Alle inzendingen over Mollen

vogels vliegen door de zwarte lucht dode witte vogels zonder vleugels met ingehouden teugels paarden zonder ruiter Dode vissen zwemmen door het blauwe water dode zilveren vissen zonder vinnen met afgesneden kieuwen kinderen zonder lippen Dode kinderen lopen tussen holle kraters dode grijze kinderen zonder ogen met afgehakte handen mollen…

Tuin maken doe je zo groen graven mollen zomers pluisjes plegen hun aanslag luchtig bellen blazen en dan vooral de zon aanbidden.…

De zon haalt de vorst van de daken De mollen bezetten de dijken De wind tracht een geest te bereiken Die los is geraakt van zijn baken Die duivels ziet, monsters en draken Die alles opnieuw moet bekijken Er zullen veel maanden verstrijken Die opgaan aan smerigheid braken Totdat hij volkomen genezen Het leven weer weet te omarmen Verheugd…

Mollen leven ondergronds. Mensen zijn er nog holbewoners. Honden waren ooit wolven. Een vos ontdekt de stad. Dat is raar maar is gewoonweg waar. Steden zijn erg wilde stadsnatuur. Hele volksstammen willen er wonen. Steden lijken heel erg op jungles. Gelukkig maar.…

gedragen vogels dalen helvuurbollen in fosforsneeuw scherp geslepen wapens van de hebreeuw smelten moordend traag, wreder dan kogels zandstrook in rokend beton bedolven draagt de druppels van een verloren volk lekkend over land, doorkliefd met een dolk geen strijder stopt, zij sterven in golven vrijheid is in de tunnels gegraven als de mollen…

Al zijn wij mollen aardig blind, we zijn eenieder goedgezind mits vrouwtjes, daar wringt echt de schoen, hun juiste mondje opendoen!’…

jij hebt noten laten lopen marcheren en dansen in voorkomende maten hebt ze de melodie voluit laten dragen in de synthese muziek jij kende het spel dat geschreven staat in balken met mollen en kruisen proeft hoe daarin nog verborgen emoties huizen tot op de dag van vandaag het oeuvre is gewikt en gewogen nu breng je eindelijk…

Wonderlijke melodieën bespelen mijn gedachten ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd…

Uit nijd raak ik behoorlijk door het dolle en zou het baasje van die hond graag mollen, want in principe zijn het wel zíjn drollen. Daar sta ik dan, mijn schoenen vol met stront alleen maar door een hufter (met een hond) die net doet of hij helemaal niets ziet en wat dat beest schijt doodleuk liggen laat en ik denk ~Grote kloonzak!…

Ze kunnen niet blijven staan want de volle maan staat aan vurig dansend in het rond voeten zwevend van de grond Onder het genot van zwavelreuk volgt spreuk na spreuk na spreuk mollen, egels, padden dansen mee Daar danst ook een zwarte fee met haar stokje sterren strooiend zaait zij fraaie ronde patronen Ieder raakt orgastisch dronken…

scherp geurt de aarde, geeft diepste geheimen prijs langs het spoor van mollen, die rul en kruidig hun sterke sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers…

De mol tevreden met z’n gedeeltelijke gelijk vergat dat de uil een van diegenen is die normaal gesproken ook wel mollen als licht tussendoortje vrat…

sappig slakkenboutje Daarom spande hij over het bergpad een dun doorzichtig touwtje Daar knalde de slak in volle vaart luidruchtig tegenaan en even later was het dus voorgoed met hem gedaan Want voorzien van een servet een vork en een mes at de mol de slak op `s avonds om kwart voor zes De moraal van dit verhaal is pas op voor Ardense mollen…

De paarsen leken ernstige oude heertjes, De bruinen glanzend-moll'ge, goed'ge beertjes, De gelen pluimen van een goudfazant; En massa's witten stonden om de rand, Zo wit als vlinders of als duivenveertjes, Net roomse kindertjes in Pinksterkleertjes, Die om iets heiligs heen staan, hand in hand. - Verwilderd is 't, deels plat, deels uitgeschoten…

trollen trappen treurig traag tegen zorgend zachte zoete zuigende zinnen klassiek koel kijken kan kollen krachtig killen maar moedige mensen maken meesterlijk miezerige molletrollen met moeite mak trieste trotse trollen treuren traag troetelig treuzelend de drang der duistere doodslag deed de demonische das om onzichtbare overgevoelige onmin…

in mijn linkeroor Ik kijk naar links waar jouw schaduw valt In mijn waan Zie ik een korenveld vol gemurmel Scheuren in de aardkorst Een veld waar de storm een woeste hoer is Een matte sluier spreidt zich over de voren Ik slik De traan brandt in de klier In mijn waan Hoor ik kwade mollen delven Hoor ik een wiegelied voor uitgebluste…

