Alle inzendingen over Moeder Aarde

Luna volgt ingewijd wijs haar baan in nachtelijk geheimzinnig bestaan witte wolven met ogen omhoog gericht haar kinderen, ons maan heeft gebiecht huilen ijzig, roepen moeder natuur.…

Moeder wringt. Vader knarst. De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel. Ik wil mijn voorspelling later graag preciezer formuleren.’ Aan de lianen die het licht ons toewerpt, zwaaien wezentjes van wezenlijk onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook. En geen zonsondergang om tegemoet te rijden, geen dagboek om in te lezen.…

Deze plaats heet Moeder.... Daar gekomen, rust gevonden. De euforie, dit mirakel aanschouwen op aarde. Hemelse geluiden uit lichte harten. Nergens, maar hier te vinden....…

Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt. Oorlogen laten ons mannen weten, hoe alles bij het oude blijft. Zolang een man zichzelf niet kent, zal hij nooit, nooit, nimmer, kunnen kiezen en worden herboren. Brengt hij niets nieuws onder de zon. De zon, moeder van alle leven. Het is weer lente, lente!…

leven als een duurzaam gegeven Groei door het aardse meegegeven Voelbaar is de schoonheid Ieder moment en elke tijd Van de rijpende gewassen genieten Hamsters slechts van ouderdom het leven lieten…

zijn muil wijd open gesperd, de ogen diepliggend in het karkas dat leeft en wordt gevreesd, de aarde schudt haar reeds tot hol geworden buik leeggezogen en onthutst schreit moeder Gaya, er is niemand die haar troost, de draak heeft haar genomen met zijn diep gebrul niemand die haar temt, in de boeien slaat of haar woede verstaat hij…

die zijn moeder is Het zusje dat slaapt tussen de benen van het paard van haar verlangens, warm onder zijn ademende baldakijn haar dromen balancerend als gestapelde stenen…

Ik hoef niet meer naar Tibet Want in mijn geest heb ik dat bereikt Niets kreeg mij klein en ik kreeg altijd hulp En altijd word ik me daar op zondag van bewust Als ik uitrust en me vredig voel Ik fietste de aarde al rond En leef met schizofrenie Prikkelarm en vol humor Ik vind ziek zijn niet leuk Liever was ik energiek Maar in Tibet…

Ik heb mijn moeders ogen Ik heb mijn moeders kin Ik sta net zo af te drogen Ik schenk net zo koffie in Ik heb mijn moeders haren Ik heb mijn moeders blik Haar neus en haar gebaren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn moeder Maar wat van mij ben ik?…

Gij kunt de vriend uws vaders worden; Van moeder blijft gij 't kínd altijd; En zorg, die laf zou zijn van and'ren, Is lief, als moeder ze aan u wijdt. 'k Denk aan mijn moeder, trouw in d'arbeid Van vader èn van moeder saâm , - Zo goed, zo hart'lijk , - - o! mijn denken Wordt danken, en 'k omkrans haar naam. Ja!…

moeder, mijn vader heette Klaas welnee, zijn naam was Jan maar die is er niet meer, helaas hij was een heer niet de gemakkelijkste, een echte ouderwetse baas moeder, ik ben uw zoon net als Gijs en Kees ja, jouw pa had de hond nog voor de aardappelenkar riep zij oprecht maar o zo in de war moeder, mijn vader heette…

Kwam op aarde voor de mensheid, zodat zij niet langer zonder hoop door het leven zouden gaan Die hoop is als een anker, zeker en vast. Niet steeds heen en weer geslingerd door elke wind en vorm van lering of lot, maar zeker, door geloof in het bestaan van God.…

gillen schreeuwen vloeken bloed aan alle kanten smurrie onbenoembaar pijn pijn er komt geen eind aan weer scheeuwen kleiner daar is hij of zij maar wat kan mij dat verdommen ik ben moeder MOEDER…

De vader zwijgt De moeder smeekt. De stilte breekt De vader smeekt De dochter spreekt. De moeder zwijgt De dochter smeekt.…

Zij wist zoals moeders weten Zij wist het zonder uit te leggen Mijn kind is anders Bijzonder getalenteerd En sommigen onwetenden Noemen dat verkeerd. Zij wist zoals moeders weten…

