdag wil ik haar eren Ze was als rups in niemands land geboren Een heel ver land dat nu niet meer bestaat In naam, maar wel behoorde aan de staat Der Nederlanden, nu reeds lang verloren Als papillon vloog…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

tranen ter nagedachtenis zodat de herinnering niet bekoelt een moeder blijft altijd je moeder heb haar dus lief, vergeet dat niet laat vandaag dan ook blijken dat ze het voelt of van bovenaf ziet…

Moeder, wat het ook mag zijn, wij deelden onze geboortepijn.…

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Lieve moeder Lieve moeder, wij houden zoveel van jou. Blijf nog een poosje bij ons. Zonder jou, daar moeten wij niet aan denken. Je bent er voor ons, altijd, en je geeft zoveel liefde. Nu je het moeilijk hebt met je gezondheid zijn wij er voor je. Lieve moeder, wij houden van je.…

de eeuwigheid weg De zee, moeder van al het water Elke, nietszeggende korrel zand zo betekenisvol, als ze samen zijn De berg spuwt rood lava Verzengende, allesvernietigende hitte Schreeuwend smeltende ijskappen De aarde overspoeld Ze breekt uit haar voegen Dieren, dupe van de mens Verschrikte vogels vliegen weg Geschiedenis verdwijnt Toekomst…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

oogjes zien het levenslicht handjes pakken moeders lichaam een glimlachje tekent het geluk liefde gloeit tussen moeder en pasgeboren kind…

De perfecte wereld, het perfecte gezin, huisje, tuintje, boompje moeder, vader, kroost. Maar zonder vader? Wie deelt er dan de lakens uit en wat moet er met de broek gebeuren? Wel, dan draagt moeder de broek, moeder de vrouw met de broek. 't Is geen zicht zou je denken, welja, dat hangt ervan af welke kleur de broek heeft.…

Moeder gaf haar Een bommetje, eerlijk waar Ze vond het een beetje raar Zo stond dat plantje daar Tot ineens grote schrik De plant ging bloeien Wat een schik Het bommetje wat moeder gaf Staat te pronken heel frivool Een bom in bloei, Niet vaak gezien Een teken van boven Van MOEDER misschien?…

Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten door en glimlacht als te voor. En glimlacht of zij hoop nog hiet* Dat niemand merk haar wrang verdriet En draagt uit rouw geen rijker kleed Maar diep haar donker leed. ------------------------------------ hiet: heeft…

Richtingloos los van zee en aarde zweefden zij als witte meeuwen loom verwarmd door moeder zon de twee kinderen van de wind Als verliefde vlinders fladderend rondom elkaar steeds even rakend waarbij vurige vonkjes oversprongen zoals bij sterke elektrische magneten In het dal van de engelenkloof daalden zij in cirkels naar omlaag bedreven…