Het gas en de elektriciteit zijn al afgesloten Maar hun Bijbelse lampen branden vurig Hun harten een smekend biddend verlangen naar Hem Natuurlijk is GOD BOOS en haalt hij De bezem door de Voice-Tempel De mollen laat ie de mollen vangen Johnny Jr. veegt de studiovloer aan Met John Sr. terwijl het dweilorkest ‘We are the champions’ speelt…

mollen moeten opgetild, in elke rechter, als u links bent linker handpalm past er één, zo heeft het beschikt, overtuig uw kind, maar blijf ook zelf proberen tot u de uwe vindt, ze zijn zo licht, zo licht dat men wel zegt dat zij het zijn geweest die alle wolken ondertunnelden tot ze implodeerden, hecht maar geen geloof aan die bewering, ze groeven…

of mankeer ik soms wat aan m 'n oren 't is tegelijk zo lachwekkend en vreselijk en ik durf 't geheel ook niet verder te verstoren de vogels graven gangenstelsels in 't fundament terwijl mollen al vliegend wormen vangen en een zeearend die zonder weerga al spiraliserend om een boom rent terwijl eekhoorns al verpoppende aan takken hangen alwaar…

Net als de vleermuizen, nachtuilen en mollen schuw ik het daglicht, waar de bedrijvigheid prat gaat op zijn oppervlakkigheid en snelheidsoverwinningen, wat mij allemaal gestolen kan worden, al dat zogenaamd gewichtige gedoe van al die slaafse werkmieren, die hun status en imago refereren aan illusionaire poeha.…

opa laat even de bankbiljetten knisperen bij het geven een duifje koerend in het kozijn overstemt de preek de golfbaan ziet zwart van uitvreters die pikken in wat nog leeft 'Veldzicht' is ruim zicht op automobielen en dealerhangaars mijn voet verdwijnt ondoorgrondelijk zijn mij der mollen wegen 1 – 20 januari 2010…

Onstuimig, op deze late meidag, ruist het huizenhoog stadsgeboomte op het ritme van de mollen. Boven hen houdt een dreigend-grijze lucht de zon gevangen.…

De weergoden laten niet met zich sollen dat zien we overal aan de stormen zullen alles mollen en de wind zal zich nimmer laten verslaan. Want ze wilden ons wat vertellen, maar geluisterd werd er niet en zo zullen we het moeten stellen met dat wat het ons achterliet!…

Terwijl ik op mijn 87-ste als een Simon Vinkenoog weer aan de hasj ben gegaan, lig ik flink hallucinerend mijn einde af te wachten in een bedstede van stro en leem, terwijl mollen tegen mijn rug stoten.…

Ze kwamen met een grote mallemoer En holyguns - in lege Sprintersbuizen Verging de lol met man en macht en muizen Want mollen was daar lang niet meer zo stoer 't Rapalje ging pas los in Rotjeknor Maar deelder is geen nachtwacht burgervader Een lid met gitzwart haar van meinhof baader Knalt vuurwerk achter een gesloten hor Wijkt uit voor…

stralend spreken: "Het is goed het is mooi geweest alles is geregeld alles is vastgelegd zorg goed voor elkaar Ik red me wel ik ga zweven, dromen, weg Leggen jullie handen maar op de mijne huil gerust, snik heftig maar ik wil gaan met een glimlach en de mooiste muziek van Bach zijn, mijn allermooiste Kyrie uit zijn Mis in H Moll…

In catacomben verkleven de wortels van slingergevaarten en wormengewriemel van transgenererende parende pieren Verdorrende nesten vermagerde heinen van kevers in klevende massa's van klei Resten verweerde oneetbare stoelen van padden en amper te determineren gemasculineerde geblindeerde mollen Schoorvoetend dolend door hun…

" "Ach kijk, wat een uitslover toch," zegt de uil "ik hou mij gedeisd overdag en geniet van mollen en muizen, waan mij onbespied maar 's nachts als ik schreeuw lijkt het wel of ik HUIL BID zegt de torenvalk tot zijn jong kroost, wild onbezonnen spreidt het roodachtig broedsel vermetel zijn donkergevederde…

Mollen kwamen uit de grond. En of deze steengroeve me bekend was Ik om gebrek aan weten moest bidden Begaf me gauw allesbehalve treurig op weg Spaarde uit de grond en mijn eigen mond. Deze droom roomde de regels om zin te vinden. Het was en is winter met deze mijnen boven me Water dat van een glazen plafond landde.…

voor hun snuit Want zwart in de sneeuw, dat springt er zo uit Je zicht snapt daar niks van en gaat dan bedriegen Je ziet dan geen beer, maar een neus die kan Vliegen die worden vaak doodgeslagen Uit ergernis, frustratie, of gewoon om te plagen Nou, vliegen zouden ook wel (gewoon om te dollen) Een keer met een mepper een mens willen Mollen…