Moeder, ook dat ben ik erbij, Moeder, mèt 3 bonuskinderen aan mijn zij, Moeder, die zich inzet voor alle vier Moeder, die dit doet met veel zorgen maar ook met plezier, Moeder, die van vier kinderen houdt, Want deze kinderen hebben op hun eigen manier een hart van goud.…

Als de wijzen uit de aarde vallen en uit het rijzen van de avond, als de kleuren zijdend grijzen wanneer het licht al talend daalt, dan stijgt de diepste cello-snaar door het herenhuis.…

slaap jij nu maar, mijn prinsje zonder schuld in bloementuinen van ons aardse paradijs want mama is toch hier en papa komt meteen als jij hem roepen zal, heb maar geduld heus, papa is maar voor heel eventjes op reis zijn hemd zal net zo wit zijn als voorheen…

ik verhaal u van de man schouw zijn diepste wezen, als dat al kan: naar binnengaan ofwel mijn ziel door eigen ogen lezen in mijn aard ben ik ziende blind niet dat ik dat zo wil of dat intimeit mij ontgaat nee, het is de waarneming van de immer schone vrouw te paard en het jachtgedrag waarop ik mij verlaat het versmalt…

zwijn zijn vunzige spel mee heeft gespeeld Pijn hoort bij het leven wordt zo vaak gezegd maar ik wil graag bedanken voor deze aardse spreuk liever stak ik een vlijmscherpe dolk door het hart van alle pijn…

O vader, die ik nimmer heb gekend, Die in de schoot verzonken zijt der aarde, Voordat ik werd geboren, toen de lent’ Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde. De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde, Zij raakte daar wel nimmer aan gewend, Terwijl voorts ik haar leed en kommer baarde, Hetgeen ik pas veel later heb erkend.…

Boven de aarde, onder warme dekens onder stevige daken, op goed geluk in elkaar gekropen, in zichzelf gedraaid terwijl de wereld zich opent als een hand terwijl vingers andere vingers zoeken andere vingers andere vingers en de vissen wiegen de zee tot rust en de schepen hun vracht en de radio de vader en als een zachte doek de vader de moeder…

verander mij in zicht geschapen oogjes toe snavel vol zoethout en de rest zijn veel morgen gezien puntjes komen later in dit verhaal moeder koost nog eenmaal mijn gezicht schoon als toet mondhoek fris in de wind wat men liever vergeet laat maar schoonheid omdat verliezen schoon verliest in de aarde en haar stem in wolken ooit gelooft…

Nooit denk ik zonder zuchten aan die langste dag hoe in de kleine, zo benauwde kamer wij afscheid van mijn moeder namen de aardse tent al afgebroken was nu zoveel jaren later mijn schoonmoeder zucht, benauwd in de te grote kamer, de langste dag weer nadert richt ik mijn ogen naar de lucht zie voor me wat er overblijft, de dorre plekken…

De zon schijnt neer op blote voeten van de vrouw in lange rok die wroeten in de aarde door een lok van haar haren schijnt de zon.…

En hier, in dit voorbijgaan, de ene moeder net gestorven, teruggeroepen voor het sterven van de andere - hier dacht ik voor het eerst: want alles op de aarde is als hout begonnen. ------------------------------- uit: 'Ik heet welkom', 2007.…

Kijk naar een moeder met haar kind, en zie hun liefde voor elkaar. Kijk, en zie waartoe we geboren zijn.…

in tranen uit over de harde aarde de dood beklimt de toppen van het gemartelde centrum een stadje bevriest op deze eeuwig durende dag druppels bedroefdheid storten neer uit de hemel…

het is vijf voor twaalf als de engel binnenvliegt om kond te doen van wat hij heeft gezien angstig wacht ik op zijn verhaal van de staat van de aarde onze moeder - ons huis hebben we nog tijd- vraag ik en de engel sprak men was unaniem akkoord haar voor de ondergang te sparen toen ergens driemaal een haan kraaide ik rook onraad en…

met de paplepel wordt ingegoten de vermisten nog altijd niet terecht zijn zolang politieke partijen keer op keer kunnen falen de natuur een langzame dood sterft dankzij onze vervuiling lontjes almaar korter worden grote bekken het van beleefdheid lijken te winnen is vrede op aarde ver te zoeken…